«Ανωτάτη Ποιμενική» με πολύ διάβασμα και περιζήτητα προσόντα…
Με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι και ένα ταγάρι στον ώμο πλησιάζει ανέμελα το κοπάδι του. Το φωτογραφίζει, βλέπει τον βοσκό με την κάπα, ζουμάρει επάνω του. «Good morning» τού λέει γλυκά, εκείνος γελά παρατεταμένα, καρφώνεται στο
μίνι της με τους μαιάνδρους και τη ρωτά: «Στο πλύσιμο μάζεψε το φόρεμα;». Ανάβει τσιγάρο ο βοσκός, η Σουηδέζα τουρίστρια τον παρακολουθεί και κάποια στιγμή τού λέει στα αγγλικά: «Φεύγω τώρα, αντίο». Δεν καταλαβαίνει ο τσοπάνης, και καθώς εκείνη απομακρύνεται, της φωνάζει: «Στάσου, μύγδαλα, στάσου, μην τρέχεις, μύγδαλα». Εκείνος την κυνηγά και βεβαίως καταλήγει στο κρατητήριο.
μίνι της με τους μαιάνδρους και τη ρωτά: «Στο πλύσιμο μάζεψε το φόρεμα;». Ανάβει τσιγάρο ο βοσκός, η Σουηδέζα τουρίστρια τον παρακολουθεί και κάποια στιγμή τού λέει στα αγγλικά: «Φεύγω τώρα, αντίο». Δεν καταλαβαίνει ο τσοπάνης, και καθώς εκείνη απομακρύνεται, της φωνάζει: «Στάσου, μύγδαλα, στάσου, μην τρέχεις, μύγδαλα». Εκείνος την κυνηγά και βεβαίως καταλήγει στο κρατητήριο.
Αυτή η εικόνα του βοσκού που, ελέω Γιάννη Βόγλη στο «Κορίτσια στον ήλιο», μπήκε σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό από το 1968 και μετά…
Τώρα όμως είναι αλλιώς. Ο βοσκός όχι μόνο τα αγγλικά θα καταλάβαινε και θα απαντούσε στην τουρίστρια, αλλά, αντί για αμύγδαλα, θα της έδινε χαρτάκι με το e-mail του και τη διεύθυνσή του στο Facebook.
Με τη βούλα
Στις μέρες μας η ποιμενική ως τέχνη όχι μόνο σπουδάζεται, αλλά κερδίζει όλο και περισσότερους νέους που αποκτούν πτυχίο πιστοποιημένου κτηνοτρόφου με τη… βούλα του υπουργείου Παιδείας. Είναι οι αυριανοί επιχειρηματίες που θα διαχειριστούν εξοπλισμένες μονάδες με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Είναι δύσκολος «υπό ανάπτυξη» τομέας, αλλά απαραίτητος για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις της χώρας μας.
«Ο όρος βοσκοί νέας τεχνολογίας είναι χαριτωμένος για τους σπουδαστές της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη» θα πει ο διευθυντής του Δευτεροβάθμιου Προγράμματος της Σχολής, Τάσος Αποστολίδης. «Τα παιδιά βρίσκονται στην ειδικότητα της Ζωοτεχνίας, μιας ειδικότητας που ετοιμάζει σύγχρονους επιχειρηματίες κτηνοτρόφους. Η ειδικότητα αυτή είναι μία από τις οχτώ ειδικότητες των Επαγγελματικών Σχολών (ΕΠΑΣ) του υπουργείου Παιδείας στον γεωτεχνικό τομέα. Η φοίτηση στις ΕΠΑΣ είναι διετής, ενώ τα μαθήματα που παρακολουθούν οι μαθητές είναι: Γενική Ζωική Παραγωγή, Γεωργικές Εγκαταστάσεις, Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές, Μάρκετινγκ Αγροτικών Προϊόντων, Αγελαδοτροφία, Προβατοτροφία, Πτηνοτροφία, Μελισσοκομία, Διατροφή Αγροτικών Ζώων και Βιολογική Διατροφή, Διοίκηση Εκμεταλλεύσεων.
Η εκπαίδευση περιλαμβάνει πρόσθετη πρακτική άσκηση -η οποία εποπτεύεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων- στο εκπαιδευτικό αγρόκτημα της σχολής (βουστάσιο, αρμεκτήριο, γαλακτοκομείο, πτηνοτροφείο, συσκευαστήριο αβγών, μύλο παραγωγής ζωοτροφών, κτηνοτροφικά φυτά και μηχανήματα, παραγωγή ζωικών προϊόντων -όπως τυρί, γιαούρτι, κρεατοσκευάσματα, μελισσοκομία) κάτω από πραγματικές συνθήκες εκτροφής και διαχείρισης ζωικού κεφαλαίου».
Οι σπουδαστές επισκέπτονται πρότυπες μονάδες, παρακολουθούν διαλέξεις και δέχονται πληροφόρηση για καινοτομίες που αφορούν το αντικείμενό τους. Τελειώνοντας αποκτούν πτυχίο «επιπέδου 3», καθώς και ένα πιστοποιητικό πρακτικής άσκησης που τους διευκολύνει στην ένταξη σε προγράμματα βελτίωσης αγροτικών εκμεταλλεύσεων, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία».
Μιλάνε οι ίδιοι
«Στη σχολή είναι όμορφα» μας λέει ο 17χρονος Χρήστος Κοσκερίδης από τη Δράμα. «Εκτός από θεωρητική και πρακτική άσκηση σε θέματα που άπτονται της κτηνοτροφίας, μαθαίνουμε υπολογιστές, ξένες γλώσσες. Σίγουρα αυτά θα μας βοηθήσουν. Εχουμε οικογενειακή επιχείρηση με μοσχάρια κρεοπαραγωγής και όλα αυτά που μαθαίνουμε εδώ θα τα χρησιμοποιήσω ως γνώση για καλύτερη απόδοση».
Η Ολγα Τιάλιου κατάγεται από την Κατερίνη. «Είναι μια καλή ευκαιρία να πάρω εφόδια για την επιχείρησή μας, να μάθω για τα ζώα, το άρμεγμα, την προστασία του ζώου από αρρώστιες προκειμένου να βελτιωθούμε. Μου αρέσει αυτή η δουλειά, δεν είσαι απλά ένας τσοπάνης όπως παλιά. Εχουμε Ιντερνετ, το χρησιμοποιούμε, συνομιλούμε μέσω Facebook, ανταλλάσσουμε ιδέες με φίλους που κάνουν την ίδια δουλειά σε Γαλλία και Αμερική. Αμα θέλουμε και στη στάνη στο βουνό μπορούμε, αν έχει σήμα, να μιλάμε στο Ιντερνετ, γιατί όχι;»
«Είμαστε πιστοποιημένοι κτηνοτρόφοι, με τη… βούλα του υπουργείου Παιδείας» λέει χαριτολογώντας ο Γιάννης Φωτόπουλος από την Καλαμάτα. «Ακολούθησα το επάγγελμα του πατέρα μου. Το καλοκαίρι ανεβάζουμε τα ζώα στο βουνό. Είναι επάγγελμα, αγαπώ το χωριό, η πόλη δεν μου αρέσει. Η ζωή στα κτήματα και τη φύση μού ταιριάζει. Οι δύο μου αδελφές δεν ενδιαφέρονται. Εδώ αποκτούμε γνώσεις, μαθαίνουμε τι γίνεται στο χώρο μας, έχουμε πρόσβαση και σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Δεν είναι όπως παλιά».
