“Υπάρχει ένας δρόμος που μπορεί να τον βαδίσει μονάχα ένας. Ποιος; Εσύ! Πού πηγαίνει; Μη ρωτάς Βάδισέ τον!”
Είναι ένα από τα αποφθέγματα που ταιριάζουν αυτές τις δύσκολες για τους Έλληνες, ημέρες. Την Τρίτη και την Τετάρτη οι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου μέσα σε αυτό και οι πολίτες έξω από αυτό έχουν να βαδίσουν το δικό τους δρόμο. Κατά τη γνώμη των περισσότερων, δεν είναι δύο οι δρόμοι. Δεν είναι “Μνημόνιο” και “όχι στο Μνημόνιο”. Η επιλογή που πρέπει να κάνουν όλοι είναι αν οδηγούμαστε σε απίστευτα δεινά, αν η Ελλάδα που ξέραμε θα ζει και αργότερα. Και δεν εννοούμε την Ελλάδα της λαμογιάς, της διαφθοράς, της ρεμούλας, των χιλιάδων προσλήψεων στο Δημόσιο, της απουσίας κοινωνικού κράτους και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτά τα έχουν καταδικάσει όλοι σοβαροί άνθρωποι αυτού του τόπου.
Δε μιλάμε μόνο για την ουσιαστική αλλαγή που πρέπει να επέλθει στην ελληνική κοινωνία και είναι ευπρόσδεκτη.
Μιλάμε για την αξιοπρέπεια ενός λαού, για την περηφάνια του, για τα μεγάλα ναι και τα μεγάλα όχι που δεν τα λες πολλές φορές στη ζωή.
Ο δρόμος που λέει ο Νίτσε είναι ένας και ο κάθε πολίτης πρέπει να τον βαδίσει μοναχός και παράλληλα μαζί με όλους τους άλλους. Χωρίς να κοιτάξει που πηγαίνει, αρκεί να πιστεύει σ’ αυτόν.
Ακόμη κι αν τις επόμενες ημέρες ψηφιστούν όλα αυτά τα άθλια μέτρα, δεν έχουν τη νομιμοποίηση της κοινωνίας και δεν θα μπορέσουν να υλοποιηθούν.
Όταν θα επιστρέφονται στις εφορίες τα μπιλιετάκια για την έκτακτη εισφορά.
Όταν θα βουλιάζουν τα κρατικά ταμεία γιατί κανείς δε θα μπορεί να πληρώνει τους φόρους του.
Όταν η λαϊκή οργή θα είναι τόσο μεγάλη που η πίεση στην κυβέρνηση θα είναι αφόρητη.
Όταν από Σεπτέμβριο που θα γυρίσει ο κόσμος από τα μπάνια του θα καταλάβει στο πετσί του τι σημαίνει εκτελεστικό νόμος.
Τότε θα είναι θέμα χρόνου η πτώση της κυβέρνησης. Διότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος. Νομίζει ότι έχει τη στήριξη του λαού.
Και για να κλείσουμε όπως τελειώσαμε, δηλαδή με απόφθεγμα του Νίτσε διαβάστε γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου θα πέσει σύντομα:
«Το κράτος είναι το πιο ψυχρό απ’ όλα τα ψυχρά τέρατα: ψεύδεται ψυχρά και να το ψέμα που βγαίνει απ’ το στόμα του: «Εγώ, το κράτος, είμαι ο λαός».
Αριστερός Ψάλτης
