Η φετινή 8η Μάρτη έχει μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς συμπίπτει με την επίθεση των Μνημονίων στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών.
Μια σειρά από δικαιώματα στα πλαίσια της κοινωνικής
ασφάλισης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και της προστασίας της μητρότητας ισοπεδώνονται από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια και η ανεργία, πλήττουν κατά τεκμήριο περισσότερο τις γυναίκες. Για άλλη μια φορά η καπιταλιστική εξουσία χρησιμοποιεί τη γυναικεία ιδιαιτερότητα της εργατικής δύναμης για να γενικεύσει την επίθεσή της σε όλη την εργατική τάξη. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις προβάλλονται ως «ίσες ευκαιρίες» για τη μείωση της μεγαλύτερης ανεργίας των γυναικών, για το συνδυασμό «της μητρότητας με την εργασία». Ακόμη η κοινωνική ζούγκλα των μνημονίων που οξύνει τα φαινόμενα του ανταγωνισμού, ενώ υποβιβάζει και περιθωριοποιεί μαζικά τους εργαζόμενους και άλλα κοινωνικά στρώματα, δημιουργεί εκείνο το υπόστρωμα πάνω στο οποίο στερεώνεται η ενδοοικογενειακή βία σε βάρος των γυναικών, οι διακρίσεις και ο σεξισμός.
Συσκοτίζει την πραγματικότητα ο δήθεν προοδευτισμός της ΕΕ που διαχωρίζει το γυναίκειο ζήτημα από το κοινωνικό, για να συγκαλύψει το έγκλημα των Μνημονίων σε βάρος της κοινωνίας, όπως και ο συντηρητισμός, τα σεξιστικά πρότυπα, παραδοσιακός και λαϊφστάιλ, που νοσταλγεί μια φανταστική εικόνα της υποταγμένης στη σκιά των ανδρών.
