Ιστορικά, αυτές τις μέρες, γιορτάζουμε την επέτειο των εκατό χρόνων της απελευθέρωσης από τον τουρκικό
Και λίγο πριν, την επέτειο του “ΟΧΙ” στον ιταλικό επεκτατισμό. Αν κρίνουμε όμως με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, θα διαπιστώσουμε ότι αμφισβητείται στην πράξη, το περιεχόμενο των δύο επετείων.
Και τούτο διότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με σιγουριά ότι είναι ελεύθερος και ούτε να αρνηθεί με σθένος στην Μέρκελ, την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας!
Η διαφορά είναι ότι τότε η θυσία του ελληνικού λαού ήταν καθήκον προς την πατρίδα, ενώ τώρα είναι υποχρέωση, προς τους δανειστές της!
Κατά τα άλλα δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα από τότε, στo εσωτερικό δίκαιο της χώρας, που προσαρμόζει το σύνταγμά της στις απαιτήσεις της τρόικας! Ακόμα και στις εσωτερικές λειτουργίες του κράτους, διατηρήθηκαν οι οθωμανικές ονομασίες, για να καταδείξουν ότι υπάρχει ιστορική συνέχεια στην κυριαρχία του ξένου παράγοντα.
Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ο κεφαλικός φόρος ονομάζεται “χαράτσι”. Ενώ οι πελατειακές σχέσεις της εξουσίας με τον πολίτη λέγονται “ρουσφέτι”! Η μονή διαφοροποίηση έγινε στις υπόγειες συναλλαγές του πολίτη με τους κρατικούς λειτουργούς, που από “μπαξίσι” ονομάσθηκε “φακελάκι”, όχι μόνο για λόγους πρακτικούς αλλά και για λόγους αισθητικής…
Ένα από τα πιο ανατριχιαστικά κεφάλαια της νεότερης ιστορίας μας, είναι αναμφισβήτητα η γερμανική κατοχή της Ελλάδας πριν από εξήντα περίπου χρόνια. Η οποία, για πολλούς ιστορικούς, δεν έληξε ποτέ και συνεχίζεται ακόμα! Διότι η Ελλάδα ουδέποτε ανέκτησε την κυριαρχία της, για να διεκδικήσει την επιστροφή του κατοχικού “δανείου” και τις πολεμικές αποζημιώσεις, όπως έκαναν οι άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αντίθετα δέχθηκε να συμψηφισθούν οι γερμανικές καταστροφές, με τον εξανδραποδισμό των παιδιών της, ως μετανάστες στην Γερμανία, που είχε ανάγκη το φτηνό εργατικό δυναμικό, για να αναστηλώσει την οικονομία της!
Δυστυχώς όμως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Καμία φορά εξελίσσεται σε δράμα… Ειδικά όταν προέρχεται από ορισμένους αμετανόητους της “Αρείας φυλής”, που εξακολουθούν να επαναπαύονται στις δόξες του τέταρτου ράιχ!
Πρόσφατα ο Δήμος Καστοριάς, στα πλαίσια της “ελληνογερμανικής φιλίας”, έβγαλε μια ανακοίνωση, με την οποία καλεί τους ενδιαφερόμενους να εργασθούν στην Γερμανία, να υποβάλλουν τις σχετικές αιτήσεις κλπ – κλπ, στην αρμόδια υπηρεσία, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, για τις συνθήκες που θα συναντήσουν εκεί!
Κάποιος ευφάνταστος σεναριογράφος, θα μπορούσε να “επικαιροποιήσει” τη θρυλική ταινία του Αλέκου Σακελάριου “Οι Γερμανοί ξανάρχονται”. ‘Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο τραγική και δεν προσφέρεται για τέτοια.
Διότι η δεύτερη γερμανική κατοχή είναι πλέον γεγονός και οι εθνικές αντιστάσεις των νεοελλήνων έχουν προ πολλού εξασθενήσει…
Το μόνο που απομένει είναι να γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους από συνήθεια, και να αναπολούμε στα “περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις”…
ΚΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΕΣΤΙΑ
