Διαβάζω το ημερολόγιο σχεδόν από την πρώτη μέρα που βγήκε στον αέρα. Πολλές ιστορίες είναι συγκλονιστικές. Και πολλές…νηστικές σκέτο!
Ένα συμπέρασμα που βγάζω διαβάζοντας τις ιστορίες είναι ότι οι περισσότεροι άνεργοι μένουν στα μεγάλα αστικά κέντρα. Προφανώς οι περισσότεροι στην Αθήνα. Πολύ δύσκολα τα πράγματα στο μεγάλο χωριό: Δεν υπάρχει χώμα, δεν υπάρχει ευκαιρία να φυτέψεις για να φας. Δεν υπάρχει θάλασσα, δεν μπορείς να ψαρέψεις για να φας. Αέρας υπάρχει, αν και βρώμικος, αλλά αέρα όσο και να φας δεν χορταίνεις.
Γι΄ αυτό όσοι έχετε κανά μέτρο γης ανά την περιφέρεια, μην το σκέφτεστε και πολύ. Κάντε την και καλλιεργείστε το. Είναι αλλιώς στην επαρχία.
Εγώ με την οικογένεια έφυγα πριν δύο χρόνια και βρήκα την υγειά μου. Γύρισα στα πάτρια εδάφη και η ποιότητα ζωής ανεβαίνει συνεχώς από τότε. Μπορεί να μην έχουμε περισσότερα λεφτά εδώ, αλλά χρειαζόμαστε λιγότερα για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Αφήστε που πολλά πράγματα, που μέχρι να έρθουμε τα αγοράζαμε, τώρα τα παράγουμε.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και οι άνθρωποι εδώ που μιλάνε μεταξύ τους, γνωρίζονται και πολλοί αλληλοστηρίζονται. Πηγαίνεις στο κτήμα του γείτονα κάνεις κάποιο μεροκάματο, μετά σε κάποιον άλλον, όλο κάτι υπάρχει.
Αν έχετε την ευκαιρία και τις προϋποθέσεις, φύγετε από την πρωτεύουσα. Αν μπορείτε, δημιουργείστε τις προϋποθέσεις. Ξέρετε πόσα παρατημένα κτήματα υπάρχουν; Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα. Ξέρετε πόσοι καρποί πέφτουν στο έδαφος αμάζευτοι; Είναι κρίμα, ειδικά τέτοιες εποχές. Και είναι κι εξοργιστικό Γι΄ αυτό σας λέω, ελάτε!!!
Μηνάς , 37 χρ.
http://www.imerologioanergou.gr/details.php?aid=1104
