του Κώστα Ροδινού
Η μεγαλύτερη ήττα ενός πρωθυπουργού είναι η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος. Όταν αυτή επέλθη, διαρρηγνύεται ο δεσμός του με την κοινωνία. Ένας δεσμός, που αποτελεί προϋπόθεση ανόδου και παραμονής στην εξουσίας.
Το πάθημα του Καραμανλή
Ο Καραμανλής πήρε την κάτω-βόλτα, όταν το 2008, σ’ εκείνη τη μοιραία συνέντευξη στη ΔΕΘ , αντί να πράξει το αυτονόητο και να απομακρύνει τους υπουργούς του, που είχαν μπερδέψει το νόμιμο με το ηθικό, επιχείρησε να τους καλύψει, αναλαμβάνοντας προσωπικώς την ευθύνη.
Διάβασε λάθος την κοινή γνώμη. Και δικαίως, εκείνη η στάση του θεωρήθηκε αλαζονική. Και το πλήρωσε. Ούτε τους υπουργούς του έσωσε, ούτε ο ίδιος διασώθηκε.
Όμως, δεν ήταν ο πρώτος που την έπαθε. Πιθανότατα δεν θα είναι και ο τελευταίος. Πριν από τον κ. Καραμανλή, ο Α. Παπανδρέου το 1989, ο Κ. Μητσοτάκης το 1993, ο Σημίτης το 2004, έχασαν πρωτίστως επειδή είχαν απωλέσει, στα μάτια της κοινωνίας, το ηθικό πλεονέκτημα. Και μαζί μ΄ αυτό απώλεσαν την ανοχή και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
Ανεπίδεκτοι μαθήσεως…
Καμιά φορά, είναι ν΄ απορείς με τους πολιτικούς!
Πόσο ανεπίδεκτοι μαθήσεως είναι!
Πάρτε για παράδειγμα τον σημερινό πρωθυπουργό.
Ο κ. Παπανδρέου φθείρεται ήδη με ταχύτερο ρυθμό από όλους τους προκατόχους τους.
Προφανώς μέρος της φθοράς οφείλεται στα οικονομικά μέτρα που πήρε.
Όμως, η φθορά του άρχισε να επιταχύνεται και να λαμβάνει διαστάσεις, όταν αποκαλύφθηκαν οι παρασκηνιακές του διαβουλεύσεις με το ΔΝΤ.
Όταν, η ασυνέπειά του έγινε τόσο κραυγαλέα, που άρχισε να ενοχλεί και να προκαλεί ακόμα και τους ψηφοφόρους του.
Και, όμως, ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει αμέριμνος! Λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Νομίζει ό,τι μας κάνει τη…χάρη που μας κυβερνά! Ό,τι μας σώζει! Ότι ουδείς άλλος υπάρχει για να αναλάβει αυτή την αποστολή.
Μεσσιανική αντίληψη
Αυτή η, μεσσιανικού τύπου, αντίληψη αρχίζει να διαπερνά και τους Υπουργούς του. Διαβάσατε την προκλητική συνέντευξη του κ. Λοβέρδου στη Real News; Είναι δυνατόν εκλεγμένος υπουργός να …απειλεί τους πολίτες με το ερώτημα «προσέξτε γιατί θα φύγουμε;» Ο ορισμός της αλαζονείας και της προκλητικότητας! Συνήθως η απάντηση σ’ τέτοια διλήμματα είναι «ώρα καλή στην πλώρη σας και αέρα στα πανιά σας»!
Όμως, ο κ. Λοβέρδος αυτό το Σαββατοκύριακο είχε δύο στα δύο! Το Σάββατο, στο πρωϊνό του MEGA, αποδόμησε πλήρως τον Πρωθυπουργό του. Με απλά λόγια τον είπε, δημαγωγό, λαϊκιστή και ψεύτη! Τι άλλο χρειάζεται;
Από τη στιγμή, που ο κ. Λοβέρδος παραμένει στη θέση του, είτε ο πρωθυπουργός αποδέχεται τις κατηγορίες (άρα είναι δημαγωγός, λαϊκιστής και ψεύτης), είτε δεν έχει τη δύναμη να τον απομακρύνει, άρα είναι ένας αδύναμος και παραιτημένος πρωθυπουργός. Έτοιμος προς αναχώρηση, με την πρώτη ευκαιρία…
Νόμιμο και ηθικό
Το δεύτερο, μεγάλο πλήγμα για τον πρωθυπουργό ήταν η αποκάλυψη για το οικογενειακό αυθαίρετο του Υπουργού Περιβάλλοντος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία επιχειρεί να καλυφθεί υπό φύλλου συκής! Ουσιαστικά χρησιμοποιεί το …δόγμα Βουλγαράκη περί νόμιμου και ηθικού. Είμαι βέβαιος ότι, αν ο κ. Παπακωνστανίνου ήταν υπουργός της Κυβέρνησης Καραμανλή, ο κ. Παπανδρέου, σήμερα κιόλας θα ζητούσε την παραίτησή του!
«Ο πρωθυπουργός έχει προσωπική ευθύνη για τον κ. Μαγγίνα», είχε δηλώσει ο τότε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Ραγκούσης. Θα ενθυμείσθε την υπόθεση του…αναψυκτηρίου. Ο κ. Μαγγίνας, υπέβαλλε, βεβαίως, την παραίτησή του μετά από μερικές ημέρες, αλλά η ζημιά για τον κ. Καραμανλή είχε γίνει. Εκτός και αν ο κ. Παπανδρέου επιλέξει να διατηρήσει τον κ. Παπακωνσταντίνου στην Κυβέρνηση, όπως είχε κάνει και ο κ. Καραμανλής με τον δικό του υπουργό ΠΕΧΩΔΕ!
Αδερφοί και φίλοι
Δυστυχώς, όμως, ο Πρωθυπουργός έχει …αμελήσει ή κατά το κοινώς λεγόμενον ποιεί την νήσσαν και σε μια σειρά από άλλα θέματα που τον αγγίζουν προσωπικώς και έχουν να κάνουν με ζητήματα ηθικής τάξεως.
Κατ’ αρχήν, οι δραστηριότητες του μικρού αδερφού του, του καθηγητού Αντρίκου Παπανδρέου. Να δεχθώ, ότι ο κ. Α. Παπανδρέου, ουδέν το επιλήψιμο ή παράνομο έχει διαπράξει. Όμως, ο αδερφός του Πρωθυπουργού δεν αρκεί να είναι, πρέπει και να φαίνεται αμέτοχος. Η συγκεκριμένη εταιρεία χρησιμοποιούσε το όνομά του. Είναι δυνατόν, ένας πολυπράγμων Καθηγητής Πανεπιστημίου, να επικαλεστεί άγνοια; Έστω, να το δεχθούμε ότι δεν ήξερε. Τώρα που το έμαθε, γιατί δεν παραιτείται;
Δεύτερον, εκκρεμεί ακόμα εκείνη η ιστορία με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού στο Ίδρυμα Καντάφι. Ουδεμία πειστική απάντηση δόθηκε μέχρι σήμερα.
Τρίτον, ο διορισμός της κυρίας Μπιρμπίλη στον ΟΟΣΑ, επιβεβαιώνει την θεωρία του κ. Φλωρίδη περί κηπουρών. Κανένας φίλος του πρωθυπουργού δεν μένει στα αζήτητα. Όλοι αποκαθίστανται και μάλιστα πλουσιοπάροχα! Αυτά μας έλεγε ο …εμπνευστής του opengov; Τότε που έστειλε χιλιάδες ανθρώπους να υποβάλλουν δικαιολογητικά για να στελεχώσουν κρατικές υπηρεσίες;
Τέταρτον, υπάρχει αυτή η προτίμηση στα εκ του Ομίλου Λάτση προερχόμενα στελέχη. Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο με τον διορισμό του κ. Μητρόπουλου ως Διευθύνοντος Συμβούλου του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Δε λέω, καθ΄όλα νόμιμος ο διορισμός. Γιατί, όμως, αυτή η προτίμηση στον συγκεκριμένο Όμιλο;
Τέλος, το σημαντικότερο όλων. Για περισσότερο από ένα χρόνο, ο κ. Παπανδρέου παίζει με τις ζωές, το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Μας φοβίζει για να εξασφαλίζει την ανοχή μας ή να αποθαρρύνει τις αντιδράσεις μας. Αυτή η πολιτική, όποια αποτελέσματα και να φέρει, δεν είναι μόνο άδικη, είναι κυρίως ανήθικη. Δεν θα μακροημερεύσει. Θα καταρρεύσει υπό το βάρος της ανηθικότητά της.
Συμπέρασμα: Ο κ. Παπανδρέου εξάντλησε το σημαντικότερο μέρος του πολιτικού του κεφαλαίου: το ηθικό πλεονέκτημα, που με επιμέλεια είχε κτίσει, έναντι των αντιπάλων του. Για αυτό και καταρρέει στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων; Θα μπορέσει να επανακάμψει; Δεν θα στοιχημάτιζα! Το ΠΑΣΟΚ, για πρώτη φορά, μπορεί να αποτελέσει παρένθεση…
