Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με την παροιμιώδη ανικανότητα του κ. Πρωθυπουργού ή τις αναιμικές του διαπραγματευτικές επιδόσεις.
Μάλιστα οι διαπιστώσεις αυτές δεν προέρχονται μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά ακόμα και από φίλιες δυνάμεις.
Κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν τα παραπάνω υπερβολικά, άλλοι να κάνουν λόγο για προσωπικές εμπάθειες και κάποιοι αφελείς να πιστεύουν ακόμα στην επάνοδο της χώρας προς τις αγορές.
Αυτό όμως που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι:
Ο κ. Πρωθυπουργός έπειτα από έναν χρόνο εξαντλητικών πολιτικών για τη σωτηρία της πατρίδας, μας οδήγησε στην ίδια θέση από την οποία ξεκίνησε: Μισό βήμα πριν τη χρεοκοπία.
Και όχι μόνο μας οδήγησε πάλι στο ίδιο σημείο, αλλά μας φόρτωσε και 45δις επιπλέον χρέος!
Εύλογα λοιπόν σκέφτεται ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος πολίτης:
Μα καλά, γιατί χρειάστηκε ένας ολόκληρος χαμένος χρόνος, για να φτάσουμε στο ίδιο σημείο;
Είναι φανερό ότι η οικονομική πολιτική απέτυχε παταγωδώς και είναι φανερό ότι τα περιθώρια στενεύουν και πλέον η διάσωση της χώρας επαφίεται στις βουλές της γερμανικής καγκελαρίας. Ο περίφημος μονόδρομος του μνημονίου, που με τόσο ζήλο ψήφισαν και υπηρέτησαν οι κυβερνητικοί βουλευτές με τη σύμπραξη της κ. Μπακογιάννη και του ΛΑ.Ο.Σ., όχι μόνο δε βελτίωσε στο παραμικρό τα οικονομικά μεγέθη της χώρας και τη θέση της στις διεθνείς αγορές αλλά:
Εκτίναξε το χρέος της χώρας στο υψηλότερο επίπεδο της ιστορίας της
Βύθισε τον κοινωνικό ιστό στην απόγνωση, χωρίς να βελτιώσει τους οικονομικούς δείκτες
Κατέλυσε κάθε έννοια έννομης τάξης, με τη χώρα να θυμίζει αφρικανική δικτατορία
Κατέστησε ξένους υπαλλήλους ισότιμους συνομιλητές της εκλεγμένης κυβέρνησης ισοπεδώνοντας τις αρχές της δημοκρατίας μας
και το χειρότερο,
Σπατάλησε έναν ολόκληρο πολυτιμότατο χρόνο, μέσα στον οποίο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν λιγότερο ουτοπικές πολιτικές.
Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Σύσσωμη η κυβερνητική παράταξη είναι υπόλογη στους Έλληνες πολίτες, για αυτήν την εθνική τραγωδία. Μαζί της είναι υπόλογοι και όλοι όσοι υστερόβουλα πίστεψαν και προέβαλαν την αλόγιστη πολιτική του μνημονίου, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και δημόσιοι λειτουργοί.
Δυστυχώς αυτή την κρίσιμη ώρα, ιδίως αυτή την κρίσιμη ώρα, ο κ. Πρωθυπουργός αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά κατώτερος των περιστάσεων. Εμπνεόμενος από τους φίλους του σοσιαλιστές, αρνείται πεισματικά να απαγκιστρωθεί από τη γλυκιά εξουσία. Αυτή την ώρα, θα μπορούσε να προσφέρει έστω μια ύστατη υπηρεσία στην πατρίδα του και να παραιτηθεί, ώστε ο επόμενος Πρωθυπουργός να μπορέσει να επαναδιαπραγματευτεί την ατιμωτική σύμβαση.
Όσοι μελέτησαν την τελευταία επικαιροποίηση του μνημονίου έχουν εστιάσει σε δύο ανατριχιαστικές διατυπώσεις:
Στον αγγλικό όρο divest (εκποίηση) αναφορικά με τα 50δις δημόσιας περιουσίας
Στην πρόβλεψη για κατασχέσεις δημόσιας περιουσίας σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης λόγω απόκλισης των στόχων
κ. Πρωθυπουργέ, κάντε επιτέλους μια σωστή πράξη:
Παραιτηθείτε!
