Ως τη χρησιμοποίηση ενός «σπαθιού για την αντιμετώπιση ενός μπαράζ πυροβολικού» χαρακτήρισε με επίκαιρή ανάλυσή του το «ημιεπίσημο» STRATFOR, την κίνηση έκπληξη της Άγκυρας να εκτοξεύσει το επιτόκιο κατά 5 σχεδόν μονάδες.
Υπενθυμίζεται, ότι με μία πρωτοβουλία που σκοπό είχε να σοκάρει θετικά την οικονομία και να ανακόψει την κατάρρευση του εθνικού νομίσματος, ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας Ερντέμ Μπασκί, «εκτόξευσε» το επιτόκιο δανεισμού από το 7,75% στο 12,5%.
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Η τουρκική λίρα εδώ και ένα χρόνο καταρρίπτει το ένα ιστορικό χαμηλό μετά το άλλο, με αποτέλεσμα να έχει χάσει περί το 10% της αξίας της έναντι του δολαρίου. Η κατάσταση μπορεί να περιγραφεί ως δραματική, διότι η διολίσθηση του νομίσματος το τελευταίο διάστημα (πέραν του χρόνου) είναι τεράστια.
Επιπροσθέτως, η Άγκυρα, όπως έχουμε σημειώσει με σειρά αναλύσεων στο «defence-point.gr», έχει δημιουργήσει μία «ελληνικού τύπου» ανάπτυξη, η οποία στηρίζεται στην κατανάλωση και τις κατασκευές, με αποτέλεσμα το έως τώρα φθηνό χρήμα να χρηματοδοτεί ένα έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών που για το ενδεκάμηνο Ιανουάριος-Νοέμβριος 2013 έκλεισε στο 7% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 60,8 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όπως έχουμε αναφέρει, δεν είναι μόνο η πολιτική αστάθεια στη χώρα όπως έχει καταγραφεί από τον Μάιο του 2013 με τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί και όπως αυτή σταδιακά εκδηλώνεται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό με τα γεγονότα της 17ης Δεκεμβρίου, αλλά και η δυσμενής διεθνής συγκυρία, αφού η αμερικανική Fed προχωράει σε μέτρα μείωσης της ρευστότητας, μειώνοντας και τις αγορές χρεογράφων (ομολόγων, δηλαδή του χρέους) αναδυόμενων οικονομιών.
Η συγκεκριμένη κίνηση της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ δεν χτυπάει μόνο την Τουρκία, αλλά και τις μεγάλες αναδυόμενες αγορές οι οποίες αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά, ότι πέραν των εντυπωσιακών δεικτών ανάπτυξης, εξίσου εντυπωσιακές είναι και οι αδυναμίες των οικονομικών τους μοντέλων. Φυσικά, η συγκεκριμένη παρατήρηση αφορά τους εν Ελλάδι υμνητές διαφόρων «εξωτικών οικονομικών θαυμάτων», ακόμα και του «νεοθωμανικού», τα οποία έχουν αρχίσει να εισέρχονται σε μία εποχή «διορθώσεων», αφού καθείς γνωρίζει ότι στη δύσκολη στιγμή, σε μία κρίση, οι επενδυτές γυρνάνε στην «ασφάλεια» του παλιού-καλού δολαρίου και τη Wall Street.
Πόσο τυχαίο μπορεί να θεωρήσει κάποιος τις όλο και πιο τεταμένες σχέσεις μεταξύ της Μπραζίλια με την Ουάσιγκτον, έτσι όπως εμφανίζονται το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπου η Βραζιλία δείχνει να αντιμετωπίζει οξυμένα τα κοινωνικά της προβλήματα. Πόσο τυχαία είναι η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στην Αργεντινή, η οποία παρά την συμμετοχή τους στους G-20 δεν έχει στην ουσία εξέλθει από την κρίση που τη μάστιζε από τις αρχές της δεκαετίας του 2000;
Να σημειώσουμε φυσικά, ότι κατά κανέναν τρόπο δεν θέλουμε να «αγιοποιήσουμε» την αμερικανική οικονομία, η οποία ήταν εκείνη που με τον τρόπο λειτουργίας της απορύθμισε – έως και κατέστρεψε την παγκόσμια οικονομική ισορροπία – με αποτέλεσμα να βιώνουμε μία παρατεταμένη και άκρως επικίνδυνη κρίση.
Κατά κανέναν τρόπο δεν υποβαθμίζουμε την τρωτότητα της μακροοικονομικής κατάστασης της ίδιας της Ουάσιγκτον, η οποία πριν τρεις μήνες αντίκριζε το φάσμα μίας ομοσπονδιακής χρεοκοπίας, υπό το βάρος της διαφωνίας Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών, άρα δηλαδή – και εκεί – υπό το βάρος εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων που γεννούν αστάθεια σε πολλαπλά επίπεδα.
Αυτό που επισημαίνουμε, είναι ότι το δολάριο σε σχέση με διάφορες «τίγρεις», «δράκους», «αρκούδες» κ.λπ. είναι πολύ «σκληρό» για να πεθάνει. Θα πρέπει να γίνει επίσης κατανοητό, ότι ακόμα κι αν όσοι «χαιρέκακα» εκτιμούν ότι οι ΗΠΑ πρόκειται να υποστούν κάποιο τεράστιο οικονομικό πλήγμα, αποδειχθεί ότι έχουν δίκιο, από τον Αρμαγεδδώνα που θα ακολουθήσει δεν πρόκειται να επιβιώσει ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία ούτε το Ευρώ, αλλά θα γυρίσουμε όλοι μαζί… στην εποχή της πέτρας, με μεγάλη πιθανότητα αυτό να γίνει και στην κυριολεξία, αφού τέτοιου επιπέδου παγκόσμιες καταρρεύσεις ακολουθούνται από και αναμετρήσεις αποκαλυπτικών διαστάσεων.
Πόσο τυχαίο είναι λοιπόν το γεγονός, ότι όσοι προσδοκούν την κατάρρευση του δολαρίου και υμνούν τον οποιοδήποτε «ελευθερωτή» από οπουδήποτε, παραβλέπουν το γεγονός, ότι η Ρωσία αντιλαμβανόμενη το πώς παίζεται το «παιχνίδι» στη διεθνή κονίστρα, έχει ανακοινώσει ότι θα αφήσει το νόμισμά της να διακυμανθεί ελεύθερα χωρίς απόπειρα κρατικής χειραγώγησης (δηλαδή να γίνει ένα free floating currency) από το 2015;
Μήπως ο Πούτιν είναι «πράκτορας των Αμερικανών», ή μήπως ο Ρώσος πρόεδρος αντιλαμβάνεται πως για να δημιουργήσει ένα σκληρό νόμισμα (hard currency) και να μπει στο κλαμπ των νομισμάτων τα οποία αποτελούν παγκόσμια αποθεματικά για τους υπολοίπους, θα πρέπει να λειτουργήσει με βάση τους όρους της ελεύθερης οικονομίας;
Κλείνουμε το συγκεκριμένο σημείωμα, λέγοντας ότι το δράμα το οποίο είναι έτοιμο να παιχτεί στην Τουρκία και θα αγγίξει σε μεγάλο βαθμό κι εμάς στην Ελλάδα (πόσοι πρόσεξαν άραγε τη διακύμανση των ελληνικών «spread» μόλις αναζωπυρωνόταν η κρίση στη γειτονική χώρα;), δεν σχετίζεται και τόσο με τα «στραβά» του καπιταλισμού, αλλά με τον ανθρώπινο παράγοντα και τον ανθρώπινο ψυχισμό, που από τη φύση του δυσκολεύεται να αντιληφθεί πότε να σταματήσει και πότε να προχωρήσει, θεωρώντας ότι είναι «αθάνατος», ότι «τα ξέρει όλα» και φυσικά ότι όλα είναι «ελεγχόμενα» από τον ίδιο.
Όταν το STRATFOR (την ανάλυσή του την παρουσιάζουμε σε διπλανή ανάρτηση) αναφέρει μία κίνηση της Τουρκίας του συγκεκριμένου βεληνεκούς ως απλά ένα «σπαθί» απέναντι σε ένα μπαράζ… ομοβροντιών MLRS τότε θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για σκηνές «σκληρού ροκ» στη γείτονα. Το δίδαγμα της υπόθεσης είναι, ότι μπορεί «ο νέος να είναι ωραίος» (αναδυόμενοι, G-20, 30, 40, 50, BRICS κ.λπ.) πάντα, όμως ο «παλιός είναι αλλιώς» και για το προβλεπτό μέλλον θα συνεχίσει να αποτελεί τον τελευταίο κόλπο σταθερότητας και ηρεμίας σε μία παγκόσμια οικονομία η οποία όλο και περισσότερο θυμίζει καταστάσεις δεκαετίας του 1930.
