Γράφει ο Δημήτριος Σ. Νάστας-Αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Καθηγητής Αστυνομικών Σχολών.
Ήταν μία όμορφη και ειδυλλιακή Ανοιξιάτικη νύχτα, όπου μια έξυπνη διάρρηξη «στήνεται» σε εργαστήριο κατεργασίας δερμάτων γούνας. Η λεία των δραστών είναι ….πραγματικά ένα εμπόρευμα που «μετράει πολύ» και μπορεί να κάνει τον κάτοχό του πλούσιο από την μία μέρα στην άλλη. Εκείνη, λοιπόν, την Μαρτιάτικη νύχτα, διάλεξαν οι άγνωστοι δράστες για να γίνουν πλούσιοι. Και ίσως να το είχαν καταφέρει αν οι Αστυνομικοί δεν έμπαιναν στο δρόμο τους τόσο αριστοτεχνικά…
Το πρωί της 14ης Μαρτίου ο γουνοποιός Αντώνης…ξεκίνησε όπως κάθε μέρα για το εργαστήρι γούνας που διατηρούσε συνεταιρικά στην πόλη μαζί με τον Γιώργο…, όμως μια έκπληξη τον περίμενε φτάνοντας στο κατάστημα. Άγνωστοι, κατά την διάρκεια της νύχτας που πέρασε, αφού έσπασαν το τζάμι της εξώπορτας του εργαστηρίου, μπήκαν σ’ αυτό και έκλεψαν μεγάλη ποσότητα δερμάτων. Καταθορυβημένος τηλεφωνεί στην Αστυνομία και καταγγέλλει το γεγονός.
Οι αστυνομικοί που φτάνουν στο κατάστημα διαπιστώνουν πως οι άγνωστοι δράστες αφού έσπασαν το τζάμι της εξώπορτας, μπήκαν στο κυρίως κατάστημα χωρίς να παραβιάσουν την κλειδαριά ή άλλο τίποτα. Τα μόνα ίχνη που βρέθηκαν στο σημείο και αυτά αλλοιωμένα, ήταν οι ροδιές ενός αυτοκινήτου, που κατ’ εκτίμηση των αστυνομικών έπρεπε να ανήκαν στο αυτοκίνητο που χρησιμοποίησαν οι δράστες για την μεταφορά των κλοπιμαίων.
Κανένα άλλο ίχνος δεν μπόρεσε να βρει η έρευνα του καταστήματος και των πέριξ χώρων, που θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει την διαλεύκανση της υπόθεσης. Η καταμέτρηση των δερμάτων που είχαν απομείνει απέδειξε ότι οι άγνωστοι δράστες είχαν αφαιρέσει 2.500 δέρματα βιζόν και 12 δέρματα λίγκς, που η αξία τους, με τα σημερινά δεδομένα, ξεπερνούσε τα 30.000 ευρώ. Για την αστυνομία όμως ο τρόπος διάρρηξης, το είδος των κλοπιμαίων σε συνδυασμό με τον τόπο που βρισκόταν το κατάστημα και την ώρα που έγινε η κλοπή, έδειχνε πως οι δράστες έπρεπε να είχαν σχεδιάσει σωστά την «επιχείρηση», πως ήταν ψύχραιμοι και έμπειροι.
Σε ελάχιστο χρόνο μία γιγαντιαία επιχείρηση στήνεται από την Αστυνομία για τον εντοπισμό και σύλληψη των δραστών. Εκατοντάδες αυτοκίνητα ελέγχονται, δεκάδες άτομα προσάγονται για ανάκριση, αποθήκες και εγκαταλελειμμένα σπίτια υπόπτων ή σεσημασμένων κακοποιών ερευνώνται, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Πεποίθηση των αστυνομικών είναι πλέον ότι οι άγνωστοι δράστες έπρεπε να είχαν εγκαταλείψει την πόλη αμέσως μετά την διάρρηξη και να είχαν ζητήσει καταφύγιο εκτός αυτής. Έτσι οι έλεγχοι στρέφονται πλέον σε εκείνα τα ύποπτα άτομα που έλλειπαν από την περιοχή χωρίς λόγο.
Αναζητείται ο Νίκος…που σε βάρος του εκκρεμούσε καταδικαστική απόφαση για παρόμοια αδικήματα που είχε διαπράξει δύο χρόνια πριν και του είχε επιβληθεί φυλάκιση 7 χρόνων και 4 μηνών, πλην όμως ούτε στο χωριό καταγωγής του, ούτε στα στέκια που σύχναζε εντοπίστηκε. Ο υδράργυρος και η αγωνία αναβαίνουν και η μία πληροφορία διαδέχεται την άλλη, ενώ οι αστυνομικοί προσπαθούν να συνθέσουν τα κομμάτια του πάζλ της υπόθεσης.
Ενώ ο Νίκος…αναζητείται πλέον σε όλη την Ελληνική επικράτεια, στην αστυνομία έρχεται η πληροφορία, πως ο σεσημασμένος κακοποιός και κάτοικος της περιοχής Δημήτρης…βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με γουνέμπορα παρακείμενης κωμόπολης, τον οποίο και επισκέπτεται συχνά, προκειμένου να του πουλήσει δέρματα βιζόν.
Οι αστυνομικοί είναι σίγουροι πια ότι ο Δημήτρης… εμπλέκεται στην υπό διερεύνηση υπόθεση και τίθεται υπό παρακολούθηση. Έτσι διαπιστώνεται ότι στην κωμόπολη που μεταβαίνει συναντάται με τον γουνέμπορα Χρήστο…, στο σπίτι του οποίου, η ξαφνική έρευνα των αστυνομικών, φέρνει στο φως 300 δέρματα βιζόν, που ήταν κρυμμένα σε ειδική κρύπτη στη στέγη του σπιτιού. Οι δράστες συλλαμβάνονται και με τις χειροπέδες να κοσμούν πλέον τα χέρια τους οδηγούνται στην Αστυνομία.
Κατά την εξέτασή τους ο Χρήστος…ομολογεί ότι τις γούνες αγόρασε από τον Δημήτρη…, ενώ αυτός ότι τις πήρε από τον Νίκο… στην Γερμανία, χωρίς να του πει πως ήταν κλεμμένες. Λέει άραγε ο Δημήτρης… την αλήθεια ή όχι; Οι αστυνομικοί αμφισβητούν τα λεγόμενα του και επεκτείνουν τις έρευνες. Πιστεύουν πως η διάρρηξη δεν ήταν έργο ενός και μόνο ανθρώπου και πως ο Νίκος…ίσως είχε για συνεργάτη τον Δημήτρη…
Αυτή η πίστη τους εδραιώνεται ακόμη περισσότερο όταν πληροφορούνται πως ένας άλλος γουνοποιός επιχείρησε να πουλήσει ποσότητα κλεμμένων δερμάτων σε εμπόρους των Αθηνών, που κατάσχονται, ενώ σε βάρος του σχηματίσθηκε δικογραφία για κλεπταποδοχή. Ο Νίκος…συνεχίζει να διαφεύγει στο εξωτερικό, ενώ συγγενείς του προσπαθούν να τον πείσουν να επιστρέψει στην Ελλάδα και να παραδοθεί στην Αστυνομία.
Πράγματι πείθεται και έτσι ένα πρωί εμφανίζεται στην Αστυνομία, όπου και αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της διάρρηξης. Ο ίδιος μαζί με τον Δημήτρη…αφού διέρρηξαν το κατάστημα, φόρτωσαν τα δέρματα γούνας στο αυτοκίνητο του Δημήτρη…και έφυγαν αμέσως για την Κοζάνη. Εκεί έκρυψαν για μία εβδομάδα το αυτοκίνητο σε γκαράζ και στη συνέχεια μετέβησαν στην Θεσσαλονίκη μαζί με το εμπόρευμα, όπου και ζήτησαν καταφύγιο σε γνωστό τους ψητοπώλη.
Στην ψησταριά του Στάθη…έμεινε 15 μέρες μέχρις ότου ο Δημήτρης…τον προμηθεύσει με πλαστό διαβατήριο, με το οποίο κατόρθωσε να διαφύγει στην Ιταλία. Από εκεί μετέβη στην Σουηδία, όπου και συναντήθηκε για λίγο με τον Δημήτρη…, ο οποίος του έδωσε ένα μικρό χρηματικό ποσό, από τις πρώτες πωλήσεις των δερμάτων και αναχώρησε για την Αργεντινή, για να επιστρέψει στη συνέχεια, μετά την μεσολάβηση των συγγενικών του προσώπων στην Ελλάδα…
Μετά την εξέλιξη αυτή και την αποκάλυψη όλων των πτυχών της κλοπής-διάρρηξης, η υπόθεση πήρε το δρόμο για την δικαιοσύνη…
*Από την συλλογή: * Αληθινές Ιστορίες*
