του Αντώνη Ανδρικάκη
Γνώρισα τα τραγούδια του στην δεκαετία του΄70. Και τα συνέδεσα με όνειρα της εποχής εκείνης. Αργότερα γνώρισα και τον ίδιο. Ανακάλυψα πως πέρα από τις ευαισθησίες του διαθέτει κριτική σκέψη
και άποψη. «Τολμάω να πω σήμερα στα 60 μου πως όχι δεν ήταν αυτά τα όνειρα μου. Ένα καλύτερο αμάξι, ένα καλύτερο σπίτι ή κάποιες πολυτέλειες που υπαγορεύει το marketing. Ονειρεύτηκα ένα μέλλον τουλάχιστον για τα παιδιά μου που δεν το βλέπω. Τα μεγαλώσαμε, τα σπουδάσαμε, ξοδέψαμε τόσα χρήματα σε ένα κράτος που δεν προσφέρει τίποτα, να κάνουν τι;»
Ασχολείται τα τελευταία 15 χρόνια με τον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης(ΑΕΠΙ) και δεν τα βλέπει καθόλου καλά τα πράγματα. «Θα ακούσεις πολύ σύντομα τραγουδιστής-γαλατάς, μουσικός-θυρωρός ή να δουλεύει σε κάποια υπηρεσία…. Η δισκογραφία πέθανε. Λεφτά για διασκέδαση δεν υπάρχουν…»
Πιστεύει πως όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν τις ευθύνες τους για το σημείο που έχουμε φτάσει. «Χάσαμε χρόνο στο να αντιληφθούμε τι συμβαίνει και να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του. Ίσως και η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρει σημαντική ευθύνη γιατί δεν αντιμετώπισε τα πράγματα τη στιγμή που έπρεπε. Από εκεί και πέρα με το «λεφτά υπάρχουν» και με όλα αυτά που βγαίνουν στο αέρα ότι δηλαδή ο Γιώργος ήξερε και ήδη είχε συμφωνήσει πράγματα που εμείς δεν ξέραμε….. ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του».
Θεωρεί πως τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. «Θα συμφωνήσω με τον Σημίτη που είπε πως είναι μια κυβέρνηση «βλέπουμε και κάνουμε» κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο. Απορώ με τον κύριο Παπακωνσταντίνου και την αισιοδοξία του. Για όλα αυτά που μας λέει καθημερινά, ότι όλα πάνε καλά, ότι έχουμε πετύχει πράγματα, ότι βγαίνουμε από το τούνελ….. Τα μαγαζιά κλείνουν. Όταν ο ιδιωτικός τομέας στραγγαλίζεται με τον τρόπο που το κάνουν αυτή τη στιγμή, έχει τελειώσει η ιστορία».
Σχολιάζει και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας στις μέρες μας. «Διαμόρφωσαν ένα κλίμα φόβου, αμφιβολίας, συνενοχής. Αυτό το «μαζί τα φάγαμε», δεν το δέχομαι. Στην Ελλάδα οι νόμοι είναι λάσκα και χύμα και ο καθένας έχει μια μικρή παρανομία. Ε αυτή την μικρή παρανομία μας την πέρασαν σαν ένα μεγάλο φαγοπότι….»
Δεν θέλει να βλέπει ειδήσεις στα ελληνικά κανάλια. «Βλέπω BBC, CNN,και ΡΙΚ μήπως μάθω τι συμβαίνει. Συμβαίνουν πράγματα που δεν φτάνουν στα αυτιά μας. Ψάχνουμε στα blogs μήπως και βρούμε καμία είδηση…».
