«Χάσαμι τουν κόσμου πατριώτ!!»

Ο δήμος Νεστορίου είναι μια ειδική περίπτωση για μένα. Χωρίς να έχω άμεση γνώση λόγω των δεσμών μου με την Κοτύλη όπου έζησα από το 1957 έως 1969 και την ευρύτερη περιοχή έχω πάντα ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα και όχι μόνο. Για πρόσωπα και καταστάσεις. Για να το κάνω πιο απλό. Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω τα του Δήμου Άργους
Ορεστικού. Ούτε έχω ειδικό ενδιαφέρον.

Για τον δήμο Νεστορίου όμως είμαι συνεχώς παρατηρητής και συνομιλητής κυρίως όποιων έχουν ένα γνήσιο ενδιαφέρον για τον τόπο . Παρατηρώ οργισμένος και αμήχανος ότι έχει μπλέξει σε μια ομαδική υστερία φιλοδοξίας . Πολλοί υποψήφιοι γιατί άραγε; Σπεύδω να προσθέσω. Δεν έχω κανένα δικαίωμα να αρνηθώ σαν πολίτης τις υποψηφιότητες. Στην δημοκρατία έχουν όλοι το δικαίωμα αυτό. Άρα αν θέλουν μπορεί να είναι υποψήφιοι αυτοί και άλλοι τόσοι. Να είμαι ξεκάθαρος.

Άλλο είναι το θέμα γι αυτό και η αγωνία μου και το άρθρο!. Στην περιοχή υπάρχει μια εσωτερική μετακίνηση του πληθυσμού εδώ και χρόνια. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι. Από ένα ατελές δημοτικό σύστημα οι μη μόνιμοι κάτοικοι εξισώνονται με τους εναπομείναντες στο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι .΄Οχι μόνο στον δήμο Νεστορίου φυσικά μπορούν να εκλέγονται κάποιοι ενώ δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι. Νομικά είναι σωστό. Και αν θέλετε και ένα πνεύμα ενίσχυσης αυτών των περιοχών με έμψυχο υλικό από την πρωτεύουσα που δεν είναι αναγκαστικά και εξ ορισμού κακό! Μέχρι που όμως πρέπει να φτάνει αυτό το δικαίωμα!Πόσο ηθικό είναι ; Μπορείς να ζεις μακριά από τον τόπο από την καθημερινότητα και να έχεις γνώση των προβλημάτων; Μάλλον όχι. ΄Η αν έχεις θα είναι ατελής. Αυτό με παραξενεύει! Μια περιοχή φθίνουσα με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους έχει μια ντουζίνα υποψήφιους. Κανένας δεν συνομιλεί με κανένα (πρόσφατα μόνο έγινε κάποια θολή συζήτηση) και όλοι θέλουν να είναι αρχηγοί. Μέχρι τώρα μέτρησα περισσότερους υποψηφίους δημάρχους παρά υποψηφίους συμβούλους! Καμαρώνουν όλοι που έχουν ξεπεράσει τα κόμματα αλλά δεν βλέπουν ότι έμπλεξαν με ατομικές φιλοδοξίες και προσωπικούς σχεδιασμούς. Πως δικαιολογείται κάποιοι που έχουν αποστασιοποιηθεί επί μακρό από τον τόπο τους να παρουσιάζονται σαν σωτήρες; Πως δικαιολογείται να μην γίνεται καμία ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον του δήμου.; Για το πώς θα δημιουργηθεί μια θέση εργασίας; Πως θα αξιοποιηθεί ο Γράμμος και που; Για την δυνατότητα να δημιουργηθούν συνθήκες επιστροφής στον τόπο αυτό νέων. Να ακουστεί ξανά κλάμα μωρού βρε αδελφέ. Να γίνει γάμος! Χτυπά η καμπάνα και ακούγεται «Ποιος πέθανε;» Έχει τόσο πολύ κόσμο, τόσους μα τόσους πολλούς και καλούς επενδυτές, εργαζόμενους σχολεία που δεν χρειάζεται να σκεφτούμε εμείς κάτι; Πάνε όλα αυτόματα; Όλα πάνε ρολόϊ! ¨Όχι φυσικά! !Γι αυτό κάνω έκκληση για προσπάθεια πραγματικής στήριξης λύσεων που δίνουν κάποια προοπτική. Και όχι ατομικά αδιέξοδα , ψυχολογικές και μη ανησυχίες και οικονομική εκμετάλλευση των πληρωμένων θέσεων του δήμου και όχι μόνο!