Το Συμβούλιο Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ διοργανώνει το διήμερο 8-9 Ιούνη μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία, τιμώντας την τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η Οργάνωση Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ θα ανοίξει το μονοπάτι
που οδηγεί στο νοσοκομείο του ΔΣΕ. Με αυτό τον τρόπο θα μπορεί πιο εύκολα, με σίγουρο και ασφαλή τρόπο, όποιος θέλει να επισκεφτεί στο μέλλον το νοσοκομείο, να μάθει και να δει από κοντά αυτό το μεγάλο επίτευγμα του ΔΣΕ. Η Οργάνωση απευθύνει κάλεσμα στους νέους της περιοχής να συμμετάσχουν μαζικά σε αυτήν τη δραστηριότητα, να συμβάλουν και αυτοί στο άνοιγμα του μονοπατιού, να γνωρίσουν την ιστορία του ΔΣΕ.
«Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε, τότε, τον πιο μεγάλο μέχρι σήμερα κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του. Απ’ τη δράση του ΔΣΕ η εργατική τάξη και η νεολαία έχει να αντλήσει πολύτιμα διδάγματα και πείρα για την αποφασιστική σύγκρουση με την αστική τάξη και τα μονοπώλια.
Τα κατορθώματα του λαϊκού – επαναστατικού στρατού και στην οργάνωση της Υγειονομικής Υπηρεσίας αναδεικνύουν την ασύγκριτη ηθική ανωτερότητα του ΔΣΕ απέναντι στις υπέρτερες αριθμητικά αστικές δυνάμεις.
Τα κατορθώματα του λαϊκού – επαναστατικού στρατού και στην οργάνωση της Υγειονομικής Υπηρεσίας αναδεικνύουν την ασύγκριτη ηθική ανωτερότητα του ΔΣΕ απέναντι στις υπέρτερες αριθμητικά αστικές δυνάμεις.
Από το καλοκαίρι του 1946, όταν το αντάρτικο άρχισε να αναπτύσσεται, είχαν ήδη βγει στο βουνό οι πρώτοι γιατροί, τους οποίους ακολούθησαν αργότερα και άλλοι. Σε αυτούς προστέθηκαν στην πορεία γιατροί από τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτούς που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην Υγειονομική Υπηρεσία του ΔΣΕ είχε ο Πέτρος Κόκκαλης, στέλεχος του ΚΚΕ και πρωτοπόρος επιστήμονας και γιατρός που διέθεσε τη ζωή του, αφήνοντας στην άκρη “τίτλους” και “καριέρες”, προκειμένου να “υπηρετήσει” την εργατική τάξη και το δίκαιο αγώνα της.
Με την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου, τον Οκτώβρη του 1946, άρχισε να παίρνει η υγειονομική υπηρεσία κάποια ενιαία κατεύθυνση. Λειτούργησε στα Χάσια η πρώτη Σχολή Νοσοκόμων. Το Φλεβάρη του ‘47 λειτουργεί Σχολή στο Γράμμο με θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση. Η νοσοκομειακή περίθαλψη γίνεται σε πρόχειρες καλύβες.
Το Μάη του ‘48 χτίζεται το μεγάλο νοσοκομείο στο Γράμμο, με τη βοήθεια των κατοίκων, το οποίο διέθετε θαλάμους 10–12 ατόμων που χτίστηκαν για βαριά αρρώστους – τραυματίες και θάλαμοι 30-60 ατόμων που χτίστηκαν για τους πιο ελαφρά τραυματισμένους. Με τα παραρτήματά του, το νοσοκομείο μπορούσε να νοσηλεύσει 1.000–1.200 τραυματίες – αρρώστους.
Υπήρχαν κινητές χειρουργικές ομάδες, με χειρουργούς, ειδικευμένο προσωπικό και υλικό που χειρουργούσαν σε μικρή απόσταση από το πολεμικό μέτωπο. Ήταν ευκίνητες και η αλλαγή της θέσης τους ρυθμιζόταν ανάλογα με τη διάταξη μεγάλων μονάδων. Χειρουργούνταν όλοι οι τραυματίες, όσοι είχαν ανάγκη από εγχείρηση. Δεν υπήρχε εγχείρηση που έπρεπε να γίνει και δεν έγινε. Από τους τραυματίες με κρανιακά τραύματα, που αρκετά είχαν έξοδο εγκεφαλικής ουσίας, με παραλύσεις και τα οποία χειρουργήθηκαν, όχι μόνο επέζησαν, αλλά ύστερα από 1–2 μήνες χρησιμοποιήθηκαν σε ανάλογες υπηρεσίες του ΔΣΕ.
Από τις περιπτώσεις καταγμάτων κρανίου που χειρουργήθηκαν στις μάχες Γράμμου – Βίτσι βγήκε το στατιστικό στοιχείο πως η θνησιμότητα έφτασε μόνο στο 10%, ενώ η θνησιμότητα στον πόλεμο του 1914–1918 ήταν 80% και στον πόλεμο του 1939–1944 από στατιστικές Γερμανών – Άγγλων έφτανε στο 25–45%! Αυτό από τους χειρουργούς χαρακτηρίστηκε “το θαύμα και τα παράδοξα του Γράμμου – Βίτσι”».
Το Μάη του ‘48 χτίζεται το μεγάλο νοσοκομείο στο Γράμμο, με τη βοήθεια των κατοίκων, το οποίο διέθετε θαλάμους 10–12 ατόμων που χτίστηκαν για βαριά αρρώστους – τραυματίες και θάλαμοι 30-60 ατόμων που χτίστηκαν για τους πιο ελαφρά τραυματισμένους. Με τα παραρτήματά του, το νοσοκομείο μπορούσε να νοσηλεύσει 1.000–1.200 τραυματίες – αρρώστους.
Υπήρχαν κινητές χειρουργικές ομάδες, με χειρουργούς, ειδικευμένο προσωπικό και υλικό που χειρουργούσαν σε μικρή απόσταση από το πολεμικό μέτωπο. Ήταν ευκίνητες και η αλλαγή της θέσης τους ρυθμιζόταν ανάλογα με τη διάταξη μεγάλων μονάδων. Χειρουργούνταν όλοι οι τραυματίες, όσοι είχαν ανάγκη από εγχείρηση. Δεν υπήρχε εγχείρηση που έπρεπε να γίνει και δεν έγινε. Από τους τραυματίες με κρανιακά τραύματα, που αρκετά είχαν έξοδο εγκεφαλικής ουσίας, με παραλύσεις και τα οποία χειρουργήθηκαν, όχι μόνο επέζησαν, αλλά ύστερα από 1–2 μήνες χρησιμοποιήθηκαν σε ανάλογες υπηρεσίες του ΔΣΕ.
Από τις περιπτώσεις καταγμάτων κρανίου που χειρουργήθηκαν στις μάχες Γράμμου – Βίτσι βγήκε το στατιστικό στοιχείο πως η θνησιμότητα έφτασε μόνο στο 10%, ενώ η θνησιμότητα στον πόλεμο του 1914–1918 ήταν 80% και στον πόλεμο του 1939–1944 από στατιστικές Γερμανών – Άγγλων έφτανε στο 25–45%! Αυτό από τους χειρουργούς χαρακτηρίστηκε “το θαύμα και τα παράδοξα του Γράμμου – Βίτσι”».
Το πρόγραμμα των διήμερων εκδηλώσεων έχει ως εξής:
Σάββατο 8 Ιούνη: Άνοιγμα του μονοπατιού προς το νοσοκομείο του ΔΣΕ. Διανυκτέρευση στη Γράμμουστα και γλέντι.
Κυριακή 9 Ιούνη: Στις 10.30 π.μ. επανατοποθέτηση της προτομής του Πέτρου Κόκκαλη στη θέση Βέρτενικ στο Γράμμο. Στις 12.30 μ.μ. επίσκεψη στο μνημείο των τιμημένων νεκρών του ΔΣΕ στη Σπανούρα Κοτύλης, στη μάχη του Γράμμου το 1947.ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
