Συνταξιοδοτείται ο παπα-Γαβριήλ – Τελευταία λειτουργία την Κυριακή στη Μαυριώτισσα
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ τον Μάιο του 2013:
Αντί δωρο Για τα Αντίδωρα, τις Ευχές και τις Ευλογίες που, μεσολαβώντας, μοίρασε
Στις μέρες που όλο και πιο μικρά αποδεικνύονται τα πράγματα και όλο και πιο μικροί αποδεικνύονται και οι άνθρωποι, αποφασίζεις πως, δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν, να βάλεις στο τσουβάλι της μικρότητας και της μετριότητας όλους – μα όλους τους γύρω σου. Είναι που, πάντα ξεπερνά το ανάστημά τους την σειρά, είναι που, η όψη τους κάπως καλύτερα είναι φωτισμένη, είναι που, το φώς τους διαπερνά το σκοτάδι που πνιγηρά απλώνεται στο τίποτα που σε περιβάλει. Την ίδια στιγμή που βάζεις τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο ανακαλύπτεις πως, για άλλη μια φορά, έχεις καταπιαστεί με κάτι Σπουδαίο. Οι φόβοι σου μην το αδικήσεις, σε κάνουν να μετράς, όχι κάθε λέξη, αλλά κάθε γράμμα που διατάσσεις να πάρει θέση στην λευκή οθόνη.
Η αγέρωχη – καθαρή κορμοστασιά βρίσκεται – δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει – σκορπισμένη. Ανάμεσα σε Ιερατικά καθήκοντα, σε καθημερινές ανιστορήσεις, σε διαρκείς υποδοχές θρησκευτικών επισκεπτών, σε συντήρηση ναού, σε προαύλιους χώρους, σε καθάρισμα δρόμων, σε κόψιμο χόρτων, σε μάζεμα χιλιοχρώματων ξερόφυλλων, ανεβασμένη σε σκάλες καθαρίζοντας φώτα, διπλωμένη στα δύο σκάβοντας γη, απελευθερώνοντας κάθε ικμάδα ταπεινού χόρτου από τα δεσμά της πέτρας…. Και ακόμη, καθισμένη σε κέντρο καρδιάς στον γύρο των αναπαυόμενων θαμώνων της Μαυριώτισσας που, εκπληρώνουν καθημερινά κομμάτια της πίστης τους εκεί, να ενώνει μαζί τους τα κομματάκια της Πίστης σε Ανθρωπιά ….«Εδώ, δεν έχει Δι ‘ ευχών ….» , λέει. «Εδώ έχει δουλειά. Όλη μέρα. Κάθε εποχή. Δεν γίνονται μόνα τους. Ο παπάς δεν προλαβαίνει να κάτσει εδώ…» Και προσπαθείς να μετρήσεις πόσων Ανθρώπων τις δουλειές τελειώνει ο Παπά- Γαβριήλ …..
Η ανόθευτη – η μη προσαρμοσθείσα ψυχή του στις επιταγές της σύγχρονης τάσης που απορροφά κάθε τρόπο διευκόλυνσης του βίου, στέκει ως αντίλαλος της γης των Οντρίων. Φαίνεται καθαρά, ότι, ο τόπος γέννησης, την 18η του Μαΐου του 1943, αποφασιστικά εμφύσησε Χάριν και χαρίσματα στον Ανθρωπο αυτόν που, συμπληρώνοντας 70 χρόνους ζωής, εκπληρώνει 36 χρόνους Υπηρεσίας στον Θεό και 35 χρόνους Ταπεινότητας στην Παναγία την Μαυριώτισσά μας.
Η βροντερή – καθαρή φωνή του καθηλώνει το εκκλησίασμα. Σε πάει βαθιά στο νόημα των Γραφών, δεν αφήνει μικρανθρώπων ατέλειες να κυκλοφορήσουν στις σκέψεις και τα στόματα στις ώρες της Εκκλησίας. Σου περνάει ξάστερα την Ιστορία της Μονής και του Χώρου, όσο πολλοί κι αν είναι οι επισκέπτες, όλοι ακούνητοι των ακούν. Αμα έχεις τη τύχη δε, να σε φωνάζει κάπου στις τόσες για να σε ειδοποιήσει να προσέχεις προς την άλλη μεριά του δρόμου που κατευθύνεσαι, κάτι να σου πει για τις Σκέψεις του, κάτι να σου δείξει για της Φύσης ή των Ανθρώπων τα «επιτεύγματα», σαν σφύριγμα αέρα μπαίνει μέσα σου η Φωνή του και , επειδή ποτέ δεν λέει παραπανίσια πράγματα, ούτε από θέση Ιερέα ούτε από θέση Λαϊκού ΟΛΑ, ΟΛΑ τα κρατάς και ΟΛΑ τα θυμάσαι σαν μάθημα Ζωής.
Η διαπεραστική – καθαρή ματιά του φτάνει μακριά, όλης της πόλης τα πουλιά φίλοι του είναι και τον χαιρετάνε. Χρειάζεσαι να πας κοντά εσύ για να τη δεις και να το καταλάβεις, αλλά αξίζει να το κάνεις, γιατί, άμα ο Ανθρωπος μπορεί και σε κοιτάζει στα μάτια ολόισια, μόνο κέρδος σου είναι.
Απίστευτη είναι η δύναμη που μου ‘δωσε μ’ έναν του λόγο, ο πατέρας Γαβριήλ, πολλές φορές. Κάθε φορά που «κάτι» είπαμε. Εχω την ακριβή ψευδαίσθηση να πιστεύω ότι δεν το κατάλαβε. Είμαι βέβαιη ότι τα σημάδια της ψυχής του που, καθημερινά, αφήνει στα πόδια της Παναγίας, φέρνουν σ’ Εκείνην την Ελπίδα και την Προσευχή μας με τρόπο απευθείας και απόλυτο.
Ο πατέρας Γαβριήλ, που κρατά το βλέμμα του χαμηλά κάθε φορά που πρέπει (θέλει) να κρατήσει Σιωπή, φτάνει σε ηλικία που σταματά ο άνθρωπος να Εργάζεται. Η Παναγία η Μαυριώτισσα θα συνεχίσει να είναι η Παναγία μας, Αρχόντισσα Σεμνοντυμένη στους αιώνες τους πριν και τους μετά.
Η μορφή του παπά της Μαυριώτισσας, που όλοι ξέρουν τ’ όνομά του αλλά δεν τους είναι απαραίτητο να τον φωνάξουν μ’ αυτό, θα είναι μέσα κι έξω από τον Ναό, απ’ τη Μονή, απ’ το δάσος , απ’ την λίμνη, απ’ τον αέρα της πόλης αυτής.
Ο πατέρας Γαβριήλ, στις 18 Μαΐου του 2013 έγινε 70 χρόνων. Ευτυχήσας τη ζωή του να τη μοιράζεται με την σεβαστή πρεσβυτέρα του, που κι εκείνη σκάλισε όλα αυτά τα χρόνια με την ανάσα της τα υλικά και τ’ άυλα της Παναγίας. Ευτυχήσας να έχει δίπλα του τα παιδιά του για να σηκώνουν τους Σταυρούς και τους Επιτάφιους κάθε μέρας όλων των χρόνων … Ευτυχήσας να καμαρώνει τα εγγόνια του να μεγαλώνουν εν Θεώ.
Χρόνια πολλά και όπως τα επιθυμείς πατέρα – Γαβριήλ. Για να προσφέρεις ό,τι μπορείς. Στην Παναγιά σου (απ’ όπου κι αν είσαι). Στην οικογένειά σου. Στους πιστούς που σε γνώρισαν και που σε πίστεψαν. Και για να σε χαίρονται. Ολοι.
Με μεγάλη Χαρά
Στον Πατέρα Γαβριήλ Παναγιωτίδη της Μαυριωτίσσης
Γιατί είναι ό,τι πιο σεμνό γνωρίζω χρόνια τώρα.
Βιβή Φαρσαλιώτου + Ιατρού
Για τη φωτο: Ο πατέρας Γαβριήλ στα καθημερινά του λειτουργήματα.
