Αυτή η «διαχρονική» ιστορία, που επανέρχεται κάθε τόσο, ότι δηλαδή η Ελλάδα δεν έχει ποτέ τίποτα να φοβάται, διότι την αγαπά και την προστατεύει η ομόδοξος Ρωσία, και ότι το ξανθό γένος θα μας σώσει, αφού έτσι λέγανε και οι γέροντες, έχει αρχίσει να καταντά αηδία.
Από την εποχή των Ορλωφικών, ακόμη περιμένουμε το ξανθό γένος που όλο έρχεται και όλο την κάνει…
Μάλιστα, η ρωσική ναυτική επέμβαση που έγινε στο Αιγαίο εκείνη τη περίοδο, στα πλαίσια του ρωσοτουρκικού πολέμου, λίγο έλειψε να μας αφανίσει ως έθνος, αφού με την αποχώρηση των Ρώσων, ο τότε Σουλτάνος και το Διβάνι, πρότειναν την γενική σφαγή των Ελλήνων, αδιακρίτως φύλου κι ηλικίας.
Όλοι συμφώνησαν εκτός ευτυχώς από τον Τούρκο αρχιναύαρχο Χασάν Τζεζαϊρλή, ο οποίος κατόρθωσε τελικά να επιβάλει την άποψή του με το ακαταμάχητο επιχείρημα «Εάν φονευθώσιν όλοι οι Έλληνες, ποίος θα πληρώνη το χαράτσι»;
Μπορεί η Ρωσία να είναι ορθόδοξο κράτος, αλλά τελικά, όπως όλα δείχνουν, αυτό δεν έχει παίξει κανέναν μα κανέναν ρόλο τουλάχιστον όσον αφορά στις σχέσεις της με την Ελλάδα.
Ανέκαθεν, οι Ρώσοι κοίταζαν αποκλειστικά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα.
Εδώ, κοτζάμ υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, και κολλητός του Τσάρου Αλέξανδρου, ο Καποδίστριας, και η φίλη χώρα δεν κούνησε καν το δαχτυλάκι της για να μας βοηθήσει στον ξεσηκωμό.
Μάλιστα ο Καποδίστριας ψυχράνθηκε σφόδρα με τον φίλο του Αλέξανδρο, που όλο έκανε πίσω, ενώ με λίγες μόνο κινήσεις του, έστω διπλωματικές, η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει απελευθερωθεί και πιο πριν, και πιο αναίμακτα.
Η Ρωσία ήταν και είναι μια υπερδύναμη.
Περιφερειακή μεν ως επί το πλείστον, υπερδύναμη δε.
Και ως υπερδύναμη, κάνει πάντα αυτό που βολεύει την ίδια.
Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έδειξε τον αλτρουισμό που θα μπορούσε να δείξει, εκτός βέβαια επί εποχής ΕΣΣΔ (μετά το 1945), που όμως ακόμη και εκεί, η όποια στήριξη δίνονταν σε κράτη ή σε κινήματα, είχε αποκλειστικό κίνητρο την «ιδεολογία», την «πολιτικοοικονομική αλληλεγγύη» και άρα την επέκταση της σοβιετικής επιρροής στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου.
Το συμφέρον δηλαδή.
Και τα ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά.
Όπως φερ’ ειπείν ότι αν και ο ναζισμός με τον κομμουνισμό ήταν οι μεγαλύτεροι εχθροί, ο Στάλιν δεν δίστασε να προβεί σε συνθήκη συμμαχίας με τον Χίτλερ, καλύπτοντας τον κώλο του, καταδικάζοντας μάλιστα την Πολωνία σε διχοτόμηση, αν όχι εξαφάνιση.
Και αν δεν τον πουλούσε ο Χίτλερ, με την επιχείρηση Βαρβαρόσα, ο Στάλιν θα συνέχιζε να είναι φίλος και σύμμαχός του, την ώρα που η «κακιά καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική» Δύση θα πολεμούσε τον ναζισμό και τον φασισμό.
Δείτε πως η ΕΣΣΔ συμπεριφέρονταν στους δορυφόρους της του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Σαν υποτελή κράτη.
Δείτε τι έγινε στην Βουδαπέστη το 1956, ή στην Πράγα το 1968.
Διαβάστε για την περίφημη κρίση των πυραύλων της Κούβας, όπου παρά τους λεονταρισμούς του, ο Κρούτσοφ έκανε πίσω μόλις αγρίεψε η Ουάσιγκτον, και το πράγμα πήγαινε σε πόλεμο.
Αφήνοντας τον Κάστρο στην τύχη του, με μόνη βοήθεια εφεξής, την αγορά της κουβανέζικης ζάχαρης… Δατς ολ!
Δείτε πως ο Στάλιν παρέδωσε την Ελλάδα στον Τσόρτσιλ, επάνω σε μια χαρτοπετσέτα, χωρίς καν να χάσει ενός λεπτού ύπνο, κοροϊδεύοντας και ξεπουλώντας ακόμη και τους δικούς του φανατικούς πιστούς του ΚΚΕ, με ένα απλό «σβαρνούτ»!
Δείτε τι έγινε με τον Τίτο, που πρώτος κατάλαβε ότι οι Ρώσοι δεν έχουν και πολύ μπέσα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των ρωσικών λεονταρισμών είναι κι αυτό που έγινε το 1982, όταν οι Παλαιστίνιοι του Αραφάτ ήταν εγκλωβισμένοι και αποκλεισμένοι σε ένα τμήμα της Βηρυτού, με τους Ισραηλινούς να τους σφυροκοπούν ανελέητα και έτοιμοι να τους αποτελειώσουν.
Ο τότε αρχηγός της σοβιετικής ένωσης Λ. Μπρέζνιεφ, αγρίεψε και απείλησε με άμεση επέμβαση της χώρας του εναντίον του Ισραήλ, αφού «οι εξελίξεις επηρεάζουν αρνητικά τα νοτιοανατολικά γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας του»!
Ξέρετε πως απάντησαν οι Ισραηλινοί;
Με το αρχαίο ελληνικό «μολών λαβέ»!
Ξέρετε την συνέχεια;
Ούτε κιχ δεν έβγαλε (έκτοτε) η Ρωσία…
Τόσο καλά.
Η μικρή Ελλάδα όμως έστειλε πλοία για να πάρει τους Παλαιστίνιους επιζήσαντες.
Ή μήπως θυμόσαστε την πιο πρόσφατη περίπτωση όπου η Αμερική και το ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν νυχθημερόν την ορθόδοξη Σερβία;
Εκτός από κάποια ανέξοδα μπλα μπλα, τι έκανε η μεγάλη προστάτιδα της Ορθόδοξης πίστης;
Τίποτα απολύτως.
Και άλλα πολλά παρόμοια.
Με αποκορύφωμα το πρόσφατο δούλεμα του Κρεμλίνου στην χειμαζόμενη Ελλάδα, με την «ανεξήγητη» απόσυρση του επενδυτικού ενδιαφέροντος της, αλλά και με την προχθεσινή «προσβολή» περί προβληματικής χώρας, και την προτροπή του Πούτιν να μην γίνονται ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα.
Τώρα που τις χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ.
Ο ίδιος ο Πούτιν, που κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι (βλ. Λιακόπουλο) τον θεωρούσαν μέχρι χθες (μπορεί κι ακόμη) ως τον μεγάλο θεόσταλτο Σωτήρα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Στη περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, το ενδιαφέρον του ήταν … «έκδηλο» (τι να σας πω)!
Κάτι σαν τον εξαδάχτυλο μαρμαρωμένο βασιλιά, που θα πάρει την Πόλη από τους άπιστους Τούρκους, και θα μας τη χαρίσει, διότι είμαστε ντερμπεντέρηδες, ωραίοι ως Έλληνες, και πάνω απ όλα ομόδοξοι…
Καλά, μη φάτε, θα σφάξουμε γλάρο!
Αυτή λοιπόν είναι η σκληρή πραγματικότητα όσον αφορά στο περίφημο ξανθό γένος.
Που πέρα από μπόλικους (αλκοολικούς και νεόπλουτους) τουρίστες, που μας προτιμούν για πολύ πεζούς λόγους (ήλιος, θάλασσα, φτήνια, ελεύθερο αλκοόλ, αραβική άνοιξη, κλπ) δεν έχει να μας προσφέρει και πολλά.
Εκτός βέβαια από μπλα μπλα και άλλες τρίχες κατσαρές…
antinews.gr
