Επί πτωμάτων ανάπτυξη δεν γίνεται-Γράφει ο Νίκος Δόικος

Είναι πλέον προφανής η αδυναμία των σχεδιαστών της Οικονομικής Πολιτικής να ξεφύγουν από την λογιστική  «λογική» και να αντιληφθούν ότι καταστρέφουν τις τελευταίες εφεδρείες ανάπτυξης.

Με την γενική έφοδο στα «ακίνητα» επιδιώκουν να «ξεκολλήσουν» την εγχώρια Οικονομία από τον Κατασκευαστικό Τομέα, ταυτίζοντας δύο εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες. Θα ήταν παράλογο για τον Σκανδιναβό, λ.χ., ο οποίος απολαμβάνει πλουσιοπάροχες  (ανταποδοτικές)  κοινωνικές υπηρεσίες και ένα σταθερό αίσθημα

Διαλύουν λοιπόν τον Κατασκευαστικό Τομέα όπου απασχολούνται πλέον των διακοσίων συναφών κλάδων και επαγγελμάτων. Την ίδια στιγμή εξωθούν στην μετανάστευση ή στην χρεωκοπία υγιείς βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις. Οδηγούν στην απόγνωση ελεύθερους επαγγελματίες και στην ανέχεια  εργαζόμενους και συνταξιούχους. Όλους όσους, δηλαδή, συμβάλουν στην πραγματική ανάπτυξη και στην παραγωγή φορολογητέας ύλης.

Κι όλα αυτά στο όνομα ποιας άραγε εναλλακτικής οικονομικής δραστηριότητας ; Μήπως χάριν κάποιου φερέλπιδος οικονομικού μοντέλου;

Προωθούνται, θα σας πουν, εναλλακτικοί κλάδοι στον Πρωτογενή Τομέα, στις Νέες Τεχνολογίες, στις Υπηρεσίες Υψηλού Επιπέδου κλπ.

Ωραία. Με ποια Δημόσια Διοίκηση (Δ.Δ.) «προωθούνται» όλα αυτά ;

Έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι προχώρησαν οι διαρθρωτικές αλλαγές στην Δ.Δ. ; Ούτε καν το μισθολογικό δεν τολμούν να εφαρμόσουν στον κατεξοχήν χώρο αναπαραγωγής του κομματικού κράτους, στους Οργανισμούς της Γενικής Κυβέρνησης και τις ΔΕΚΟ. Πολλώ μάλλον να προβούν στις απαραίτητες αναδιαρθρώσεις.

Καμιά κακιά τρόϊκα δεν απαιτεί οριζόντιες περικοπές. Η ανικανότητα τους να πατάξουν την μεγάλη φοροδιαφυγή, να μειώσουν τις δαπάνες, να μειώσουν δηλαδή το σπάταλο κομματικό κράτος και να αναδιαρθρώσουν την Δ.Δ. τους οδηγεί στην εύκολη συνταγή των περικοπών και της υπερφορολόγησης..

Πρώην κορυφαίος υπουργός μου περιέγραφε την οχτάμηνη ταλαιπωρία του για μιαν Άδεια Δοκιμαστικής Γεώτρησης, για την οργάνωση υποδομών  εναλλακτικής καλλιέργειας. Φανταστείτε το χαμένο χρόνο ενός απλού πολίτη. Συνυπολογίστε τα χρόνια διαδρομισμού και το αφορολόγητο κόστος των γρηγορόσημων που προϋποθέτει η παραμικρή επένδυση. Το γνωρίζετε καλά από δική σας ή κάποιου γνωστού σας την αλησμόνητη εμπειρία.

Με αυτήν την Δ.Δ. που φθονεί και απεχθάνεται την επιχειρηματικότητα και την οποία δεν τολμούν να αναδιαρθρώσουν εκ βάθρων, αναιρούν κάθε ενδεχόμενο ανάπτυξης.

Με την υπερφορολόγηση αφανίζουν την ζήτηση στην αγορά.

Με την επίθεση διαρκείας στα ακίνητα καταστρέφουν την «ομπρέλα ασφαλείας» της Ελληνικής κοινωνίας και απαξιώνουν την περιουσία και την ακίνητη αποταμίευση των Ελλήνων.

Σχεδιάζουν οικονομική ανάπτυξη πάνω στα πτώματα εκείνων που μπορούν να εγγυηθούν την πραγματική ανάπτυξη. Μακάβρια και ανεξήγητη αντίφαση.

Και όλα αυτά στο όνομα της διαβόητης Εσωτερικής Υποτίμησης, μιας πολιτικής που απέτυχε παταγωδώς οπουδήποτε εφαρμόστηκε.

Χωρίς αναστροφή της ύφεσης, χωρίς ευχερή ρευστότητα, χωρίς παραγωγική, αποτελεσματική και φιλική προς την επιχειρηματικότητα Δημόσια Διοίκηση και, κυρίως, χωρίς την σχετική άνεση της ήδη καταρρέουσας από την φορομπηχτική λαίλαπα Μεσαίας κοινωνικής κατηγορίας, η οποία, ως γνωστόν, διαθέτει εύκολα ανιχνεύσιμο επαγγελματικό προφίλ, εύκολα ελέγχεται και εύκολα φορολογείται, χωρίς ατέρμονες συστοιχίες θυγατρικών και υπεράκτιων, δεν υφίσταται η παραμικρή προοπτική ανάπτυξης.

Έστω και τώρα, εν μέσω κοινωνικών πτωμάτων, να αξιοποιηθούν οι τελευταίες ρανίδες πολιτικού θάρρους για την αναστροφή της καταστροφικής πορείας. Το απαιτεί σχεδόν το σύνολο της Ελληνικής Κοινωνίας.

 Νίκος Δόικος

05/11/2013