ΚΑΣΤΟΡΙΑ:ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ

Ἐκστατικοί καί
ἀπορημένοι στεκόμαστε καί πάλι σήμερα, ἀδελφοί μου, μπροστά στό μέγα μυστήριο τῆς
σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Κύριος τῶν πάντων καί Θεός», «ὁ δρακί
τήν πᾶσαν ἔχων κτίσιν»,[1] «τό
ἀταπείνωτον Αὐτοῦ ὕψος ἀταπεινώτως ταπεινώσας», ὅπως θά γράψει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ

Ὁ Μονογενής Υἱός
τοῦ Θεοῦ, τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος,  γίνεται ἄνθρωπος στά πανάχραντα σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου, γιά νά ἀνακαινίσει τήν φθαρεῖσαν εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ.

Ὁ Θεός
περιβάλλεται τό ἔνδυμα τῆς ἀνθρωπίνης πτωχείας, χωρίς τήν ἁμαρτία, γιά νά βρεῖ
τό πλανώμενο πρόβατο καί νά τό ὁδηγήσει καί πάλι στόν Οὐράνιο Πατέρα («ἵνα τό ὠριάλωτον
εὑρών πρόβατον τοῖς ὤμοις ἀναλαβών τῷ πατρί προσαγάγει»).[3]

Ἔρχεται ὁ Πλάστης
γιά τό πλάσμα, γιά νά τοῦ προσφέρει θεραπεία.

Ἔρχεται ὁ
Λυτρωτής γιά τόν ἁμαρτωλό, γιά νά τοῦ προσφέρει λύτρωση.

Ἔρχεται ὁ Ἐλευθερωτής
γιά τόν δοῦλο, γιά νά τοῦ προσφέρει τό μεγάλο ἀγαθό, τήν ἐλευθερία.

Ἔρχεται ὁ Σωτήρας,
γιά νά καταγράψει τούς «εἰς αὐτόν πιστεύοντας ὀνόματι Θεότητος».[4]

«Ἄνω Υἱός καί κάτω δοῦλος.

Ἄνω Βασιλεύς καί κάτω μισθωτός.

Ἄνω πλούσιος καί κάτω ἐνδεής.

Ἄνω προσκυνούμενος καί κάτω φορολογούμενος.

Ἄνω θεϊκός Θρόνος καί κάτω ἀλογοτροφεῖον μικρόν
καί φατνίον.

 Τίς μή θαυμάσει μεγάλα ἄνω πράγματα καί μικρά
κάτω σπάργανα;» θά γράψει ὁ Ἅγιος Τιμόθεος, πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας.

«Παιδίον»  ὁ Θεός.

«Παιδίον ἐγενήθη
ἡμῖν, Υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν»[5] θά
ἐξαγγείλει 800 χρόνια πρίν ὁ μεγαλοφωνότατος τῶν Προφητῶν Ἠσαΐας. «Παιδίον νέον»[6] ὁ
πάνσοφος Δημιουργός. Ἑκουσίως σμικρύνεται, γίνεται βρέφος καί δέχεται σπάργανα
βρεφικά, προκειμένου νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἀλογία τῶν παθῶν. Γι’ αὐτό καί εὐφραίνονται
οἱ δίκαιοι, κατά τόν ἱερό ὑμνογράφο, ἀγάλλονται οἱ οὐρανοί, σκιρτοῦν τά ὄρη ἀπό
πνευματική εὐφροσύνη καί χορεύει πᾶσα ἡ κτίσις «ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν».

Α.
Παιδίον, τό ὁποῖο, ἀνήκει σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος καί χαροποιεῖ τά
σύμπαντα μέ τόν ἐρχομό Του καί τήν παρουσία Του.

Παιδίον,  τό ὁποῖο κυβερνᾶ
ὅλον τόν κόσμο, ὅλους τούς ἀνθρώπους «εἰς γενεάς γενεῶν», κατά τήν προφητεία
πάλι τοῦ Ἠσαΐου.[7]

Παιδίον, τό ὁποῖον προαιωνίως γεννήθηκε ἐκ τῆς γαστρός τοῦ
Οὐρανίου Πατρός, γι’ αὐτό καί ἐπαναλαμβάνουμε σήμερα τήν προφητεία τοῦ Προφήτου
Δαβίδ: «Ἐκ γαστρός πρό ἑωσφόρου ἐγέννησά σε· ὤμοσε Κύριος καί οὐ
μεταμεληθήσεται».[8]

Παιδίον, τό ὁποῖον γεννήθηκε ἐν χρόνῳ ἀπό τήν γαστέρα τῆς Ὑπεραγίας
Θεοτόκου, πού προετοιμάστηκε καταλλήλως μέ τήν ἐπιδημία τοῦ Παναγίου Πνεύματος,
γιά νά δεχτεῖ ὄχι ἁπλῶς τήν οὐράνια βροχή, ἀλλά αὐτόν τόν Κύριο τῶν νεφελῶν.

Παιδίον,
τό ὁποῖον «ἀεί γεννᾶται», κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, στήν
γαστέρα τῆς Μητέρας μας Ἐκκλησίας, ἀλλά καί στά σπλάχνα καί στίς καρδιές ὅλων ἐκείνων
πού Τόν ἀγαποῦν καί Τόν ἀκολουθοῦν. Νά τί λέγει χαρακτηριστικά ὁ Ὁμολογητής Πατέρας
τῆς Εκκλησίας: «Ὁ Χριστός, πού γεννήθηκε μία φορά ΄΄κατά σάρκα΄΄ (ἀπό τήν
Παναγία), γεννιέται ἀπό τότε συνεχῶς ΄΄κατά πνεῦμα΄΄ ἀπό ἀγάπη πρός τόν καθένα
πού εἶναι πρόθυμος νά Τόν δεχθεῖ· γίνεται βρέφος καί μορφοποιεῖται μέσα σ΄ αὐτόν
μέ τίς ἀρετές». [9]

Β.
Παιδίον ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος κατέβηκε ἀπό τά οὐράνια δώματα καί παίζει μέ
ποικίλους τρόπους στά δάκτυλά Του μέ παντοδαπά εἴδη, ὅπως θά γράψει ὁ Ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.[10]

Εἶναι Αὐτός,
πού ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό καί τόν κάνει ἕνα σώμα.[11] Ὅπως
Ἐκεῖνος προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί ἔγινε Θεάνθρωπος, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος
προσλαμβάνοντας τόν Θεό γίνεται κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ καί συγκληρονόμος τῆς
Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτό τό Παιδίον, αὐτό τό βρέφος πού κλαυθμηρίζει καί
σπαργανώνεται, μέ τά σπάργανα διαλύει σειρές ἁμαρτημάτων («σειράς ἁμαρτημάτων
λύων διά σπαργάνων»).[12] Ἀναμοχλεύει
καί ταράσσει, αἰῶνες τώρα, ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου.
Ἄλλοι Τόν νοιώθουν ὡς τύραννο καί Τόν διώχνουν ἀπό κοντά τους. Ἄλλοι Τόν αἰσθάνονται
ὡς πατέρα, φίλο καί ἀδελφό καί οἱ ὁποῖοι Τόν καλοῦν νά ἔλθει γρήγορα κοντά τους
(«ἐλθέ ταχέως»)[13]. Πλησιάζει τόν κάθε ἄνθρωπο
ὡς πρόσωπο καί προσωπικῶς “κιρνᾶ” ὅλους μέ τό γλεῦκος τῆς Θεότητός Του.

Αὐτό τό Παιδίον, ὁ Χριστός, ἐπισκέπτεται κάθε καρδιά καί κάθε ἄνθρωπο.
Στό πρόσωπό Του περιστρέφονται καθημερινά δίκαιοι καί ἁμαρτωλοί. Δέν τούς ἑνώνει
μόνο μέ τόν ἑαυτό Του, ἀλλά καί μέ τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι
συναποτελοῦν τό σῶμα Του. Τρέχει παντοῦ, κάθε στιγμή καί πάντοτε. Εἶναι παρών ὁρατά
καί ἀόρατα. Εἶναι στήν ζωή μας καί ἰδιαίτερα μέσα στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Μᾶς εὐεργετεῖ μέ χίλιους δύο τρόπους. Χρησιμοποιεῖ κάθε τρόπο γιά νά  σώσει τόν κάθε ἄνθρωπο. Γίνεται πατέρας,
μητέρα, διδάσκαλος καί γιατρός. Μᾶς ἐπαινεῖ καί μᾶς γαληνεύει. Μᾶς θεραπεύει καί
μᾶς σώζει Γίνεται πτωχός, ἀλλά καί πλούσιος. Γίνεται «τά πάντα τοῖς πᾶσι»[14]
γιά σώσει τούς πάντες μέ κάθε τρόπο.

Γ.
Παιδίον νέον ο Χριστός, ὁ ὁποῖος συνεχίζει ἀδιάκοπα καί θά συνεχίζει
μέχρι τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς μας μέ τήν φιλανθρωπία Του νά μᾶς κερδίζει
καί νά μᾶς σώζει. Γιατί δέν εἴμαστε γιά τήν γῆ, ἀλλά γιά τόν οὐρανό. Ὡς
παιχνίδι Του χρησιμοποιεῖ τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία καί μᾶς θεοποιεῖ. Τήν χρησιμοποιεῖ
ὡς σκοινί. Ἄλλοτε μᾶς κρατεῖ καί ἄλλοτε μᾶς ἀφήνει, ὅταν Τόν ἀρνούμαστε, γιά νά
μήν γίνουμε χειρότεροι, ὅπως γράφει χαρακτηριστικά ἕνας ὑψιπέτης ἀετός τοῦ
πνεύματος.[15]

Συμπεριφέρεται
ὁ Χριστός ὅπως ἐμεῖς Τοῦ ἐπιτρέπουμε καί κατά τό συμφέρον μας. Ἡ Θεία Πρόνοια δέν
εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία ἀόρατη βοήθεια, ἕνα σκοινί, τό ὁποῖο μᾶς σώζει μόλις
θελήσουμε καί τό ζητήσουμε.[16]

Γι’ αὐτό ὅσα
συμβαίνουν στήν ζωή μας εἶναι μία μικρή αἴσθηση τῆς παρουσίας Του καί τῆς
σχέσης μας μαζί Του. Κρύβουν ἕνα μυστήριο. Ὅλα τά θλιβερά καί τά εὐχάριστα, τά ὁποῖα
ἐπιτρέπει ὁ Θεός κατ’ οἰκονομίαν εἶναι γιά τήν βελτίωση καί τήν σωτηρία μας.

Αὐτό τό
παιδίον εἶναι ἡ ἐλπίδα τῆς εἰσόδου μας στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Αὐτό τό
παιδίον εἶναι ἡ προσδοκία μας γιά νά βρεθοῦμε μέσα στό φῶς καί τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ἀδελφοί μου,
Χριστούγεννα, σήμερα, 2013.

Φτωχοί καί φέτος
ἀπό ὑλικά ἀγαθά, κυρίως, ὅμως, ἀπό πνευματικά ἀγαθά, ἀλλά καί ἀνυπόληπτοι στούς
μεγάλους καί στούς ἰσχυρούς τῆς γῆς. Θελήσαμε στήν ζωή μας, χρησιμοποιῶντας ὄχι
σωστά τόν πολιτισμό μας καί τά ἀγαθά πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, νά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν
Θεία Οἰκονομία τοῦ μυστηρίου καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Δέν δεχτήκαμε τήν οἰκονομική
σύμβαση, πού ὑπογράφθηκε σάν σήμερα πρίν ἀπό 2013 χρόνια στήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας·
τότε πού ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ἔγιναν ἕνα· τότε πού ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ χώρισε στά
δύο τόν χρόνο. [17]

Λατρέψαμε κάθε
τί τό ἐπίγειο καί ἀπορρίψαμε κάθε ἔννοια προσεγγίσεως καί ἐπικοινωνίας μέ τόν
Θεό. Σβήσαμε ἀξίες, ἱερές παραδόσεις, τρόπο ζωῆς καί ὑποδουλωθήκαμε θανάσιμα στήν
ὕλη, ἀλλά καί σέ ξένες καί σκοτεινές δυνάμεις, πού δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τήν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας καί τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό μας φρόνημα. Πιστέψαμε καί ὑπογράψαμε
ἄνευ ὅρων συνθῆκες πού μᾶς πνίγουν καί καταδυναστεύουν τόν πονεμένο λαό μας.

Καί τό πιό σπουδαῖο:
δέν βάλαμε τόν Χριστό κύριο τῆς ζωῆς μας καί τῆς ἱστορίας μας. Γι’ αὐτό καί
προδώσαμε καί ληστέψαμε καί ἐξαπατήσαμε τόν ἑαυτό μας.

Τό φάρμακο γι’
αὐτήν τήν κρίση, πού τήν ὀνομάσαμε οἰκονομική, μά πάνω ἀπό ὅλα εἶναι
πνευματική, εἶναι ἡ ἐπιστροφή μας στήν Θεία Οἰκονομία, δηλαδή στόν σαρκωθέντα
Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πού σάν σήμερα ἕνωσε μέ τήν παρουσία Του τά ἐπίγεια μέ τά ἐπουράνια.

Νά ἐπιστρέψουμε
μέ δάκρυα καί ἀληθινή μετάνοια, μέ ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα στόν Σαρκωμένο Λόγο
τοῦ Θεοῦ, στό μυστικό Σῶμα Του, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, γιά νά γίνουμε υἱοί κατά
χάριν, καθώς καί γιά νά ζοῦμε αἰώνια στήν ἀτέρμονη Βασιλεία Του καί μέσα στό φῶς
τοῦ προσώπου Του.

Αὐτήν τήν
μεγάλη ἡμέρα τῆς Θείας Οἰκονομίας καί τῆς ἀπείρου συγκαταβάσεως τοῦ Σωτῆρος
Χριστοῦ σᾶς ἀπευθύνω τίς πλέον ἐγκάρδιες πατρικές καί ἀδελφικές εὐχές σέ ὅλους
σας ἀδελφοί μου ἀγαπητοί. Εὔχομαι ὑγεία, ὑπομονή καί ἐνίσχυση. Εὔχομαι νά ἀποκτήσετε
κάθε καλό στήν ζωή σας, μά κυρίως τή νοσταλγία τοῦ παιδίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.[18]

Εὐχέτης πρός τόν
Σαρκωθέντα Κύριο Ἰησοῦ Χριστό

Ο   Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ   Σ Α Σ

Ο  ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ 
ΣΕΡΑΦΕΙΜ