Του Άγη Βερούτη
Φέτος η Ελλάδα θα πετάξει στα σκουπίδια τουλάχιστον μισό εκατομμύριο οικογένειες, ή 1,5 εκατομμύριο Έλληνες. Το σκηνικό έχει στηθεί. Η παράσταση έχει ήδη αρχίσει.
Ταυτόχρονα συμβαίνει κάτι πραγματικά περίεργο. Δημιουργείται μια υπερσυγκέντρωση οικονομικής ισχύος με τον περιορισμό των “μικρών”. Ενώ πχ. στην Αυστρία, με παρόμοιου μεγέθους πληθυσμό με την Ελλάδα, υπάρχουν περισσότερες από 100 τράπεζες, στην Ελλάδα αποφασίστηκε από κάποιους ότι θα υπάρχουν μόνο 4 τράπεζες.
Επίσης, βλέποντας αυτά που επιφυλάσσει φέτος για τους μικρομεσαίους το σύστημα, επίκειται το κλείσιμο-μετά-πολτοποίησης όλης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας της χώρας, αφήνοντας μόνο τις μεσαίες και τις μεγάλες επιχειρήσεις να επιβιώσουν.
Δεν είναι δυνατόν να είναι μπαταχτσήδες όλοι οι 380.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, υπό διωγμόν από τον ΟΑΕΕ, και άλλοι 15.000-20.000 δικηγόροι όπως και 20.000-30.000 μηχανικοί. Οι δε μηχανικοί ΤΣΜΕΔΕ έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες για να εξαιρέσουν τις οφειλές τους από το καινούριο εισπρακτικό μηχανισμό πολτοποίησης ΚΕΑΟ, που πρόσφατα δημιουργήθηκε. Δεν έστειλαν τα στοιχεία.
Ήδη το 38% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχιας δηλαδή με εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος. Το 14% των Ελλήνων ήδη ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχιας, δηλαδή δεν έχουν τα στοιχειώδη για τις βασικές τους ανάγκες σίτισης, στέγασης και υγείας. Σύμφωνα με έρευνα κυριακάτικης εφημερίδας, ως και 50% των Ελλήνων δεν έχει πλέον πρόσβαση στη δημόσια υγεία.
Μέχρι τώρα καλύπτουν αυτές τις βασικές ανάγκες τους ή τρώγοντας από τα έτοιμα (τα φάγανε αυτά, πάει), ή δανειζόμενοι από το στενό περιβάλλον τους που τελειώνει και αυτό με τη φορολογική γενοκτονία που ολοκληρώνεται πλέον, ή καθυστερώντας στις υποχρεώσεις τους, που σύντομα θα οδηγήσει πολλούς από αυτούς στη φυλακή και την δεκαετή οικονομική εξορία από την Ελλάδα. Οι μηχανές για τη δήμευση της περιουσίας τους έχουν ήδη πάρει μπροστά και μαρσάρουν. Το έγκλημά τους είναι η ανέχεια.
Θα τιμωρηθούν γιατί είναι φτωχοί και το κράτος δεν τους πιστεύει, γιατί έχει θεσπίσει χαράτσια €650 ως τέλος επιτηδεύματος, και υποχρεωτικές εισφορές €5.400 το χρόνο ως ασφαλιστική εισφορά (φόρος είναι, μη κοροϊδευόμαστε).
Οι δήθεν συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι, τα επιμελητήρια των ελευθέρων επαγγελματιών και των εμπόρων, άφησαν να περάσουν οι 60 ημέρες που επιτρέπει ο νόμος για την συλλογική προσφυγή ως αντισυνταγματικής της φορολόγησης από το πρώτο ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που έχει ετήσιο εισόδημα €6.000-€7.000 και καλείται να πληρώσει €6.050 μόνο για χαράτσι ελευθέρων επαγγελματιών και ΤΕΒΕ, θα έχει πλέον την ευθύνη να προσφύγει στα δικαστήρια ατομικά, ενάντια στην φορολόγηση που είναι πέρα και πάνω από την δυνατότητά του να πληρώνει, και να διατηρείται εν ζωή. Δεν μιλάμε καν για αξιοπρέπεια.
Πάμε άλλη μια: τα επιμελητήρια των ελευθέρων επαγγελματιών, των βιοτεχνών και των εμπόρων, δεν προσέφυγαν εγκαίρως στη δικαιοσύνη για να καταρρίψουν ως αντισυνταγματική την υπερφορολόγησή τους. Δεν ζήτησαν δικαστική συνδρομή για να προστατέψουνε τα μέλη τους που κύλισαν στη φτώχεια με την απώλεια του 25% του ΑΕΠ, σχεδόν όλου από την ιδιωτική οικονομία.
Αποτέλεσμα αυτής της αμέλειας ή παράλειψής τους, είναι τα μέλη των επιμελητηρίων αυτών που βρίσκονται σε ανέχεια, να συνεχίζουν να βλέπουν τα χρέη τους να συσσωρεύονται βουνό πέρα από τη φοροδοτική τους δυνατότητα, ενώ παραμένουν απροστάτευτοι από την πολτοποίηση της ζωής και των οικογενειών τους από τους ειδικά σχεδιασμένους μηχανισμούς πολτοποίησης ανθρώπων, που δημιούργησε το πελατειακό κράτος για τη διαφύλαξη του εισοδήματος των μελών του.
Την ίδια στιγμή οι αντίστοιχοι συλλογικοί φορείς των δικαστικών και των στρατιωτικών προσέφυγαν εγκαίρως συλλογικά και κατέρριψαν ως αντισυνταγματική τη μείωση του μισθού τους.
Το πάζλ ολοκληρώνεται τώρα και με τα εξοντωτικά πρόστιμα που σχεδιάστηκαν για να συνθλίψουν τη μικρομεσαία παραγωγική τάξη και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα:
το ίδιο πρόστιμο καλείται να πληρώσει για κάποια γραφειοκρατική παράβλεψη η περιπτερού που έχει ετήσιο τζίρο €40.000 και ίσως ετήσιο εισόδημα €8.000, με την πολυεθνική καταναλωτικών ειδών με τζίρο €490.000.000 το χρόνο που υπερτιμολογεί και τα προϊόντα της ως και τριπλάσια τιμή απ’όσο τα πουλάει στις βορειοευρωπαϊκές χώρες αλλά όμως δηλώνει κέρδη στην Ελλάδα λιγότερα από €3.000.000 ετησίως. Σε πολιτισμένες χώρες όπως η Ελβετία, ακόμη και τα πρόστιμα για τροχαίες παραβάσεις είναι αναλογικά με το εισόδημα του παρανομούντος.
Το έγκλημα του αφανισμού μισού εκατομμυρίου οικογενειών συντελείται σε μικρά υπολογισμένα βήματα, όπως το πείραμα με το βάτραχο που μένει μέσα στο καζάνι μέχρι να βράσει το νερό, εφόσον το βράσιμό του ξεκινάει με νερό σε κανονική θερμοκρασία δωματίου.
Για την πολτοποίηση των μικρομεσαίων εφαρμόζεται η ίδια μέθοδος που εφαρμόστηκε και από τους Μπολσεβίκους στην Οκτωβριανή επανάσταση για να δημεύσουν τις περιουσίες των, δηλαδή ο υπολογισμός φορολογίας επί μιας πλασματικής αξίας πολλαπλάσιας από τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία τους (“τεκμαρτή”/”αντικειμενική”), και κατόπιν η δήμευση της περιουσίας αυτής όταν πλέον εκδηλωνόταν η αδυναμία των μικροαστών να ανταπεξέλθουν στο φόρο.
Την ίδια μέθοδο ακολούθησε και ο Κεμάλ Αττατούρκ για να δημεύσει τις περιουσίες της μικρασιατικής ομογένειας πριν να τους εξορίσει το 1922.
Την ίδια μέθοδο ακολούθησε και ο Στάλιν για να δημεύσει τη γη των αγροτών, όταν ήρθε η στιγμή των Κολχόζ.
Την ίδια μέθοδο ακολούθησε και ο Χίτλερ για να δημεύσει τις περιουσίες των Εβραίων όταν απέκτησε επαρκή ισχύ για να το περάσει από τη γερμανική βουλή τους νόμους που στηρίχτηκε το Ολοκαύτωμα.
Αυτή μέθοδος ακολουθείται και τώρα. Είναι δοκιμασμένη μέθοδος συγκέντρωσης περιουσίας στα χέρια του κράτους, και εξαθλίωσης των αντικειμένων της κρατικής φορολογικής βίας, μικροαστών και νοικοκύρηδων.
Η παραγωγική μεσαία τάξη αντιμετωπίζεται από τους νομοθέτες και την εκτελεστική εξουσία ως παρείσακτοι για συντριβή και πολτοποίηση, με την συμπαιγνία των “δήθεν” συνδικαλιστικών τους οργάνων, προϊόντων των κομματικών σωληνώσεων, που “δήθεν” προστατεύουν συλλογικά τους μικρομεσαίους από τις αυθαιρεσίες του κράτους, αλλά στην πραγματικότητα αφήνοντάς τους έκθετους στην εκάστοτε κομματική γραμμή.
Φυσικά, με τους υποστηρικτές του κρατισμού και προστάτες του πελατειακού κράτους να καταλαμβάνουν το 100% των θέσεων στην ελληνική βουλή, δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό…
Αυτό που πραγματικά με εξέπληξε, όμως, είναι ότι πρώην υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ και νυν μεγαλοστέλεχος νεότευκτου κόμματος της “κεντροαριστεράς”, στην διημερίδα του “Προοδευτικού Φόρουμ” το σαββατοκύριακο που πέρασε, προέβαλε ως λύση εξόδου από την κρίση την αυθημερόν είσπραξη του ΦΠΑ από τους μικρομεσαίους, που νομίζει ότι έτσι θα έβαζε πρόσθετα €9 δις ευρώ στα ταμεία του κράτους.
Λες και οι μικρομεσαίοι εισπράττουν σε λιγότερο από 3-6 μήνες στο μέσο όρο, όταν δεν φάνε φέσι που όμως δεν αναγνωρίζεται από το κράτος ως ζημία. Λες και το σημερινό βάρος του κράτους είναι ανεκτό από την παραγωγική τάξη.
Λες και οι 1,8 εκατομμύρια εργαζόμενων της παραγωγικής οικονομίας, που πληρώνουν με τους φόρους τους 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους, και 3.000.000 συνταξιούχους, ενώ στηρίζουν με το υπολοιπόμενο εισόδημά τους και 4.000.000 οικονομικά ανενεργούς Έλληνες πιθανά της οικογένειάς τους, αντέχουν κι’άλλο! Δεν αντέχουν άλλο, ρε! Δεν αντέχουν ρε!
Οι άνθρωποι δεν διορθώνονται.
Ο μόνος πραγματικά φιλελεύθερος, που αντιλαμβάνεται ότι οι φόροι είναι πλέον αβάσταχτοι και καταστροφικοί για την μεσαία τάξη ήταν ο Σκυλακάκης της Δράσης, που μου είπε σε κάποιο διάλειμα “Λιγότεροι φόροι – Λιγότερη φτώχεια” αλλά και αυτόν τον κατηγόρησαν στο τέλος για δεξιό και ξεμπέρδεψαν. Πατ-κιούτ! Ψεκάστε!
Δεν είναι περίεργο με όλα αυτά, που 500.000 οικογένειες μικρομεσαίων από την παραγωγική τάξη, ή πάνω από 1.500.000 Ελλήνων φέτος θα βρεθούν σε μάχη επιβίωσης.
Και θα χάσουν.
