Του Γιώργου Χαρβαλιά*
Περίσσεψε, τις μέρες αυτές, η ευαισθησία από τα μνημονιακά φερέφωνα για τις περιπέτειες των πατέρων του έθνους στις εκλογικές τους περιφέρειες, αλλά και στις καθημερινές πολιτικές ή κοινωνικές τους ρεβεράντζες.
Μέχρι και κίνδυνο κατάλυσης της δημοκρατίας διέβλεψε ο νοήμων πρωθυπουργός από τις εκδηλώσεις πολιτών που εκφράζουν έμπρακτα την οργή τους στις πλατείες και έξω από τα βουλευτικά γραφεία. Προς τούτο συγκάλεσε υπουργικό συμβούλιο για να διακηρύξει το δόγμα της…μηδενικής ανοχής.
Είχε προηγηθεί βέβαια ο Παπουτσής. Πιο γλαφυρός και με ανεπτυγμένη φαντασία, θέλησε να περιγράψει ανάγλυφα το προσωπικό του δράμα. Φτάνοντας να κατονομάσει ως απειλή(σ.σ. φαντάζομαι ασύμμετρη…) για τη ζωή του, τον ιδιόρυθμο χωρατατζή σκηνοθέτη, Δημήτρη Κολάτο. Που ως γνωστόν, παρότι διαχρονικά ανυπότακτος, δεν πειράζει μύγα…
Απειλή λοιπόν, για την κατάλυση του πολιτεύματος ο…Αγιος Πρεβέζης και κάποιες δεκάδες αγανακτισμένοι συνοδοιπόροι του που συγκεντρώνονται έξω απ’ τα σπίτια πολιτικών. Αντίθετα, καμία απειλή για την δημοκρατία δεν αντελήφθησαν οι «φύλακες του μνημονίου» από τον ομαδικό ξυλοδαρμό ειρηνικών διαδηλωτών και τις μεθόδους χημικής καταστολής που θα ζήλευαν τα καθεστώτα της υποσαχαρικής Αφρικής. Οπως άλλωστε και κανένα κίνδυνο για την ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού δεν αντιλαμβάνονται από την εκτός κοινοβουλευτικού ελέγχου, fast track εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Αυτά είναι φυσιολογικά. « Ελαφρές αποκλίσεις από τη δημοκρατική νομιμότητα…για να σώσουμε την χώρα από την χρεωκοπία». Αλλά οι αφίσσες με την λέξη «ανεπιθύμητος» για τους βουλευτές που προσυπέγραψαν την οριστική ταφόπλακα της ελληνικής οικονομίας, αποτελούν «δημοκρατική εκτροπή». Οπως άλλωστε και τα γιαούρτια στον ανεκδίηγητο βουλευτή Τσώνη ο οποίος αφού είχε χλευάσει από το βήμα της βουλής τους Φθιωτούς συντοπίτες του, κατηγορώντας τους ως «τσάμπα-μάγκες», περίμενε να τον υποδεχτούν με στεφάνια ελιάς και ροδοπέταλα…
Καλό θα ήταν να αφήσουμε τη πλάκα σ’ αυτή τη χώρα. Ολοι ξέρουμε γιατί αναγκάστηκε να βάλει «ατζέντα αγανακτισμένων» στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο ο κ. Παπανδρέου. Απλά και μόνο επειδή έχει ήδη δεχτεί απελπισμένο «σήμα κινδύνου» από καμία ντουζίνα βουλευτές του, οι οποίοι του λένε ότι το πράγμα δεν μαζεύεται και ότι θα αναγκαστούν να παραιτηθούν παραδίδοντας την έδρα τους!
Ενεση ηθικού στους βουλευτές του, επιχείρησε να κάνει ο υπο προθεσμία πρωθυπουργός. Να τους εμψυχώσει για να αντέξουν τις αποδοκιμασίες, υποσχόμενος προστασία, έστω και με άγριες μεθόδους καταστολής.
Ομως η έμπρακτη αγανάκτηση έχει ήδη πάρει διαστάσεις επιδημίας. Και πράγματι δεν μαζεύεται. Γιατί είναι φυσικό οι ακραίες και άκριτες πολιτικές συμπεριφορές να πυροδοτούν ακραίες, άκριτες και ενίοτε μοιραίες κοινωνικές αντιδράσεις.
Ουδείς εχέφρων επικροτεί ή ενθαρρύνει πράξεις φυσικής βίας. Ομως η υπέρμετρη ψυχολογική βία που έχει υποστεί αυτός ο λαός τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, είναι απολύτως φυσικό να προκαλεί αντιδράσεις που μπορεί να οδηγήσουν, με ή χωρίς προβοκάτσιες, σε τραγικά γεγονότα. Αλλωστε την μοιραία Τετάρτη της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, από θαύμα γλυτώσαμε την απώλεια ανθρώπινων ζωών, που είναι βέβαιο ότι θα οδηγούσαν την χώρα στο χάος μιας γενικευμένης εξέγερσης.
Οπως έστρωσε, ας κοιμηθεί λοιπόν ο κ. Παπανδρέου. Γιατί αυτός και η κυβέρνηση του είναι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για όσα συμβούν. Κι αν νομίζει ότι ως έσχατη λύση θα ζητήσει «ασπίδα προστασίας» στους ψηφοφόρους του, ας τους καλέσει να τους μετρήσει. Αυτοί που θα ανταποκριθούν, αμφιβάλλω αν γεμίζουν την πλατεία…
*δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”
