«Ο Άι- Νικόλας των Ψαράδων» είναι ένα βυζαντινό εκκλησάκι του 15ου αιώνα (;) που βρίσκεται κτισμένο επάνω σ’ έναν επιβλητικό παραλίμνιο βράχο, στη μεσημβρινή πλευρά της καστοριανής χερσονήσου. Στο εσωτερικό του υπάρχει ένα ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο μικρών διαστάσεων, που φιλοτεχνήθηκε περί το έτος 1800. Κάτω απ’ το δάπεδό του κι εντός του βράχου, βρίσκεται ένα στενόχωρο σπηλαιώδες ασκηταρειό, στο οποίο αγωνιζόταν παλαιότερα ένας Καστοριανός ασκητής.
Το εν λόγω εκκλησάκι, απ’ τον καιρό της ανέγερσής του και μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα αποτελούσε το καθολικό μιας ολιγάριθμης κοινότητας 3 – 4 Μοναχών. Οι Μοναχοί αυτοί διέμεναν στα κελιά του γραφικού οικίσκου που βρίσκεται δίπλα του, προς τη μεριά της Παναγίας Μαυριώτισσας.
Οι πάμπολλοι διαβάτες, Καστοριανοί και αλλομερίτες, που διέρχονται καθημερινώς και καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους μπροστά απ’ το αναφερόμενο εκκλησάκι (: προσκυνητές της Παναγίας Μαυριώτισσας, εκδρομείς και φυσιολάτρες, επισκέπτες της «Σπηλιάς του Δράκου»), στέκονται για λίγο εκεί, το παρατηρούν με θαυμασμό, και αρκετοί το φωτογραφίζουν και το ζωγραφίζουν.
Πίνακας με τον “Άι-Νικόλα των Ψαράδων”,
άριστου ζωγράφου, αλλά άγνωστου στον Γ.Τ.Α
Στους προαναφερόμενους παρατηρητές και θαυμαστές του «Άι-Νικόλα των ψαράδων» περιλαμβάνεται και ο δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου, ο οποίος, κάθε φορά που το επισκέπτεται και το προσκυνά, θυμάται και απαγγέλει νοερά το ακόλουθο ποίημα:
Ταπεινό και παράξενο ξωκλήσι
Πλάι στη ροδίτσα την εφτάκλωνη
στέκει ταπεινό, παράξενο ξωκλήσι.
Μονάχο του χτυπά πάντα το σήμαντρο,
κάθε φορά που ο ήλιος γέρνει για τη
δύση.
…………………………………
Τότε απ΄ τα ουράνια γλυκοψέλνουνε
άγγελοι και κουνιούνται τα καντήλια.
Τα δέντρα σιγοσκύβουν κι αφουγκράζονται
και κουρνιάζουν στη σκεπή, σπουργίτια χίλια.
……………………………………………
Κι από τ’ ανοικτά τα παραθύρια του
κοιτάζει η Παναγία μας τον κόσμο
και ευωδιάζει η πλάση γύρω ολόκληρη
από λεβάντα, μοσχομπίζελο και δυόσμο.
…………………………………………
Ω, Θεέ μου δώσε μας τη Χάρη Σου
για την αγάπη να καούμε σαν λιβάνι
και στο εκκλησάκι το μικρό να βάλουμε,
για τάμα τις καρδιές μας σαν στεφάνι.
Το τέμπλο του “Άι- Νικόλα. των Ψαράδων”.
Τμήμα του θριγκού του.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Το παρατιθέμενο ποίημα είναι καταχωρημένο με τον τίτλο «Η ζωή μας σαν ποίημα» στον Ιστότοπο της Κύπρου «Οδοιπόροι Αγάπης», απ’ τον οποίον κι ελήφθη.
Ο Άι-Νικόλας των ψαράδων.
Τρισδιάστατη μακέτα υπό κλίμακα του κ. Ν. Πιστικού.
Ο Καστοριανός δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου,
εμπρός στον ‘Άι-Νικόλα των ψαράδων.
Το μοναστήρι της Παναγίας Μαυριώτισσας.
Εξαίσια υδατογραφία του Βασίλη Χατζηπαναγιώτου.
Ο Άι-Νικόλας των Ψαράδων σε πίνακα ζωγραφικής.
Η μαγευτική Καστοριά.
