Αν τα κόμματα ήταν δημοκρατικά και φτιαγμένα πάνω σε ιδέες ιδανικά αξίες δεν θα χρειαζόταν ο σταυρός προτίμησης. Η εσωτερική λειτουργία θα γινόταν αναγκαστικά στην βάση του ποιος είναι ο καλύτερος να προωθηθεί.
Σε μη δημοκρατικά κόμματα ο σταυρός είναι μια λύση. Αν παραδεχτούμε ότι ο λαός δεν μπορεί να διακρίνει από μόνος του την λύση και να την αναδείξει εκλέγοντας έναν που έχει την δυνατότητα να σταθεί στην ευρωβουλή θα θεωρηθούμε και θα είμαστε(;) αντιδημοκρατικοί . Θα δημιουργήσουμε “υπαρξιακό πρόβλημα” στην δημοκρατία μας αφού καλώς ή κακώς η αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση του λαού στηρίζεται στην επιλογή των όποιων μελών της με τις εκλογές .
Προσωπικά πιστεύω ότι ο σταυρός προτίμησης ανάγκασε τα κόμματα να ψάξουν ονόματα αξίες για τους δικούς του λόγους. Το αποτέλεσμα είναι για μένα θετικό.Θα ήταν αδύνατο να μπούνε τόσα γνωστά ονόματα αν δεν πίστευαν ότι με τον άλφα ή βήτα τρόπο ότι ευνοούνται από αυτό το σύστημα. Γνωρίζαμε όλοι ότι στις Ευρωεκλογές τα δύο τρία πρόσωπα εκλέγονται οι άλλοι ήταν κατά κάποιο τρόπο γλάστρες,και η θέση ήταν θέμα πρεστίζ . Τώρα η “μπάλα είναι στα πόδια μας.
Εάν σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και επιλέξουμε αξίες το τελικό αποτέλεσμα θα είναι “ευρωπαϊκό’. Γιατί μία προσωπικότητα θα σταθεί θα μάθει θα προσαρμοστεί στις Βρυξέλλες. Αν επικρατήσει η βαλκανιονοοτροπία του γνωστού του πιθανού μικροβολέματος ,της απόλυτης σκοπιμότητας, της συναισθηματικής ψήφου το αποτέλεσμα θα είναι ” μη ευρωπαϊκό”. Γι αυτό εφέτος στηρίζουμε κόμματα και πρόσωπα ταυτόχρονα. Μας συμφέρει να πετύχει “το πείραμα”.
Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ότι είμαστε χειραφετημένοι και σωστότεροι και σοφότεροι μετά την κρίση. Γι αυτό: μας συμφέρει. Να σκεφτούμε ελληνικά ,για το συμφέρον μας και το ξεπέρασμα της κρίσης ψηφίζοντας τους καλύτερους επομένως ευρωπαϊκά.
