Φανταστείτε να υπήρχε “παγκόσμια ημέρα του άνδρα”!
Γιατί κατσουφιάζετε; Μόνο της γυναίκας θα υπάρχει; Να υπάρχει και του άντρα! Ισότητα δεν έχουμε; Αμ πως!
Θα ήταν μια μέρα που θα αναδεικνυόταν η μεγάλη προσφορά του άντρα στην καθημερινότητα!
Θα μας έφερναν οι γυναίκες λουλούδια και γλυκά.
Θα μας έβγαζαν για φαγητό και θα πλήρωναν αυτές το λογαριασμό.
Θα μας πήγαιναν για ποτό κάπου που δε σερβίρουν ωραία κοκτέιλ.
Τα παιδιά στα σχολεία θα ζωγράφιζαν φατσούλες με μούσια, πατσόκοιλα και μουστάκια για να τιμήσουν τη σπουδαία αυτή μέρα.
Θα συγκινούνταν όλοι καθώς θα αναφέρονταν στο πρότυπο του άντρα και θα κρυφομελαγχολούσαν μιλώντας για τις αρχαίες ανδροκρατικές κοινωνίες.
Επίσης θα παρουσιαζόταν η διαχρονική συμβολή του άντρα στην εξέλιξη του κόσμου.
Θα γίνονταν αφιερώματα σε σπουδαίους άντρες που άλλαξαν για πάντα τη μοίρα του αρσενικού φύλου.
Στον Έλβις Πρίσλεϋ, στον Τζέιμς Ντην, στον Αλαίν Ντελόν, στον Κώστα Κακαβά, στον Στράτο Τζώρτζογλου και στο Νίκο Βαμβακούλα.
Θα αναδεικνύονταν επίσης οι αποκλειστικές συνήθειες των αντρών ως δείγμα πολιτισμού και η αποδοχή τους από τις γυναίκες ως υποχρέωση, λόγω της ημέρας.
Η τηλεόραση θα έπαιζε όλη μέρα μπάλα και τσόντες, τα σουβλάκια και οι μπύρες θα προσφέρονταν -λόγω της ημέρας- στη μισή τιμή και οι κόντρες στην παραλιακή θα επιτρέπονταν τιμής ένεκεν.
Οι συζητήσεις για ζώδια θα κηρύσσονταν εκτός νόμου και θα θερωούνταν χάσιμο πολύτιμου χρόνου και άσκοπη χρήση φαιάς ουσίας.
Επίσης τα προβλήματα της κολλητής με τον άντρα της θα αντιμετωπίζονταν ως ακραιφνώς ανιαρή συζήτηση δίχως ενδιαφέρον.
Θα απαγορευόταν γι’αυτή τη μέρα η προβολή τούρκικων σήριαλ, κάθε είδους και γλώσσας σαπουνόπερας και δακρύβρεχτων εκπομπών αναζητήσεων χαμένων αδερφών, κουνιάδων, ψυχοπαιδιών και θείων.
Οι εκπομπές μαγειρικής θα αντικαθίσταντο από εκπομπές για το καλύτερο ντηλίβερυ και τα γκοσσιπάδικα θα απαγορεύονταν διά ροπάλου.
Οποιαδήποτε αναφορά σε γιουροβίζιον θα ήταν λόγος χλευασμού και μόνο.
Οι αγγελίες “ζητούνται κοπέλες εμφανίσιμες για εργασία” θα θεωρούνταν επαρκής λόγος για απαγόρευση κυκλοφορίας μιας εφημερίδας, ενώ τα περιοδικά γυναικείας ποικίλης ύλης με ψυχολογικά τεστάκια “δες αν σε θέλει για σαλόνι ή για κρεβάτι” και συμβουλές”πώς να τον κάνετε τούρμπο σε πέντε λεπτά και να τον αφήσετε να βράζει στο ζουμί του” θα θεωρούνταν αντάξια των προνοπεριοδικών και θα πωλούνταν μόνο παράνομα από περίπτερα στην Ομόνοια με εμπιστοσύνη και εχεμύθεια.
Τα εμπορικά καστήματα θα παρέμεναν κλειστά. Η παραμονή άνω των είκοσι δευτερολέπτων έξω από βιτρίνες θα θεωρούνταν πράξη παράνομη και καταχρηστική, ενώ ταυτόχρονα η κατανάλωση σανγκρίας θα ισοδυναμούσε με κατοχή, χρήση και εμπορία ναρκωτικών ουσιών.
Θα ίσχυε απαγόρευση κυκλοφορίας για τα Σμαρτάκια και τα Ματίζ και θα τιμωρούνταν από τον ΚΟΚ η μάσκαρα και το μολύβι ματιών εν ώρα οδήγησης, αλλά κατά τη διάρκεια παραμονής ώσπου να ανάψει το φανάρι.
Επίσης το κάθισμα του οδηγού θα πήγαινε αυτοδικαίως είκοσι πόντους πιο πίσω για να ξεκολλήσει η μούρη απ’ το παρμπρίζ.
Η καθυστέρηση στα ραντεβού λόγω ατέρμονων ετοιμασιών και βαψίματος θα θεωρούνταν επαρκής λόγος για να σηκωθείς και να φύγεις μόνος, ενώ οι ερωτήσεις του τύπου “εγώ πότε θα γίνω μάνα;”θα αποκτούσαν τα χαρακτηριστικά επαρκούς αιτίας χωρισμού.
Θα είχαν αναχθεί σε στοιχεία πολιτισμού οι τρύπιες κάλτσες, το κατουρημένο καπάκι τουαλέτας, τα ρούχα-βουνό στην πολυθρόνα, το ξεχασμένο θερμοσίφωνο και οι τρίχες στο στέρνο.
Δε θα λοιδορούνταν για μια μέρα οι άντρες με ασιδέρωτα πουκάμισα και διαφορετικού χρώματος κάλτσες.
Η παντόφλα θα θεωρούνταν φονικό όπλο και θα κρυβόταν στις παπουτσοθήκες.
Οι αναφορές σε γουρούνια, γομάρια, γαϊδούρια και λοιπά συμπαθή τετράποδα θα θεωρούνταν εχθρική πράξη και άρα παράνομες.
Η γυναίκα θα είχε επίσης υποχρέωση αυτή τη μέρα να κάνει όλα τα “γούστα” του άντρα, όπου θέλει, όπως θέλει και για όσο θέλει.
Και θα απαγορεύονταν περιττές ερωτήσεις αμέσως μετά τη συνεύρεση (sic), όπως επίσης και οποιεσδήποτε συζητήσεις σχετικά με το “πού πάει αυτή η σχέση”.
Θα υιοθετούνταν ως επίσημο μότο της ημέρας το:
“πίσω από κάθε σπουδαία γυναίκα, βρίσκεται ένας άντρας που του ‘χει ζαλίσει τα τέτοια”.
Ωραία δε θα ‘ταν;
Ζήτω η Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα!
Το μόνο που μένει είναι να ανακοινωθεί η ημερομηνία και να κατοχυρωθεί από τον ΟΗΕ, την ΟΥΝΕΣΚΟ και την ΟΥΕΦΑ.
ΥΓ.: Ακόμη κι αν έχει ήδη θεσπιστεί τυπικώς παρόμοια παγκόσμια ημέρα από τον ΟΗΕ, θα πρέπει να αντικατασταθεί (ή έστω εμπλουτιστεί) από τις παραπάνω αρχές και κανόνες. Για μια πραγματική “ημέρα του άνδρα”, αντάξια του ονόματός του, των αναγκών του και του ρόλου του! Ζήτω!
