Όλα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην κυβέρνηση και στην Ελλάδα πιο γενικά επιβεβαιώνουν αυτά που έλεγαν πριν τις εκλογές του 2009, πιο ψύχραιμες φωνές.
Ότι η εποχή των πριγκίπων έχει τελειώσει και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει. Η εποχή των σωτήρων που με όχημα το όνομα και την πολιτική καταγωγή τους θα έφερναν την επανάσταση στη χώρα, έχει περάσει. Με αυτά τα όπλα και μ’ αυτές τις συστάσεις εξελέγη και ο Γ. Παπανδρέου. Ο κόσμος τον πίστεψε, θαμπώθηκε από το όνομα, θυμήθηκε τον Αντρέα, δεν έδωσε και πολύ σημασία στο πρόγραμμα και στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, ήθελε να ξεφύγει και από την κακή διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Έτσι, ψήφισε, έτσι έφερε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι έτσι πορεύθηκε τους πρώτους μήνες όταν ο Γ. Παπανδρέου δεν μας είχε προϊδεάσει ότι θα μας φορέσει το ΔΝΤ.
Όμως, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, και ο πρίγκιπας ξεθώριασε γρήγορα, κάτω από το βάρος των οικονομικών προβλημάτων της χώρας και των δεσμεύσεων που αδυνατούσε να υλοποιήσει. Ηρθε και η τρόικα με τους εξαιρετικά ντροπιαστικούς για μια χώρα όρους του Μνημονίου για να δέσει το γλυκό.
Αξιοσημείωτο είναι δε ότι τους πρώτους μήνες ο κόσμος έδειξε ανοχή σε νέους ανθρώπους που εμφανίστηκαν μπροστά του. Στον Ραγκούση, το Γερουλάνο, τον Παπακωνσταντίνου, τη Μπιρμπίλη, τον Δρούτσα. Που να ήξεραν…
Και φτάσαμε στο 2011 με τα πολλών βασάνων για να απομυθοποιηθούν και οι τελευταίοι της κυβέρνησης, και μαζί τους και ο πρίγκιπας ο οποίος εσχάτως εμφανίζεται πλήρως απογοητευμένος από αυτά που βλέπει και ζει καθημερινά.
Τα χαστούκια είναι καθημερινά, παρά τις δηλώσεις για μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες σε οικονομικό επίπεδο. Η κυβέρνηση είχε όλη την ανοχή και στήριξη της κοινωνίας, αλλά τα έκανε θάλασσα. Απανωτά λάθη έφεραν την κατάσταση εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Από τις δηλώσεις για Τιτανικούς και τα δήθεν σενάρια για Κινέζους που θα αγόραζαν ομόλογα μέχρι την πλήρη διάλυση του ελεγκτικού μηχανισμού και τον εκτροχιασμό του προϋπολογισμού.
Και τώρα βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Ο μηχανισμός στήριξης και η επιμήκυνση σέρνονται στα… υπόγεια της Μέρκελ. Οι αγορές πιέζουν για γρήγορη αναδιάρθρωση. Οι οίκοι αξιολόγησης μας έχουν υποβαθμίσει στο επίπεδο των σκουπιδιών, οι οικονομολόγοι μιλούν για αργό θάνατο και μια προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία.
Και οι πολίτες στενάζουν, δεν ξέρουν τι τους περιμένει, η ανεργία χτυπά το 20%, τα εισοδήματα μειώνονται και το κυριότερο δεν υπάρχει φως στο τούνελ.
Και η κυβέρνηση τι κάνει; Τσακώνονται για τα βιλαέτια τους οι υπουργοί, δεν μπορούν να χαράξουν πολιτική, ο πρωθυπουργός μοιάζει να είναι μόνος του αφού ορισμένοι κάνουν ακόμη και “λευκή” απεργία φοβούμενοι ότι θα βουλιάξουν μαζί με το καράβι. Οι πρίγκιπες και οι σωτήρες έχουν σωπάσει και κυβέρνηση μοιάζει να κυβερνά 10 χρόνια ενώ είναι στην εξουσία μόλις 20 μήνες.
Κάτω από αυτή την κοινωνική, πολιτική και οικονομική αποσάθρωση δυστυχώς θα κληθεί αργά ή γρήγορα η χώρα να αντιμετωπίσει μια χρεοκοπία.
