Δεκάδες χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν και χθες στο κέντρο της Αθήνας. Λίγο μετά τις 8 το βράδυ, η διαδήλωση των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα έγινε ένα με την εκδήλωση κατά του μνημονίου του Μίκη Θεοδωράκη που πραγματοποιήθηκε στα Προπύλαια και ακολούθησε ο ειρηνικός αποκλεισμός της Βπυλής.
Οι Αγανακτισμένοι συνεχίζουν λοιπόν να αυξάνουν και να πληθύνονται, επειδή δεν κατεβαίνει ο ίδιος ο κόσμος κάθε ημέρα, μην ακούτε τις στατιστικές των ΜΜΕ. Και είναι ο λαός αυτός που κατεβαίνει πλέον στους δρόμους, όχι τα διάφορα “συστηματάκια” και οργανωσούλες που στήνονται σε αυτές τις περιπτώσεις, ή σπεύδουν να τις εκμεταλλευτούν. Και επειδή διάφοροι επιχειρούν να στρέψουν την αγανάκτηση όπου τους συμφέρει (όπως οι μεγαλοδημοσιογράφοι που προβάλλουν από τα κανάλια τους ότι αυτό που τάχα κυριαρχεί είναι το σύνθημα “όλοι ίδιοι είναι“) τους λέμε να κατέβουν να δουν τι κόσμος πάει στις συγκεντρώσεις και τι αισθάνεται. Και να μην κρίνουν όπως τους συμφέρει επειδή για μια ακόμα φορά θα βρεθούν προ εκπλήξεων.
Το άλλο μεγάλο συμπέρασμα από αυτά που έγιναν χθες έξω από την Βουλή είναι ότι αυτή βρίσκεται πλέον σε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα (ό,τι κι αν σημαίνει και συνεπάγεται αυτό). Οι ένοικοί της (εκλεγμένοι και μη) ζουν στην κοσμάρα τους και δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στους δρόμους, στην κοινωνία. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ορισμένοι βουλευτές δεν αποχωρίστηκαν τα αυτοκινητάκια τους και προτίμησαν να περάσουν ανάμεσα στο οργισμένο πλήθος που τους γιούχαρε. Ενώ άλλοι, διέφευγαν μέσα στο σκοτάδι από τον Εθνικό Κήπο και έστελναν τα αυτοκίνητα με τους οδηγούς τους να τους παραλάβουν. Έτσι ο κόσμος γιούχαρε αδιακρίτως βουλευτές και υπαλλήλους, μπροστά στους “διακριτικούς” είναι αλήθεια αστυνομικούς που στην κυριολεξία τα είχαν παίξει. Και έδιναν την εντύπωση ότι ήταν έτοιμοι να … πετάξουν τις στολές τους. Να χρωστάνε χάρη ορισμένοι εθνοπατέρες που χάρις στην ψυχραιμία ορισμένων …παλαιότερων από όσους βρεθήκαμε εκεί και το ρίξαμε στο χαβαλέ, αποφεύχθηκαν χειρότερες εξελίξεις.
Αυτά όσον αφορά το ρεπορτάζ. Επί της ουσίας τώρα:
Να λοιπόν που, από εκεί που δεν κουνιόταν φύλλο, φτάσαμε πολύ γρήγορα ως εδώ. Το κίνημα των «Αγανακτισμένων» που μέχρι χθες το βράδυ οι πολιτικοί το έβλεπαν με ψεύτικη συμπάθεια, με χλευασμό άλλοι και με περιέργεια κάποιοι, έκανε την κίνησή του.
Ο αποκλεισμός για πολύ ώρα της Βουλής και η ομηρεία βουλευτών κι όχι μόνο, είναι το πρώτο βήμα για τη μεγάλη κοινωνική αλλαγή που έρχεται και πρέπει να γίνει.
Μετά τα χθεσινά γεγονότα, η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ όπως πριν, κι αυτό το λέμε μετά λόγου γνώσεως, αν και δεν υπήρξαν επεισόδια, αλλά “μόνο” χλεύη. Όταν όμως ακούς φοβισμένους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να λένε μέσα στη Βουλή ότι μόνο τα τανκς της Χούντας είχαν καταφέρει να περικυκλώσουν έτσι το Κοινοβούλιο, τότε η κατάσταση είναι σίγουρα πρωτόγνωρη. Κι όταν βλέπεις συναδέλφους τους να φεύγουν σαν κλέφτες από τον κήπο του Ζαππείου, τότε ….
Είναι σαφέστατα επικίνδυνο για τη δημοκρατία να ξεφεύγουν οι καταστάσεις. Ούτε μας άρεσαν χθες εκεί τα “χοντρά” γιούχα και τις ύβρεις που ακούγονταν από ορισμένους (οι περισσότεροι έκαναν πλάκα). Όμως, όταν κάποιος δεν έχει να φάει, να μεγαλώσει τα παιδιά του, να πληρώσει το νοίκι του, δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Ούτε φυσικά να τον κατηγορήσεις ότι είναι «ακροδεξιός της Χρυσής Αυγής» όπως έλεγαν κάποιοι πολιορκημένοι βουλευτές.
Δεν είμαστε της άποψης ότι “πρέπει να καεί το μπουρδέλο η Βουλή“, ούτε να κρεμαστούν οι πολιτικοί. Ούτε καν οι μούντζες δεν είναι της αισθητικής μας. Όμως ακούστε έναν … παλιό των διαδηλώσεων: Όταν από τη σφιγμένη γροθιά των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης φτάνουμε στη μούντζα, σίγουρα αυτό δεν είναι καθόλου καλό σημάδι.
Το βασικότερο “βουβό” αίτημα των χιλιάδων «Αγανακτισμένων» είναι να δουν φως στο τούνελ, να αποκτήσουν κάποια ελπίδα. O κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και πρέπει να πάνε σπίτια τους. Έρχεται η ώρα των μεγάλων ανατροπών. Μόνο όσοι το αντιληφθούν αυτό θα παραμείνουν στο τρένο της Ιστορίας. Οι άλλοι θα κατέβουν.
Αριστερός Ψάλτης – FactorX
