πραγματικότητα.
Δεν είναι στημένο να περιλαμβάνει φιλοσοφήματα αυτό το κείμενο, αλλά όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές αποτυπώσεις των χρόνων της κρίσης, πασπαλισμένες με την ελαφρή άχνη του χιούμορ για να γίνουν πιο εύπεπτες. Αφού, έτσι κι αλλιώς, τις καταναλώνουμε…
Ποιά είναι τα συνθήκην άλλοθι, πίσω από τα οποία βολεύεται ο Έλληνας της κρίσης; Ας τα δούμε :
•Δήμαρχοι χωρίς έργα! Το άλλοθι καλλικρατικών δημάρχων, με το οποίο επιχειρούν ν’ αποστομώνουν τους αιτούντες είναι η έλλειψη χρηματοδοτήσεων. « Δεν μας δίνουν χρήματα» είναι η μόνιμη επωδός κάθε κουβέντας τους. Αλλ’ είναι και η αιτιολόγηση αρκετών αυξήσεων που επιβάλουν, όπως των δημοτικών τελών, των τελών ύδρευσης, παρεπιδημούντων κ.ο.κ.
•Αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες! Αν κάνει κάποιος μια βόλτα σε κάποιο απ’ τα χωριά μας – για την τροχαία είναι κάτι σαν άβατο – θα δει να κινούνται σαραβαλάκια και άλλα υγιέστερα αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες ! Και κατά συνέπεια χωρίς ασφάλεια ή ΚΤΕΟ ! Το άλλοθι των χρηστών τους είναι πως είναι υπέρογκα τα τέλη κυκλοφορίας και οι δαπάνες ασφάλισης. Τουλάχιστον όλοι αυτοί προβαίνουν στη δαπάνη ανάμματος της καντήλας τους για να τους φυλάει ο Θεός από κάποιο ατύχημα;
•Εργαζόμενοι χωρίς μισθό! Πολλοί είναι οι εργοδότες που, επικαλούμενοι την κρίση, καθυστερούν την πληρωμή των υπαλλήλων τους και κάποιοι από αυτούς την έχουν προωθήσει στο άγνωστο μέλλον ! Το συγκεκριμένο άλλοθι είναι που έχει ξαναφέρει στο προσκήνιο την παροιμία « Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι «! Όποιος ζήσει βέβαια…
•Σχέσεις χωρίς τα σκαλιά της εκκλησίας ! Εδώ κι αν είναι άλλοθι η κρίση! « Με τί χρήματα θα στήσουμε οικογένεια;» είναι η μόνη δικαιολογία των από χαρακτήρα διστακτικών, των μονίμως αναποφάσιστων και κάποιων απλώς καλοπερασάκηδων του είδους! Εκείνο το πολύ παλιό « την Γαλάτειαν και μιαν καλύβην» φαίνεται πως ξεπεράστηκε εντελώς.
•Περιοδείες πολιτικών χωρίς κεράσματα! Εκείνο το «Τα ουζάκια στους κυρίους από μένα…» που ακουγόταν στα παλιά καφενεία κι αργότερα στις καφετέριες απ ‘τους πολιτικούς είναι παρελθόν! Με άλλοθι τα στενά οικονομικά όλων , οι υποψήφιοι δεν κερνάνε πιά τον κόσμο και οι θαμώνες – ψηφοφόροι τη βγάζουν ξεροσφύρι. Μόνο με λόγους πανηγυρικούς ( που έχουν μετατραπεί σε παρηγορητικούς) και χτύπημα στην πλάτη!
•Επικοινωνία με αναπάντητες ! Οι απανταχού τρακαδόροι, ακόμα και χρόνου ομιλίας, έχουν το άλλοθι τους κι αυτοί τώρα με την κρίση. «Δεν έχω μονάδες, μπορείς να με καλέσεις για λίγο;» Η κλασική μέθοδος τράκας γίνεται τώρα ευκολότερα πιστευτή, αφού ο οίκτος πωλείται και αγοράζεται σχεδόν φυσιολογικά…
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πολλές ακόμα περιπτώσεις
όπου αρκετοί, της συνομοταξίας των μίζερων αλιεύουν δικαιολογίες στον ψαρότοπο της κρίσης για να καλύψουν τις αδυναμίες τους για παραγωγή έργου, για συνέπεια απέναντι στους άλλους ή απλά των τσιφουτιά τους! Εδώ η κατοχή του ‘40 είχε ανθρώπους που πλούτισαν, δεν θα έχει η σημερινή κατάσταση;
Ο τρόπος αντιμετώπισης όλων των παραπάνω αρχίζει με την ανίχνευση του κινήτρου τους. Σίγουρα υπάρχουν συνάνθρωποι που η κρίση τους έχει χτυπήσει καίρια. Δεν μιλάμε γι ‘ αυτούς. Για τους «πονηρούς» μιλάμε που εκμεταλλεύονται καταστάσεις κι όταν συλληφθούν παραβάτες, μεμψιμοιρούν μέχρι δακρύων. Πόσο ενδιαφέρουν τα δάκρυα, όμως, ενός ανασφάλιστου οδηγού που έχει προκαλέσει ατύχημα; Ή ενός εργοδότη που έχει διοχέτευσει τα κέρδη του αλλού και «κλαίγεται» στους εργαζόμενούς του πως είναι θύμα της κρίσης;
Σκέψεις και σχόλια όπως τα παραπάνω θα φύγουν απ’ τα κείμενά μας, όταν τελειώσει αυτή η δύσκολη περίοδος. Τότε θα κάνουμε τον απολογισμό και λίγο αργότερα θ’ αρχίσουν να βγαίνουν σαν σαλιγκάρια οι επιβιώσαντες – κερδισμένοι που πάτησαν στην αφέλεια , τον οίκτο και την καλή ψυχή των άλλων …
