Πρόεδροι… εν κρίσει! Γράφει η Γωγώ Ατζολετάκη

Ώρες ιστορικές. Ώρες εθνικού ρίγους, που θα γραφτούν με χρυσά γράμματα στο Libro d’ oro της Ευρωπαϊκής εξέλιξης. Με το Ζάππειο στα πιο γκλαμουράτα του, με τις απαστράπτουσες υπουργικές λιμουζίνες να λιάζονται σαν τεράστιες ανθρωποφάγες κατσαρίδες κάτω απ’ τον αττικό ουρανό… Με τα καλοραμμένα κοστούμια, τις καλοξυρισμένες χαμογελαστές μούρες, τα σινιέ μοντελάκια, και τον Πατριάρχη να εύχεται την ενότητα του έθνους και την μακροημέρευση της κυβερνητικής ομοψυχίας… Με τα σκυλιά της αστυνομίας να χώνονται μέσα στους κάδους των σκουπιδιών για ν’ ανακαλύψουν τη βόμβα, που (πιθανώς…) πρόλαβε να βάλει ο Χριστόδουλος Ξηρός, με τα ελικόπτερα να περιπολούν αδιαλείπτως… Και όλ’ αυτά σε ένα κλεινόν άστυ απαλλαγμένο από την καθημερινή δυσωδία και το σκουπιδαριό που δημιουργούν τα ανθρώπινα ρακένδυτα σκουπίδια.

Τεράστια ικανοποίηση ήταν αυτή.

Επιτέλους αποκατασταθήκαμε. Τώρα πλέον κανείς δεν θα μας υποτιμήσει, ούτε θα μας κοιτάξει αφ’ υψηλού. Κανείς, απ’ αυτούς τους βρωμίλους τους Ευρωπαίους, δεν θα τολμήσει να μιλήσει για την ανυπόληπτη, την μπαταξού, την ελεεινή Ελλάδα.

Διότι τώρα είμεθα Πρόεδροι! Επισήμως και με τη βούλα.

Όλοι είμεθα Πρόεδροι. Κι εσύ, κι εγώ, κι ο περιπτεράς σου, κι η κομμώτριά μου, κι ο ηλεκτρολόγος σου, κι ο οδοντογιατρός μου… όλοι ανεξαιρέτως είμεθα Πρόεδροι σύμφωνα με το δόγμα: «Ο σύνδεσμος ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. στην Κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία».

Εμείς βέβαια δεν θα μεταβούμε στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο, ούτε θα βαδίσουμε πάνω σε κόκκινα χαλιά, ούτε θα απολαύσουμε την θαλπωρή μιας καλά θερμαινόμενης σουίτας κάποιου υπερπολυτελούς ξενοδοχείου. Ούτε φυσικά θα πιούμε –σ’ αυτό το εξάμηνο διάστημα της Προεδρίας– από τα ακριβά κρασιά που πίνουν οι ανδρείοι της… πολιτικής.

Εμείς –τα συνήθη υποζύγια– θα μείνουμε πίσω. Εδώ! Για να κρατήσουμε στη ράχη μας όλους αυτούς τους ανδρείους της… πολιτικής, που θα μας εκπροσωπούν στις Βρυξέλλες και στα Στρασβούργα.

Όμως οι άνθρωποι είναι αδιόρθωτοι – δυστυχώς!

Και πάντα καιροφυλακτούν για να σου κάνουν το γλυκό, πικρό.

Τις μέρες ακριβώς που είχαν κορυφωθεί οι προετοιμασίες για την επίσημη πρεμιέρα, για την πανήγυρι των πανηγύρεων, για τον εορτασμό της παραμονής μας στο ευρώ και την επίτευξη των υψηλών οικονομικών στόχων…τότε ακριβώς βρήκαν την ευκαιρία κάποιοι να αμαυρώσουν τη χαρά της τροπαιοφόρου νίκης μας.

Ξάφνου, βγαίνει η γαλλική εφημερίδα Figaro και γράφει ειρωνικά:

«Ο Έλληνας κακός μαθητής επικεφαλής της Ευρώπης».

(Πόσο μας μισούν αυτοί οι Γάλλοι…)

Και το γερμανικό Spiegel χαρακτηρίζει τον εργώδη πρωθυπουργό μας κ. Σαμαρά «κατά φαντασίαν θεραπευμένο» −(τι εννοεί άραγε ;)– και στη συνέχεια ρίχνει το φαρμάκι του:

«Η Ελλάδα παραμένει αυτό που ήταν: Μια χώρα χωρίς κράτος».

(Πόσο μας μισούν αυτοί οι Γερμανοί…)

Και το αμερικανικό δίκτυο CNBC προβαίνει στη φοβερή πρόρρηση :

«Η πτώση της δημοφιλίας της κυβέρνησης συνεργασίας, μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές το 2014».

(Πόσο μας μισούν αυτοί οι αμερικανοί…)

Κι από κοντά, ο τέως πρωθυπουργός μας, ο κ. Σημίτης (εκ των λαμπροτέρων σελίδων πρωθυπουργίας της χώρας), κάνει τη φοβερή διαπίστωση:

«Δεν είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Κινδυνεύουμε με επιστροφή στη δραχμή. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού ζητά την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη».

(Πόσο μας μισούν αυτοί οι Έλληνες…)