
Τὸ μείζων πρόβλημα ποὺ συνήθως ἀντιμετωπίζουν οἱ ἐπαρχιακὲς πόλεις σὲ θέματα πολιτισμοῦ, στὴν κείμενη περίπτωση ἡ πόλη τῆς Καστοριᾶς, ἔγκειται στὸ ζήτημα μεταξύ της πολιτιστικῆς «παραγωγῆς» καὶ «κατανάλωσης» ἀγαθῶν καὶ ἰδεῶν. Τὸν ρόλο τοῦ πολιτιστικοῦ ἁρμοστῆ ἔχουν κατὰ κύριο λόγο οἱ δῆμοι καὶ οἱ κοινότητες καὶ κατ’ ἐπέκταση οἱ ἑκάστοτε πολιτιστικοὶ σύλλογοι καὶ Μὴ Κερδοσκοπικὲς Ὀργανώσεις. Εἶναι γεγονὸς ὅτι στὴ διαχείριση τοῦ ἐν λόγῳ τομέα τοποθετοῦνται ἄτομα, τὰ ὁποῖα οὐδεμία σχέση ἔχουν μὲ τὸν ἐν λόγῳ ἀντικείμενο, ἔχοντας ὡς συνέπεια ὁ καθεὶς νὰ
καθίσταται ἐπαΐοντας ἄνευ σχετικῆς γνώσης καὶ κατάρτισης,
καλλιεργώντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο μιὰ λανθάνουσα νοοτροπία καὶ συμπεριφορὰ γιὰ τὸ τί εἶναι τελικὰ πολιτισμός.
Ἐπιτέλους πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι μόνο μέσα ἀπὸ τὴ παραγωγὴ πολιτισμοῦ μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε στὴν πνευματικὴ ἀνύψωση καὶ καλλιέργεια καὶ ὄχι στὸν ἄκρατο πολιτιστικὸ καταναλωτισμό, ὁ ὁποῖος εὐθύνεται γιὰ τὸν σημερινὸ πολιτιστικὸ μεσαίωνα, τοῦ ἐφήμερου, τοῦ εὐτελοῦς καὶ καιροσκοπικοῦ…
Ἰωάννη Μ. Τσακιρίδη
Μουσικολόγου