Η αμετανόητη Γερμανία βάζει και πάλι την Ευρώπη σε κίνδυνο.
Κάποτε ήταν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ενώ σήμερα είναι η Ελλάδα και η Ιρλανδία τα πρώτα θύματα της νέας γερμανικής επίθεσης.
Δεκάδες εκατομμύρια νεόφτωχων τα θύματά της.
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του “αξιολογητή” των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το “χέρι” και να δείχνει με το “δάκτυλο” τους “ανώτερους” και τους “κατώτερους”. Στον ρόλο του “άξιου”, ο οποίος διεκδικεί την “κηδεμονία” των “ανάξιων”. Απλά άλλαξε λίγο η φρασεολογία, αλλά όχι το “ρεπερτόριο”. Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι “Άρειοι”, που “δικαιούνται” να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι “νοικοκυραίοι”, οι οποίοι “δικαιούνται” να εισπράξουν τα “χρωστούμενα” από τους κατώτερους “τεμπέληδες”.
Από εκεί και πέρα “δικαιωματικά” και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του …Νόμιμοι ιδιοκτήτες …Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με “καθαρές” συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι “ήθελαν” να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι “φταίνε” οι “καλοί” και “ηθικοί” Γερμανοί, που το κατάφεραν; “Τίμιο” αγώνα έκαναν και “νίκησαν”. Τώρα “δικαίως” δείχνουν με το “δάκτυλο” τους “νικημένους”.
Τώρα “δικαίως” ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των “κατώτερων”. Τώρα “δικαίως” όλοι αυτοί οι “κατώτεροι” θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα “δικαίως” οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα —όταν το κάνουν— να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές. Δεν είναι αυτοί ρατσιστές …οι άλλοι είναι “μαύροι”. Την “αλήθεια” λένε οι “εκλεκτοί” Τεύτονες.
“Τεμπέληδες” είναι οι Έλληνες. “Άχρηστοι” είναι οι Ιρλανδοί. “Απατεώνες” είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα “χρέη” τους και η αδυναμία τους ν’ ανταγωνιστούν τους “ανώτερους” και βέβαια “τίμιους”. Αντικειμενικές “αποδείξεις” για αντικειμενικούς “χαρακτηρισμούς”. Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο “σφαγείο” της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ “δείχνει” τους υποψηφίους και οι “αγορές” τούς “σφάζουν” έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν “υπνωτισμένοι” και αδύναμοι ν’ αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την “ευφυΐα” ν’ αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη “βλέπει” τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν’ αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την “διδάσκει”. Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν “θύματα” της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια “αντίδραση”. Επιτέλους κάτι άρχισε να “κινείται” στην Ευρώπη …Στην υπνωτισμένη Ευρώπη …Στη “χαπακωμένη” Ευρώπη, η οποία δέχθηκε μια επίθεση, την οποία θεωρητικά είχε την εμπειρία να την αποφύγει. Την επίθεση της Γερμανίας. Την νέα επίθεση της ίδιας Γερμανίας, που την αιματοκύλισε δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, στην “αυγή” του νέου αιώνα της νέας χιλιετίας, οι ίδιοι άνθρωποι έρχονται να επαναλάβουν τους εαυτούς τους, αλλάζοντας την τακτική τους.
Ελπίδα, ότι πλέον θα “ξυπνήσει” η Ευρώπη, μας δίνει η υπουργός των οικονομικών της Ισπανίας. Η υπουργός ενός κράτους, το οποίο είναι θέμα χρόνου ν’ “ακολουθήσει” τα προηγούμενα θύματα στην ίδια ακριβώς πρακτική. Η Σαλγάδο, η οποία ήταν η πρώτη υπουργός οικονομικών που συνέδεσε απευθείας τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των “αγορών” με τις πολιτικές της Αγγέλας Μέρκελ. Έστω και χωρίς να αναφέρεται απευθείας στη Γερμανία και τη χαφιέ που την κυβερνά, τη “φωτογράφισε” με αρκετή ακρίβεια.
Σιγά-σιγά θ’ αρχίσουν κι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο, που, κάθε φορά που εκδηλώνεται επίθεση των δήθεν “αγορών” σε κάποιο από τα ευρωπαϊκά κράτη, υπάρχει “συμμετοχή” της Γερμανίας με κάποιο δήθεν “λάθος” πολιτικού χειρισμού. Ένα “λάθος” όμως, το οποίο “μαζεύεται”, αφού πρώτα την έχουν “πατήσει” ολόκληροι λαοί και έχουν επωφεληθεί οι “αγορές” από αυτό. Αυτό ακριβώς “ψιθύρισε” με τον τρόπο της η Σαλγάδο. Σιγά-σιγά όμως αυτοί οι “ψίθυροι” θα γίνουν “κραυγές”.
Ο νεοναζισμός της Γερμανίας έχει αρχίσει να “καταπίνει” κράτη της Ευρώπης και όλοι θα πρέπει ν’ αντιδράσουν. Για να καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί αυτός ο επιθετικός σχεδιασμός, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί της λειτουργίας του ιμπεριαλισμού. Περίπλοκα πράγματα, τα οποία όμως γίνονται εύκολα αντιληπτά, αν εξηγηθούν μέσα από απλά παραδείγματα. Ας φανταστεί κάποιος μια παρέα νοικοκυραίων, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια της φιλίας και της αλληλεγγύης λειτουργούν με έναν περίπου ίδιο τρόπο. Νοικοκυραίοι με μεγάλες οικογένειες, τεράστιες περιουσίες, πολλών ειδών επιχειρήσεις και πολύ προσωπική εργασία. Νοικοκυραίοι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι αποτελούν “λαβράκια” για τους πονηρούς τραπεζίτες και ως εκ τούτου τους αποφεύγουν.
Αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε. Πώς μια τέτοια κλειστή “παρέα”, η οποία αντιπαθεί τους επικίνδυνους τραπεζίτες, ανοίγει τις “πόρτες” της σ’ αυτούς και άρα θέτει τον εαυτό της σε κίνδυνο. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Τι γίνεται, για παράδειγμα, αν ανάμεσα στους νοικοκυραίους αυτούς τρυπώσει ένας χαφιές των τραπεζών; Αυτός ο χαφιές αρχίζει και μεθοδεύει τα πράγματα με τον τρόπο που ευνοεί τους τραπεζίτες. Αυτός ο χαφιές παρασέρνει τους πάντες στα δίχτυα των τραπεζιτών. Με ποιο κέρδος; Με το κέρδος του μεγάλου μεριδίου από μεγάλες λείες. Λείες, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ίδιες οι περιουσίες των δήθεν φίλων του. Αν καταλάβει ο αναγνώστης το παράδειγμα για το πώς ένας χαφιές των τραπεζών μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη “παρέα” φίλων, τότε θα καταλάβει και τον ρόλο της Γερμανίας στην “παρέα” της Ευρώπης.
Τι κάνει ο χαφιές των τραπεζών; Κάνει αυτό, το οποίο κάνουν συνήθως τα παπαγαλάκια τους. Παίρνει ένα δάνειο και “διαλαλεί” σε όλη την παρέα τη “γενναιοδωρία” των τραπεζιτών. Προπαγανδίζει για το πόσο καλά και εύκολα λύνονται τα προβλήματα με ένα δάνειο. Όμως, για να το κάνει αυτό και να είναι πειστικός, θα πρέπει να το ξεκινήσει ο ίδιος. Για να σε βάλει στην περιπέτεια του δανείου, θα πρέπει να πάρει πρώτα ο ίδιος δάνειο. Ένα “σωτήριο” δάνειο, το οποίο θα “δικαιολογεί” την προπαγάνδα του. Ένα δάνειο, το οποίο θα ευνοεί την επιχειρηματολογία του και όχι το αντίθετο. Άρα θα πρέπει να έχει έναν σοβαρό λόγο, που να δικαιολογεί το δάνειο. Γιατί είναι αυτό απαραίτητο; Γιατί είναι γνωστοί οι κίνδυνοι των δανείων και γι’ αυτό τα φοβούνται οι νοικοκυραίοι. Χαφιές δηλαδή και τράπεζες θα πρέπει να βρουν έναν “λογικό” λόγο, για να δικαιολογήσουν την απότομη έναρξη της έντονης δανειοληπτικής δραστηριότητας και να την “παρουσιάζουν” σαν καλή λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Εν ονόματι λοιπόν μιας επείγουσας οικογενειακής κατάστασης, ο χαφιές δανείζεται ένα μεγάλο ποσό από τους τραπεζίτες και το αντιμετωπίζει με την παραγωγική λογική του νοικοκύρη. Στο όνομα μιας εμφανώς “υψίστης” οικογενειακής “ανάγκης” παίρνει την απόφαση να πάει στην τράπεζα για δάνειο. Λαμβάνει αυτό το δάνειο, το επενδύει στη δουλειά του και λύνει άμεσα και πολύ εύκολα το “υψίστης” σημασίας οικογενειακό του πρόβλημα. Όμως, εξαιτίας αυτού του δανείου, είναι υποχρεωμένος να ζητήσει από τα μέλη της οικογένειάς του να κάνουν οικονομία και να στερηθούν ό,τι μπορούν μέχρι την αποπληρωμή του …Νοικοκύρης είναι και σκέφτεται νοικοκυρεμένα.
Οι δυσκολίες του είναι μεγάλες και αναγκάζεται να ζήσει οριακά φτωχά. Παντού κάνει περικοπές. Παντού κάνει οικονομία. Επειδή όμως αυτό δεν φτάνει, ζητάει και την αλληλεγγύη της παρέας του, για να τον βοηθήσουν. Από εδώ αρχίζει η “μεθόδευση” του χαφιέ και των τραπεζιτών. Η λογική του δανεισμού μπαίνει στην “παρέα”, αλλά τα προβλήματα των μελών αυτής της “παρέας” δεν είναι κοινά. Δανείστηκε ο πονηρός χαφιές τεράστια ποσά γιατί τα είχε ανάγκη, αλλά οι υπόλοιποι για ποιον λόγο θα έπρεπε να δανειστούν; Θα δανειστούν μόνο και μόνο επειδή είναι φτηνά τα δάνεια; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να βοηθήσουν τον φίλο τους; Θα δανειστούν μόνο και μόνο για να τεμπελιάζουν;
Ο ένας δανείστηκε για να “χτίσει” εργοστάσιο και ο άλλος για να πάει διακοπές ή να πάρει αυτοκίνητο; Τι γίνεται όταν ο δανειστής είναι ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις; Τι γίνεται εάν ο δανειστής σού δανείζει, για να γίνεσαι πελάτης των εργοστασίων του χαφιέ του και να κλείνεις τα δικά σου εργοστάσια; Τι γίνεται εάν ο δανειστής με όλα αυτά τα χρήματα μετατρέπει τον χαφιέ του σε ασυναγώνιστο παραγωγό και όλους τους υπόλοιπους σε υπερχρεωμένους καταναλωτές; Ο χαφιές με το δάνειο αποπληρώνει τα χρέη του και οι υπόλοιποι με τα δικά τους δάνεια απλά δημιουργούν χρέη; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου “χτίζει” την ανταγωνιστικότητά του και οι υπόλοιποι καταστρέφουν τη δική τους; Ο χαφιές, εξαιτίας του δανείου αποκτά πλεονάσματα και οι υπόλοιποι ελλείμματα;
Ξαφνικά, δηλαδή, το “κλίμα” στη δήθεν αγαπημένη “παρέα” αλλάζει. Η αρχική υποχρέωση του ενός δημιουργεί μια κοινή παθογένεια σε όλη την “παρέα”. Κοινή παθογένεια, χωρίς όμως αυτή να προκύπτει από τις ίδιες ανάγκες και άρα χωρίς να έχει την ίδια αντιμετώπιση. Οι πάντες έχουν δάνεια, αλλά μόνον ο χαφιές φαίνεται ότι τα διαχειρίζεται σωστά και ανησυχεί για την αποπληρωμή τους. Οι υπόλοιποι έχουν μόνον δάνεια, τα οποία έλαβαν καταχρηστικά και από αφέλεια και δεν δείχνουν ότι τα διαχειρίζονται με τον σωστό τρόπο. Λογικό είναι αυτό. Δάνεια, τα οποία λαμβάνονται για λάθος λόγους, ελάχιστες πιθανότητες έχουν να τύχουν σωστής αντιμετώπισης. Δεν μπορεί αυτός, ο οποίος τα παίρνει για λόγους βλακείας, να γίνει έξυπνος στη διαχείρισή τους.
Από αυτήν τη διαφορά “παράγονται” και όλες οι υπόλοιπες. Τα δάνεια, τα οποία ανάγκασαν τους οικείους του χαφιέ να ζουν φτωχά και άρα ανταγωνιστικά, για όλους τους υπόλοιπους είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα. Όλους τους υπόλοιπους τους “ανάγκασαν” να ζουν πλούσια και άρα μη ανταγωνιστικά. Σταδιακά οι πάντες χρωστάνε στους τραπεζίτες, αλλά και στον ασυναγώνιστο χαφιέ τους, ο οποίος στο μεταξύ έχει γίνει πανίσχυρος. Χρωστάνε δάνεια στους τραπεζίτες και χρωστάνε ως καταναλωτές στον χαφιέ τους. Χρηματοδοτούν τα παλιά τους δάνεια με νέα πιο “ακριβά” δάνεια και άρα είναι εξαρτώμενοι από τους τραπεζίτες. Οι περιουσίες τους είναι πλέον υπ’ ατμό. Μόνον με αυτές μπορούν να εξυπηρετήσουν τα τεράστια χρέη τους. Τι έγινε όμως πραγματικά και φτάσαμε στο σημείο αυτό;
Κάπου εδώ, δηλαδή, αρχίζουν τα ανεξήγητα. Υπάρχουν παράξενα πράγματα και αυτά δημιουργούν ερωτήσεις, οι οποίες έχουν ανάγκη απαντήσεων. Πώς γνωστοί και αξιόπιστοι νοικοκυραίοι έγιναν ξαφνικά “τεμπέληδες” και “λαμόγια”, για να τους κατηγορούν στους δρόμους οι τραπεζίτες και ο χαφιές τους; Πώς ξαφνικά ο πρώτος —και ο μόνος που είχε πραγματικά ανάγκη το δάνειο— έγινε τόσο πλούσιος και οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν είχαν ανάγκη τα δάνεια, έγιναν φτωχοί; Πώς έγιναν ξαφνικά “έξυπνοι” οι τραπεζίτες μαζί με τον χαφιέ τους και “βλάκες” όλοι οι υπόλοιποι; Η απάντηση είναι πλέον προφανής. Αυτό, το οποίο συνέβη, ήταν ότι προδόθηκε η “παρέα” εκ των έσω. Οι τραπεζίτες πλήρωσαν τον χαφιέ και αυτός, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη που υπάρχει μεταξύ των φίλων, τους έβαλε στην “παρέα” τους. Έβαλε τα λαμόγια των τραπεζών μέσα στην παρέα των νοικοκυραίων. Από τη στιγμή που μπήκαν στην “παρέα” οι αλήτες, ήταν εύκολο να την αλώσουν.
Οι τραπεζίτες με τα χρήματά τους ήταν εύκολο να “γοητεύσουν” την παρέα με τη δήθεν “γενναιοδωρία” τους και με τα “δώρα” τους. Με μέσον αυτήν τη “γοητεία” έγιναν δημοφιλείς μέσα στην “παρέα”. Η “επιτυχία” τους και η μεγάλη ρευστότητά τους, που τους εμφάνιζε σαν bon viver, ήταν εύκολο να “παρασύρει” τους άνδρες και να “γοητεύσει” τις γυναίκες. Οι νοικοκυραίοι του μόχθου και της οικονομίας ανακάλυψαν έναν νέο “κόσμο”. Έναν κόσμο πιο “άνετο”, “βολικό” και “εύκολο”. Έναν κόσμο χωρίς τις “μουτζούρες” της δουλειάς. Έναν κόσμο όπου το πεντικιούρ είναι must. Έναν κόσμο, το οποίον, ακόμα κι αν οι ίδιοι είχαν τη δύναμη ν’ αρνηθούν, δεν είχαν την ίδια διάθεση να τον αρνηθούν οι οικείοι τους. Για να μην “χάσουν” λοιπόν την “προσοχή” των γυναικών τους ή τον “θαυμασμό” των παιδιών τους, έπρεπε να ευθυγραμμιστούν. Έβλεπαν πως ένα δάνειο θα τους ήταν χρήσιμο, για να γυαλίσουν τη “θαμπή” εικόνα τους. Για πρώτη φορά έβλεπαν “θάμπος” στην εικόνα τους. Μέχρι τότε —όταν ήταν οικονόμοι— ένιωθαν νοικοκύρηδες, ενώ τώρα έβλεπαν πως κάποιοι τους έβλεπαν σαν γύφτους και τσιγκούνηδες.
Αυτήν τη “λάμψη” του γενναιόδωρου “άρχοντα” πρόσφεραν οι τραπεζίτες. Με μέσον αυτήν τη “λαμπερή βιτρίνα”, η μεθόδευσή τους είχε ξεκινήσει. Άλλαξαν τα μέχρι τότε πρότυπα της παρέας και η μεθόδευση άρχισε να δρομολογείται. Με τα χρήματά τους έκαναν ασυναγώνιστο τον χαφιέ και τα “μαγαζιά” του, με αποτέλεσμα να κλείσει τα “μαγαζιά” των φίλων του. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον, εξαιτίας των δανείων, ο ένας εργαζόταν περισσότερο από ποτέ, ενώ οι υπόλοιποι —και πάλι εξαιτίας των δανείων— κάθονταν περισσότερο από ποτέ. Ο άνεργοι πλέον φίλοι με τα υψηλά αλλά και πανάκριβα “πρότυπα” ήταν θέμα χρόνου ν’ αρχίσουν τα δάνεια. Έπρεπε να χρηματοδοτήσουν όχι μόνον τις ανάγκες τους ως άνεργοι, αλλά και τις “ανάγκες” τους ως ενεργοί bon viver.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον ρόλο του χαφιέ; Ο χαφιές πρώτα τους κατέστησε άνεργους, για ν’ αποδίδει κέρδος η δική του εργασία και κατόπιν τους έμαθε να ζουν σαν bon viver εισοδηματίες, για να γίνει πλούσιος εις βάρος τους. Κατάλαβε ο αναγνώστης πού βρίσκεται το όλο μυστικό;
Οι τραπεζίτες τα είχαν καταφέρει περίφημα. Οι φίλοι, ως άνεργοι εισοδηματίες, ξόδευαν τις περιουσίες τους και ο χαφιές έφτιαχνε περιουσία. Οι φίλοι, εξαιτίας των δανείων υποθήκευαν τις περιουσίες τους στις τράπεζες, ενώ ο χαφιές αποδέσμευε τη δική του περιουσία από υποθήκες. Γι’ αυτό τους ήταν χρήσιμος ο χαφιές. Ήταν ο “δούρειος ίππος” στην υπόθεση. Οι τραπεζίτες δεν μπορούσαν να μπουν από μόνοι τους στα σπίτια της “παρέας”. Στα σπίτια αυτά έμπαιναν μόνον οι αξιόπιστοι φίλοι και ανάμεσά τους κι ο χαφιές. Με το πρόσχημα του φίλου ο χαφιές έμπαινε στα σπίτια και τους έκανε ζημιά εκ των “έσω”. Με το πρόσχημα ότι —για να ξεχρεώσει— είχε ανάγκη τη βοήθεια και την αλληλεγγύη τους, είχε το άλλοθι να τους προτείνει πράγματα, τα οποία μέχρι εκείνη την ώρα ήταν ανεπίτρεπτα …αν όχι εχθρικά και προδοτικά.
Όλα αυτά τα υποβοηθούσαν οι τραπεζίτες, δίνοντάς του χρήματα για διαφθορά. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να “διαφθείρει” με δήθεν “δώρα” τα μέλη των οικογενειών των “φίλων” του. Αυτοί του έδωσαν τη δυνατότητα να κάνει δήθεν “δώρα” και να ωθεί τις γυναίκες των φίλων του στην υπερκατανάλωση. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τη δυνατότητα να εκπορνεύει τα κορίτσια των φίλων του, μετατρέποντάς τα σε fashion victims. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν τα χρήματα, για να κερνάει τα παιδιά των φίλων του πανάκριβη “κόκα” και να απαιτούν χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν. Οι τραπεζίτες τού έδωσαν χρήματα να διαφθείρει τους “ταμίες” των “σπιτιών” και όχι μόνον να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, αλλά να είναι μόνιμα με ένα τηλέφωνο παραγγελιών στο χέρι. Αυτοί ανέβασαν τον “πήχη” των απαιτήσεων της οικογένειας και οι ίδιοι χρηματοδότησαν αυτούς, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να ικανοποιήσουν αυτές τις απαιτήσεις.
Με χρήματα των τραπεζιτών άρχισε η παρακμή της παρέας και η ακμή του χαφιέ. Τα εργοστάσια των φίλων ήταν θέμα χρόνου ν’ αρχίσουν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Οι άντρες απαξίωσαν την εργασία, νομίζοντας ότι θα γίνουν πλούσιοι με τα κυριλέ “παιχνίδια” στα χρηματιστήρια. Οι γυναίκες τους φέρονταν σαν ακριβές πόρνες, οι οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε χωρίς τη βοήθεια πληρωμένων υπηρετριών. Τα παιδιά μίσησαν την απαξιωμένη εργασία και κύλησαν στα “ναρκωτικά” όλων των ειδών. Με δανεικά και χωρίς πραγματικό στόχο έκαναν παγκόσμιο εκπαιδευτικό τουρισμό”, μαζεύοντας εύκολα πτυχία και γελοία μεταπτυχιακά. Με δανεικά παρακολουθούσαν τη μόδα, “ακολουθώντας” τη virtual “κολλητή” Paris Hilton. Κανένας δεν εργαζόταν και κανένας δεν είχε πρόθεση να εργαστεί. Κανένας όμως δεν έριχνε και τις πολύ υψηλές —αλλά με δανεικά— απαιτήσεις του. Τα χρέη άρχισαν να ξεφεύγουν πέρα από κάθε έλεγχο. Θέμα χρόνου ήταν αυτές οι υποχρεώσεις να υποθηκεύσουν τις οικογενειακές περιουσίες.
Επειδή κάποτε τα “ωραία” τελειώνουν, έτσι και σ’ αυτήν την περίπτωση ήταν θέμα χρόνου το τέλος. Τα δανεικά δεν δίνονται επ’ άπειρον. Δίνονται μέχρι εκεί όπου φτάνει η “εγγύηση” της περιουσίας. Το “μέτρο” των δανεικών έχει σχέση με το “μήκος” της περιουσίας του δανειζόμενου και όχι με το “μήκος” της δύναμης του δανειστή. Όταν λοιπόν τα χρέη φτάσουν περίπου στο επίπεδο της αξίας της περιουσίας, τότε αρχίζουν τα “καμπανάκια”. Ξαφνικά οι τραπεζίτες παύουν να είναι χαμογελαστοί και φιλικοί. Οι άλλοτε γοητευτικοί και “κόλακες” θα γίνουν βλοσυροί δανειστές. Η άλλοτε “χαριτωμένη” σύζυγος, που της άρεσαν τα ωραία αλλά και ακριβά αντικείμενα, που της πρότειναν οι ίδιοι, θα γίνει γι’ αυτούς πλέον μια “άχρηστη” και πολυέξοδη τεμπέλα. Ο άλλοτε συμπαθής “διανοούμενος” γιος, που του πρότειναν οι ίδιοι τις “καλές” ιδιωτικές σχολές για να φοιτήσει, θα γίνει ένα άχρηστο κοπρόσκυλο, το οποίο τρώει από τα έτοιμα, για να παριστάνει τον αιώνιο φοιτητή.
Εκείνη την έσχατη ώρα αλλάζουν τα δεδομένα και δεν υπάρχει η “γοητεία” και το “γλείψιμο” των εμπόρων και των τραπεζιτών. Τώρα όλοι αυτοί άρχισαν ν’ απειλούν με κατασχέσεις και δικαστικούς κλητήρες. Μαζί τους θ’ αλλάξει συμπεριφορά και ο χαφιές. Ξαφνικά ο φίλος, ο οποίος περιφερόταν στα σπίτια σαν ο αναξιοπαθής, που γύρευε τη βοήθεια και την προτίμηση των φίλων-καταναλωτών, θα γίνει κι αυτός σκληρός και απαιτητικός μ’ αυτούς. Τα χαμόγελα θα παγώσουν …Οι απαιτήσεις θα γίνουν άμεσες …Η “μέθη” θα περάσει.
Η virtual κατάσταση των δανεικών θα επανέλθει με τον πλέον απότομο τρόπο στην ωμή πραγματικότητα. Η “προσγείωση” θα είναι αναγκαστική και σκληρή. Οι ύβρεις και οι προσβολές θα εκστομίζονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Γιατί; Γιατί υπάρχουν απαιτήσεις. Γιατί διεκδικούνται περιουσίες και πρέπει ν’ αγριέψει κάποιος, για να τις αρπάξει από τα χέρια των κατόχων τους …Πρέπει να τους τρομοκρατήσει …Πρέπει να τους απειλήσει …Πρέπει να τους προσβάλει, για ν’ αποδεχθούν ως τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο το γεγονός της απώλειάς τους και άρα της δικής τους καταστροφής.
Γι’ αυτόν τον λόγο αλλάζει η συμπεριφορά του χαφιέ. Αυτός πλέον θα εμφανίζεται σαν ο “καλός” κι “εργατικός”, που εκμεταλλεύτηκε τα δάνεια και εργάστηκε για να “πετύχει” και όλοι οι υπόλοιποι σαν οι “άχρηστοι” και οι “τεμπέληδες”, που “απέτυχαν”. Αυτός θα εμφανίζεται σαν “τίμιος” —όταν απαιτεί— και οι άλλοι σαν “άτιμοι” —όταν θα αρνούνται να ενδώσουν—. Θα ξεχάσει που τους παρακαλούσε να τον υποστηρίξουν, ακόμα και εις βάρος των δικών τους συμφερόντων. Τώρα “άχρηστους” θα τους ανεβάζει και “άχρηστους” θα τους κατεβάζει οικογενειακά. Αυτός, ο οποίος ξεπλήρωσε τις υποχρεώσεις του, εξαιτίας της αλληλεγγύης των φίλων του, δεν έχει να επιδείξει ίχνος αλληλεγγύης. Αυτός, ο οποίος έγινε πλούσιος, εξαιτίας της αφέλειας των φίλων του, δεν δείχνει ίχνος ελέους απέναντί τους.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα; Αυτό, το οποίο περιγράφουμε στο παράδειγμα, συνέβη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με τη Γερμανία. Στη μεγάλη ευρωπαϊκή “παρέα” η Γερμανία ήταν ο “χαφιές” των Εβραίων τραπεζιτών. Ο γλείφτης, ο οποίος εδώ και μισό αιώνα έχει “υπνωτίσει” την Ευρώπη με τις “συγνώμες” και τις “μετάνοιες”. Ο Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Γερμανία ως χαφιέ τους, για να αλώσουν την ευρωπαϊκή “παρέα”. Καμία Goldman Sachs και καμία Lehman Bros δεν θα μπορούσε να μπει στην ευρωπαϊκή “παρέα” χωρίς τους Γερμανούς. Όλα τα αμερικανικά “τοξικά”, τα οποία παρέσυραν τους Ευρωπαίους στην αθλιότητα και στον υπερδανεισμό, μπήκαν στην Ευρώπη από τη Γερμανία. Αυτό δεν είναι πρωτοφανές και δεν το έκαναν για πρώτη φορά οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση. Το έχουν ξανακάνει. Οι ίδιοι άνθρωποι —πέραν του Ατλαντικού— έχουν ξαναεπιχειρήσει να “αλώσουν” την ευρωπαϊκή “παρέα” μέσω των Γερμανών.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο ίδιος ο Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε από τους ίδιους ανθρώπους, για να “σώσει” την Ευρώπη; Με χρήματα των Εβραίων Ρότσιλντ και Ροκφέλερ έχτισε τον “στρατό” του, για να κατακτήσει την Ευρώπη. Με εβραϊκά χρήματα δημιουργήθηκαν τα όπλα, που κατακρεούργησαν την Ευρώπη. Το ίδιο έκαναν κι αυτήν τη φορά. Απλά αυτήν τη φορά δεν “βομβάρδισαν” την Ευρώπη με βόμβες, αλλά με δάνεια. Με φτηνά δάνεια κατέστρεψαν τα πάντα, εφόσον χάλασαν τις λεπτές ισορροπίες στις κρατικές οικονομίες. Παρασέρνοντας τους λαούς και τα κράτη στην κερδοσκοπία των μετέπειτα “τοξικών” τραπεζικών προϊόντων, άνοιξαν τις αγορές, για να ευνοήσουν τον “χαφιέ” τους και ταυτόχρονα μοίρασαν φτηνά δάνεια, για να ενισχύσουν την κατανάλωση.
Σ’ αυτόν τον σχεδιασμό τούς ήταν χρήσιμη η Γερμανία. Η Γερμανία ήταν αυτή, η οποία ξεκίνησε το γαϊτανάκι των τεράστιων δανείων. Η Γερμανία ήταν ο χαφιές, που είχε δήθεν σοβαρό λόγο να πάρει το πρώτο τεράστιο δάνειο της νεοταξικής οικονομίας. Η γερμανική “ενοποίηση” εισήγαγε τα εβραϊκά χρήματα στην Ευρώπη. Η γερμανική “ανάγκη” μετέτρεψε σε πραγματικό χρήμα τις “φωτοτυπίες” της FED …Της δήθεν “ομοσπονδιακής” Τράπεζας, η οποία στην πραγματικότητα είναι ιδιοκτησία των Εβραίων Ροκφέλερ και Ρότσιλντ και διευθυνόταν τότε από τον Εβραίο Γκρίνσπαν, τον οποίο διαδέχθηκε στη θέση του ο Εβραίος Μπενράνκε. Από τη στιγμή που μπήκε το αμερικανικό χρήμα στη Γερμανία, ήταν θέμα χρόνου να “πνιγεί” η Ευρώπη στο ψεύτικο χρήμα. Η γερμανική οικονομία ανήκε στην ευρωπαϊκή και τα χρήματα, που έμπαιναν σ’ αυτήν, έρεαν σε όλη την Ευρώπη.
Το έγκλημα είχε ξεκινήσει. Οι Εβραίοι της FED “τύπωναν” χαρτιά και ο Εβραίος Τρισέ της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας τα έπαιρνε και δήθεν τα δάνειζε σαν χρήματα στους Ευρωπαίους. Η Γερμανία, η οποία έδινε τον “ρυθμό” στην Ευρώπη, “ανάγκασε” με πιέσεις, διαφθορά και ψέματα τους πάντες να δανειστούν από την ίδια “πηγή”. Ο μεγάλος δανειολήπτης της Ευρώπης ανάγκαζε και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να δανειστούν, εξαιτίας της αλληλεγγύης και για να μην δημιουργείται δήθεν αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος της. Τότε ήταν που οι σημερινοί “τίμιοι” Γερμανοί “αλληθώριζαν” με τα μαγειρεμένα στατιστικά των φτωχών κρατών. Γιατί “αλληθώριζαν”; Γιατί, όσο πιο πολύ τα παραποιούσαν οι φτωχοί, τόσο μεγαλύτερα δάνεια έπαιρναν και με αυτόν τον τρόπο μείωναν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι της Γερμανίας. Όσο πιο πολλά δάνεια έπαιρναν, τόσο πιο πολύ “δένονταν” από τις “αγορές”. “Αγορές”, που τώρα γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς είναι. Με αυτόν τον τρόπο οι Εβραίοι κατέστρεψαν όλες τις εθνικές παραγωγές. Μεθόδευσαν την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, ώστε να προστατεύσουν τον “χαφιέ” τους και στη συνέχεια να τον χρησιμοποιήσουν εις βάρος όλων των υπολοίπων.
Γι’ αυτόν τον λόγο “χάρηκαν” τόσο πολύ με το γκρέμισμα του “τείχους”. Επειδή ήταν πολύ “ευαίσθητοι” και “δημοκράτες”, “θλίβονταν” με το τείχος του Βερολίνου, το οποίο χώριζε τους λαούς. “Θλίβονταν” οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι την ίδια ώρα χρηματοδοτούσαν στην ανέγερσή του το ακόμα μεγαλύτερο τείχος του Ισραήλ. Μιλάμε για πραγματικά “ευαίσθητους” “ανθρωπιστές”. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι έγινε; Η πτώση του Τείχους, που συμβόλιζε την Ένωση της Γερμανίας, ήταν η αρχή του τέλους για την ελεύθερη μεταπολεμική Ευρώπη. Γιατί; Γιατί αυτήν την Ένωση χρησιμοποίησαν οι “τραπεζίτες”, για να “μπουν” ως κατακτητές μέσα στην Ευρώπη. Γκρέμισαν το “τείχος” και κατέστησαν “ανοχύρωτη” την Ευρώπη. Με πρόφαση την τεράστια χρηματοδοτική ανάγκη της Γερμανίας, μπήκαν οι εχθροί της Ευρώπης μέσα στην Ευρώπη. Οι Εβραίοι τραπεζίτες των ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τις δανειακές ανάγκες της ενιαίας Γερμανίας, για να πλημμυρίσουν την Ευρώπη με “πέτσινο” χρήμα. Χρησιμοποίησαν την κατακτημένη Γερμανία, για να κατακτήσουν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.
Από την Ουάσιγκτον, μέσω Φρανκφούρτης, άρχισε η “επίθεση” της νεοναζιστικής Γερμανίας. Με χρήμα, το οποίο δεν επενδυόταν σε παραγωγικές διαδικασίες, πλημμύρισαν την Ευρώπη και απλά φούσκωναν μια “φούσκα”. Μιλάμε για πραγματική “φούσκα”, εφόσον οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι δήθεν συμμετείχαν στο δήθεν “πάρτι”, δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από αυτό που έκαναν πάντα. Στις ίδιες γειτονιές κατοικούσαν, τα ίδια φαγητά έτρωγαν, τα ίδια ρούχα φορούσαν και στις ίδιες δουλειές παρέμεναν. Όλα αυτά όμως τα έκαναν πλέον με πολλαπλάσιο κόστος. Πολλαπλάσιο κόστος, εφόσον η χρηματική πλημμύρα δημιούργησε “τσουνάμι” ακρίβειας, το οποίο κατάπινε μισθούς και περιουσίες. Ένα κόστος, το οποίο “κάλυπταν” οι πονηροί τραπεζίτες. Ένα κόστος, το οποίο “κάλυπταν” με έναν πολύ πονηρό αλλά και πρωτοφανή τρόπο. Για να μην αντιδρούν οι λαοί στα αυτοκτονικού επιπέδου κρατικά δάνεια, όλα αυτά δεν τα εμφάνιζαν ως δάνεια, ώστε ν’ ανησυχήσουν οι λαοί και ν’ αντιδράσουν …Τα εμφάνιζαν σαν δήθεν ακίνδυνα ομόλογα.
Τι είναι τα ομόλογα; Οι γνωστές απατεωνιές των γύφτων και των Εβραίων …”Πάρε …κι όταν έχεις μου τα δίνεις. Αν δεν έχεις, δεν πειράζει …Δεν θα πεθάνουμε για τα χρήματα …Εμείς να είμαστε καλά”. Αυτή είναι η “βιτρίνα”, για να φορτώνουν τους λαούς με χρέη και να προστατεύουν τις αφελείς ή διεφθαρμένες ηγεσίες τους από τις ευθύνες για τέτοιου είδους αυτοκτονικές συμπεριφορές. Γιατί μιλάμε για “βιτρίνα”; Γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη. Σου δίνουν χρήματα, δήθεν σαν “μη δάνεια”, αλλά έχουν στήσει μηχανισμό, ώστε στη συνέχεια να τα μετατρέψουν σε δάνεια. Σε φτάνουν σε ένα σημείο, ώστε να είσαι εξαρτώμενος από τα δάνεια και τότε σε χτυπάνε πραγματικά. Από εκεί και πέρα, για να σου δανείσουν ξανά, θα πρέπει να τους “ξεπληρώσεις” υπό μορφή δανείων αυτά που σου έδωσαν σαν “μη δάνεια”. Θα σε αναγκάσουν δηλαδή να βάλεις υποθήκη το σπίτι σου, για να δανειστείς και να ξεχρεώσεις αυτά, τα οποία σου έδιναν σαν …”δεν πειράζει αν δεν έχεις”.
Κατάλαβε ο αναγνώστης το κόλπο των γύφτων Εβραίων; Κατάλαβε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Είναι το κόλπο των εμπόρων της πρέζας. Το κόλπο αυτών, που δίνουν δώρο ή πολύ φτηνά τις πρώτες δόσεις —μέχρι να δημιουργήσουν εθισμό— και μετά σε χτυπάνε πέρα από κάθε όριο. Μετά θα σου πάρουν κι αυτά, τα οποία υποτίθεται σου χάρισαν. Γιατί; Γιατί έχεις φτάσει σε ένα σημείο τέτοιας εξάρτησης, που δεν μπορείς ν’ αρνηθείς τις “υπηρεσίες” τους. Κατάλαβε πώς φτάσαμε στο σημείο να μας απειλούν οι γύφτοι, η χαζή και ο σακάτης; Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας, που “μαλώνει” όλο τον κόσμο, δεν οφείλεται στη δήθεν τιμιότητα, εγκράτεια ή εργατικότητα των Γερμανών.
Η ανταγωνιστικότητά τους είναι τεχνητή. Γιατί; Γιατί η Γερμανία έλαβε πραγματικά δάνεια υπό πραγματικές συνθήκες ανάγκης και αναγκαστικά ο λαός της έπρεπε να μπει σε φάση οικονομίας. Έχοντας πραγματικά δάνεια να ξεπληρώσει, μείωσε μισθούς, δεν έδωσε αυξήσεις για πολλά χρόνια και ταυτόχρονα ώθησε τον λαό στην υποκατανάλωση, προκειμένου να ενθαρρύνει τις εξαγωγές, για να εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούσε η εξόφληση των δανείων. Επί δύο δεκαετίες σχεδόν η Γερμανία κάνει “οικονομία” και αυτό της εξασφαλίζει την απόλυτη ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Έκανε ό,τι έκανε πάντα μετά τους πολέμους, προκειμένου να ξεπληρώσει τα θύματά της …”Γυμναζόταν”. “Γυμναζόταν”…την ώρα που οι άλλοι έκαναν κάτι “άλλο”.
Τι όμως ήταν αυτό το “άλλο”, το οποίο γινόταν στην υπόλοιπη Ευρώπη; Στην Ευρώπη των “άχρηστων”; Στην υπόλοιπη Ευρώπη —και υπό την “καθοδήγηση” της “ατμομηχανής” Γερμανίας— γίνονταν τα ακριβώς αντίθετα. Στο όνομα της νέας και μοντέρνας “ανάπτυξης” —και εξαιτίας των φτηνών δανείων— δίνονταν ανεξέλεγκτα αυξήσεις στους εργαζομένους, καταστρέφοντας την ανταγωνιστικότητα των κρατών. Αυτές οι αναίτιες και ανώφελες αυξήσεις δεν προσέφεραν στους εργαζόμενους καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά απλά “φούσκωναν” μια κατάσταση. Οι εργαζόμενοι πλήρωναν πολλαπλάσια για τα ίδια πράγματα. Οι μισθοί αυξάνονταν, αλλά η ακρίβεια, που αυτούς τους μισθούς τους “έτρωγε”, “κάλπαζε”.
Το ίδιο σπίτι πολλαπλασίαζε αναίτια την αξία του, εξαιτίας της αυτοκτονικής μισθολογικής πολιτικής. Το ίδιο ψωμί διπλασίαζε αναίτια την τιμή του. Το ίδιο τουριστικό δωμάτιο πενταπλασίαζε αναίτια το μίσθωμά του. Το τέρας της ακρίβειας “κάλπαζε”, γιατί οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις το “τσιμπούσαν” με “βουκέντρα”. Με μοχλό τον κρατικό μηχανισμό και τις στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων συντηρούσαν αυτόν τον “καλπασμό”. Υπό την καθοδήγηση των τραπεζιτών και των Γερμανών δεν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Δεν αφήνονταν ν’ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με τον σωστό τρόπο. Όποιος το προσπαθούσε, εμφανιζόταν είτε σαν εθνικιστής είτε σαν αναχρονιστικός και αντιλαϊκός παράγοντας.
Δεν βούλωναν τις τρύπες μιας δεξαμενής που άδειαζε, αλλά αύξαναν τον όγκο των εισροών. Δεν έλεγχαν τις αγορές για κερδοσκοπία, αλλά έκαναν “διορθωτικές” αυξήσεις μισθών, για να καλύψουν τις διαφορές. Αυτό το κατάφερναν με τα ομόλογα, γιατί αυτό συνέφερε τους τραπεζίτες και τη Γερμανία. Στα ομόλογα βρισκόταν η διαφθορά των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εφόσον έπαιρναν προμήθειες από τους τοκογλύφους. Οι λαοί είχαν παγιδευτεί πλήρως. Με τα δάνεια έβγαζαν τα “μάτια” τους. Έβλεπαν τις αυξήσεις, αλλά δεν έβλεπαν τις συνέπειές τους. Με τα δάνεια κατέστρεφαν την παραγωγική τους “μηχανή”, κατέστρεφαν την ανταγωνιστικότητά τους και επιβάρυναν την εθνική τους οικονομία, εφόσον αύξαναν διαρκώς τις φορολογικές ανάγκες της οικονομίας τους. Χωρίς το παραμικρό κέρδος, έκαναν αυτό, το οποίο τους κατέστρεφε.
Επειδή ούτε αυτό έφτανε στους τοκογλύφους, έβαζαν τους λαούς πραγματικά να σπαταλάνε χρήματα. Έψαχναν και έβρισκαν όλους τους πιθανούς κι απίθανους τρόπους να ξοδεύουν χρήματα και να ανανεώνουν παραγγελίες από τους “νοικοκύρηδες”. Οι “άχρηστοι” ξόδευαν και οι “χρήσιμοι” εργάζονταν. Αυτό ήταν το “παιχνίδι”. Έβαζαν λαούς φτωχούς να χρυσοπληρώνουν πανάκριβες φιέστες.
Έβαλαν τη μικρή και φτωχή Ελλάδα να χρηματοδοτήσει τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς Αγώνες όλων των εποχών. Απειλούσαν οι ίδιοι με τρομοκρατικές προβοκάτσιες, προκειμένου να της πουλήσουν πανάκριβα άχρηστα συστήματα ασφαλείας. Τα ίδια έκαναν και με τους άλλους. Την Πορτογαλία την έβαλαν να διοργανώσει το πανάκριβο EURO 2004. Την έβαλαν να χτίσει νέα πανάκριβα γήπεδα, τα οποία για τη λειτουργία τους χρησιμοποιούσαν εντελώς “τυχαία” την ίδια κορυφαία γερμανική τεχνολογία. Όλοι “ξόδευαν” υπό την πίεση των Γερμανών, οι οποίοι είχαν τα χέρια τους στις “τσέπες” με τα “καβούρια”. Παντού “καλεσμένοι” και με κέρδη οι Γερμανοί και ποτέ με ζημιά “οικοδεσπότες”.
Όλα αυτά γίνονταν με “μη δάνεια” ομολογιακού τύπου. Όλα αυτά γίνονταν με χρήματα των Εβραίων της FED-ΕΚΤ και εξαιτίας του χαφιέ με το όνομα “Γερμανία”. Όλα αυτά γίνονταν μέσω του ίδιου κυκλώματος, το οποίο σε κάποια στιγμή θα μετέτρεπε τα “πέτσινα” χρήματα σε πραγματικά χρήματα, εφόσον σταδιακά θα “υποθήκευαν” τα ίδια τα κράτη που τα δέχονταν. Η μεθόδευση, δηλαδή, ήταν απλή. Το κύκλωμα διέθετε τα “πέτσινα” χρήματα και οι Γερμανοί τα “μοίραζαν”, εφόσον αγόραζαν τα ομόλογα εκείνων, που δια της βίας θα τους εξανάγκαζαν να γίνουν πελάτες τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που τα “άπλωναν”, ήταν οι ίδιοι που τα “μάζευαν”, για να μην καταστραφεί το παιχνίδι και μετατραπεί το χρήμα σε πληθωριστικό. Η “κίνηση” του χρήματος ήταν αυτή, που προστάτευε την κερδοσκοπία …Η μόνιμη “κίνηση” της υπερκατανάλωσης, που δεν επέτρεπε στην “πλημμύρα” να “λιμνάζει”.
Η Γερμανία παρήγαγε προϊόντα και τα αγόραζε η “πονηρή” Ελλάδα, για παράδειγμα, εκδίδοντας “ακίνδυνα” κρατικά ομόλογα, τα οποία τα αγόραζε η “αφελής” Γερμανία με χρήματα, τα οποία δανειζόταν η ίδια από τους “γενναιόδωρους” Εβραίους. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι έμπαιναν στην Ευρώπη, γιατί η Γερμανία δανειζόταν, ώστε να δανείζει στους πελάτες της. Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο, που οι “γενναιόδωροι” Εβραίοι είχαν ανάγκη τον χαφιέ στην ευρωπαϊκή παρέα;
Γι’ αυτόν τον λόγο όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία ήταν η κορυφαία “διαφθοροποιός” δύναμη στην Ευρώπη. Σε όλα τα κράτη έκανε τα ίδια. Διέφθειρε τις κυβερνήσεις, για να υπερκαταναλώνουν τα κράτη με “δανεικά”, τα οποία τα “αγόραζε” η ίδια μέσω των κρατικών ομολόγων. Παντού πράκτορες και χαφιέδες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών παρίσταναν τα στελέχη επιχειρήσεων και διέφθειραν το σύμπαν. Οι κρατικές προμήθειες όλων των κρατών έγιναν λεία για τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί “λάδωναν” και οι Γερμανοί εισέπρατταν από τις παραγγελίες των “λαδωμένων”.
Δεν υπάρχει διεφθαρμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη, που να μην συνδέεται με τη Γερμανία και τις εταιρείες της, είτε αυτή είναι η Siemens είτε η Krupp είτε η Mercedes κλπ.. Δεν υπάρχει διεφθαρμένος πρωθυπουργός, που να μην ανταμείφθηκε ή να μην προστατεύτηκε από τους Γερμανούς. Χάρη στους Γερμανούς ο Σημίτης των Ολυμπιακών Αγώνων έγινε ο μακροβιότερος και πιο καλά προστατευμένος Πρωθυπουργός της χώρας. Χάρη στους Γερμανούς ο διεφθαρμένος Μπαρόζο του EURO 2004 κατέλαβε τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Χάρη στους Γερμανούς ο ναζιστής Σάμαραγκ, ο οποίος μας προτίμησε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, “σάπισε” στην υψηλή θέση του.
Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στην ώρα του “λογαριασμού”. Τώρα, όπως και στο παράδειγμα με την “παρέα” και τον χαφιέ, άλλαξαν οι συμπεριφορές. Η Γερμανία δεν είναι πια “θαυμαστής” της σημιτικής Ελλάδας που “αναπτύσσεται”. Τώρα αυτή η Ελλάδα είναι η Ελλάδα που τους “χρωστάει” και πρέπει να τους ξεπληρώσει …Που θ’ αναγκαστεί να τους ξεπληρώσει ακόμα κι αν χρειαστεί να την “ξεκοιλιάσουν”. “Τώρα” κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι το ελληνικό κράτος “μαγείρευε” τα δημοσιονομικά του στοιχεία. “Τώρα” κατάλαβαν οι Γερμανοί ότι οι Έλληνες είναι “τεμπέληδες”, “απατεώνες” κι “ανίκανοι”.
Τώρα μας δείχνουν το “δάκτυλο” της Αφροδίτης. “Τεμπέληδες” αυτοί, οι οποίοι έχτισαν Παρθενώνες και “εργατικοί” αυτοί, οι οποίοι ανακατεύουν λάσπες, είτε με τα χέρια είτε με τις βόμβες. “Άχρηστοι” αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τη Δημοκρατία και “χρήσιμοι” αυτοί, οι οποίοι εφεύραν τον μεντεσέ και το κόντρα παξιμάδι. “Άτιμοι” αυτοί, οι οποίοι χάρισαν στην ανθρωπότητα τα πάντα και “τίμιοι” αυτοί, οι οποίοι έχουν πολλάκις δοκιμάσει να της πάρουν τα πάντα. “Πονηροί” αυτοί, οι οποίοι αντιστέκονται με αυτοθυσία στον φασισμό και “αγαθοί” αυτοί, που κάθε μερικές δεκαετίες “ματώνουν” την Ευρώπη για να τον επιβάλουν.
Αυτοί “μαλώνουν” τους Έλληνες και όλους τους ομοειδείς “κατώτερους”, γιατί αυτό επιβάλει η τελευταία πράξη του “έργου”. Πρέπει οι Γερμανοί να παίξουν αναγκαστικά τον ρόλο του “κακού”. Γιατί; Γιατί έτσι κάνουν οι “εισπράκτορες” των τοκογλύφων …Οι ενδιάμεσοι στη δοσοληψία …και οι Γερμανοί είναι “ενδιάμεσοι” σ’ αυτήν την κατάσταση. Εξαιτίας του πονηρού εβραϊκού σχεδιασμού, οι Γερμανοί έχουν χρεωθεί τόσο τα δικά τους δάνεια όσο και τα δάνεια των υπολοίπων.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί ο σχεδιασμός είναι ιδιαίτερα πονηρός. Είναι πονηροί οι Εβραίοι και δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια ούτε καν στον χαφιέ τους. Δεν έμειναν εκτεθειμένοι οι ίδιοι στον κίνδυνο να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς-θύματά τους. Έβαλαν τους Γερμανούς ανάμεσα στους ίδιους και στους λαούς και αυτοί είναι εκείνοι, που θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με τους λαούς. Πρέπει οι Γερμανοί να εισπράξουν τα “ομόλογα”, τα οποία έχουν αγοράσει οι ίδιοι, για να μετατρέψουν τους λαούς σε πελάτες τους, ώστε να ξεπληρώσουν με τη σειρά τους τα δικά τους “χρέη” απέναντι στους Εβραίους τοκογλύφους. Πρέπει ν’ αναγκάσουν τους λαούς να μετατρέψουν τα ομόλογά τους σε πραγματικά χρέη, για ν’ αποπληρωθούν τα εξ’ αρχής ενυπόθηκα χρέη της Γερμανίας. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για πονηρό εβραϊκό σχεδιασμό. Οι Εβραίοι δημιούργησαν έναν σχεδιασμό, ο οποίος δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη Γερμανία. Στην κυριολεξία η “ζωή” της είναι ο “θάνατος” των υπολοίπων.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι Γερμανοί παίζουν τόσο σκληρά τον ρόλο του “κακού”. Ή θα επιβιώσουν οι ίδιοι ή οι άλλοι. Δε υπάρχει κάτι ενδιάμεσο και γι’ αυτό απειλούν τους πάντες ακόμα και με βία. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο για τη Γερμανία. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι της “πάει” αυτή η σκληρότητα, εφόσον αυτή είναι η πάγια τευτονική αντίληψη περί ατομικότητας και επιτυχίας. Παρακάλια και γλείψιμο, όταν έχουμε ανάγκη και σκληρότητα και κραυγές, όταν μάς έχουν ανάγκη οι άλλοι. Ένα “έργο”, το οποίο το είδαμε και με την εισβολή τους στην Ελλάδα το 40. Σκληροί και ανελέητοι σαν υπερβόρειοι “Θεοί”, όταν βρίσκονταν προστατευμένοι πίσω από τα πάντσερ και εκτελούσαν χωρίς έλεος όποιον άοπλο στεκόταν μπροστά τους …”Κότες” της υπερβόρειας λάσπης, όταν έχασαν τα πάντσερ και έπρεπε να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Με παρακάλια και ικεσίες έφυγαν από την Ελλάδα. “Θεοί”, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονταν τον ανθρώπινο πόνο, όταν η σκληρότητα αφορούσε τους άλλους και “ικέτες”, όταν η σκληρότητα πλησίαζε τα δικά τους ταπεινά σαρκία.
Τώρα απλά επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Τώρα και πάλι φωνάζουν και ωρύονται εναντίον των κοινών “θνητών”. Ο κάθε καραγκιόζης Σόιμπλε μπορεί να “απειλεί” ολόκληρους λαούς με τιμωρίες. Τώρα και πάλι μιλούν από θέσεως ισχύος και ξανανιώθουν σαν υπερβόρειοι “Θεοί”. “Ανώτεροι”, “τίμιοι” και “εργατικοί” “Θεοί”, οι οποίοι πρέπει να βάλουν τάξη σε έναν κόσμο “αμαρτωλών τεμπέληδων” και “αθλίων”. Τώρα τα δάνεια των φίλων τους δεν τους αφορούν. Πρόβλημά τους είναι και πρέπει να τα ξεπληρώσουν πάση θυσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και την οικογενειακή τους περιουσία …Εν ανάγκη ξεπουλώντας και κάποιοι νησί. Για όσο διάστημα δεν το κάνουν, όχι απλά δεν δικαιούνταν αλληλεγγύη, αλλά θα βλέπουν και το “δάκτυλο” της Αφροδίτης.
Αυτό το “δάκτυλο” θα το δείχνουν όλο και συχνότερα οι Γερμανοί, γιατί είναι πιεσμένοι. Ο πονηροί Εβραίοι τούς “έσπρωξαν” βίαια πάνω στους άλλους και τώρα θα πρέπει να κερδίσουν τη μεταξύ τους “σύγκρουση”. Τώρα κρίνεται ο πόλεμός τους και δεν θα είναι εύκολος. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν πρέπει να κατακτηθούν ολόκληρα κράτη. Ποτέ δεν είναι εύκολος ένας πόλεμος, όταν το μόνο μέσο που έχεις για να τον κερδίσεις είναι προδοτικές ηγεσίες δωσίλογων Γιωργάκηδων. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει πάση θυσία να τρομοκρατήσουν τους λαούς. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση να επιβιώσουν οι ίδιοι. Πρέπει οι λαοί να πληρώσουν τα ομόλογα με τις περιουσίες τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι Γερμανοί καταστρέφονται.
Τα πλεονάσματα, δηλαδή, που σήμερα εμφανίζει η Γερμανία, είναι virtual. Είναι λογιστικού τύπου. Ισχύουν “αν και εφόσον” οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι και οι “άλλοι” πληρώσουν αυτά που “οφείλουν”. Είναι σαν τα υπερκέρδη των τραπεζών, τα οποία μέσα σε μια νύχτα έγιναν υπερζημιές, μόλις διαπιστώθηκε ότι οι πελάτες τους είναι “νταντέλα”. Στα βιβλία των Γερμανών μόνον υπάρχουν τα πλεονάσματα της Γερμανίας. Στα βιβλία των Εβραίων υπάρχουν μόνον τα χρέη της Γερμανίας και κανενός άλλου. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η Φράου Μέρκελ απειλεί όλον τον κόσμο; Αν οι Γερμανοί δεν καταφέρουν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, τα θεωρητικά τεράστια κέρδη τους όλα αυτά τα χρόνια θα γίνουν αυτόματα κολοσσιαία ζημιά. Αν δεν καταφέρουν να πάρουν τα χρήματα, που “έδιναν” στους λαούς, για να τους έχουν πελάτες, θα τα χρεωθούν όλα οι ίδιοι. Θα είναι οι μόνοι, οι οποίοι θα χρωστούν πραγματικά χρήματα στους τοκογλύφους.
Γι’ αυτόν τον λόγο προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους λαούς, προκειμένου να τους “σφάξουν”. Αν δεν τρομοκρατηθούν οι λαοί, δεν μπαίνουν οικειοθελώς στο “σφαγείο”. Στο “σφαγείο” του Εβραίου “χασάπη” Στρος Κάν. Στο “σφαγείο” του ΔΝΤ, το οποίο μετατρέπει τα ομολογιακά “μη δάνεια” σε ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς τρομοκρατία δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα “μη δάνεια” των ομολόγων σε πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια. Χωρίς φόβο δεν δέχονται οι λαοί να μετατρέψουν τα ομόλογά τους, τα οποία βρίσκονται υπό γερμανική κατοχή, σε πραγματικά χρέη προς το γερμανικό κράτος. Δεν δέχονται με τη δική τους περιουσία να μετατρέψουν σε πραγματικές αξίες το “κομφετί” των Εβραίων. Δεν δέχονται να ξεπουλήσουν τα ιερά και τα όσιά τους, για να ξεχρεώσουν οι Γερμανοί και να γίνουν πλούσιοι οι γύφτοι Ροκφέλερ και Ρότσιλντ …Να γίνουν πλουσιότερα τα πρώην τρωκτικά της ερήμου και νυν τρωκτικά των αστικών βόθρων.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κλείσει ο κύκλος, τον οποίο ξεκίνησε ο εγκληματίας Γκρίνσπαν στο 1991. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η “κατάκτηση” της Ευρώπης, όπως την ονειρεύτηκαν και τη σχεδίασαν οι Εβραίοι και τα “κωλοσφούγκια” τους στις διάφορες Λέσχες Μπίλντεμπεργκ. Αν δεν “κλείσει” ο κύκλος και τα κράτη αρνηθούν να “υποθηκεύσουν” τις περιουσίες τους, όλα αυτά, τα οποία προηγήθηκαν, θα είναι “ως μη γενόμενα”. Γιατί; Γιατί, αν οι “φωτοτυπίες” της FED δεν κάνουν τον κύκλο τους, ώστε να γίνουν ΔΕΚΟ, αεροδρόμια, οικόπεδα ή κοιτάσματα στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία ή την Ιρλανδία, τζάμπα ταλαιπωρούνταν οι γύφτοι Εβραίοι και ο φασίστας χαφιές τους.
Αν δεν ξεπουλήσουν οι λαοί τις περιουσίες τους, καταρρέει αυτόματα η τραπεζική “μέγγενη”, η οποία πνίγει αυτήν τη στιγμή την ανθρωπότητα …Καταρρέει το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και οι Εβραίοι θα μείνουν με τα χρωματιστά “χαρτάκια” του Γκρίνσπαν στα χέρια. Θα αυτοδιαγράψουν οι λαοί —και άρα και οι Γερμανοί— τα χρέη τους και οι Εβραίοι θα μείνουν με αυτά που είχαν στα χέρια τους, όταν έτρεχαν στην έρημο …Με τους αναπαραγωγικούς αδένες τους και μόνον.
Αυτόν τον ρόλο της Γερμανίας τον έχει αντιληφθεί η Σαλγάδο και τον καταγγέλλει. Έχει αντιληφθεί το παιχνίδι —έστω και καθυστερημένα— και όχι βέβαια επειδή δεν το γνώριζε. Το αντιλήφθηκε, γιατί τώρα το πρόβλημα πλησιάζει την Ισπανία. Για όσο διάστημα το πρόβλημα αυτό αφορούσε μόνον την Ελλάδα η την Πορτογαλία, δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της ούτε με τους Εβραίους τοκογλύφους ούτε με τον κεντροευρωπαίο χαφιέ τους. Τώρα, που το πρόβλημα απειλεί τη χώρα της, το “κατάλαβε” καλύτερα. Τώρα, που η Ισπανία “ξεπουλάει” ό,τι έχει και δεν έχει, για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους, άρχισε να “ξυπνάει” η Σαλγάδο …Η Ισπανία, η οποία έχασε τη θρυλική Iberia και θ’ αρχίσει να ξεπουλάει τα αεροδρόμιά της.
Τώρα κατάλαβε η Σαλγάδο ότι υπάρχει προφανής συνεννόηση μεταξύ της Μέρκελ και των τοκογλύφων. Μεταξύ της γερμανίδας χαφιέ και των επωνύμων Εβραίων, οι οποίοι παριστάνουν τις ανώνυμες “αγορές” …Οι “αγορές”, που, κάθε φορά που πρέπει να “σφάξουν” ένα θύμα τους, “ανησυχούν” και η Μέρκελ τούς δίνει την κατάλληλη “ανησυχία” στον κατάλληλο “χρόνο”. Ας ψάξει να δει κάποιος τις “αντιδράσεις” των “αγορών” κάθε φορά που η Μέρκελ μιλάει σε σχέση με το εκάστοτε νέο θύμα. Κάθε φορά, που εμφανίζεται νέο υποψήφιο θύμα, εμφανίζεται η Μέρκελ να κάνει ένα νέο αντιευρωπαϊκό πολιτικό λάθος.
Άποψή μας είναι ότι δεν θα πάει μακριά αυτή η κατάσταση. Δεν είναι δυνατόν οι λαοί να δεχθούν σαν μη αναστρέψιμη την προβλεπόμενη κατάσταση. Δεν θα μιλήσουμε για την Ελλάδα και τους Έλληνες —εφόσον μας αφορά και μπορεί κάποιος να μας θεωρήσει προκατειλημμένους και άρα μη αξιόπιστους—. Θα μιλήσουμε για τους άλλους λαούς. Είναι δυνατόν οι Ισπανοί να δεχθούν ότι η πατρίδα τους είναι ένα γυμνό “οικόπεδο”, στο οποίο οι ίδιοι απλά υπάρχουν σχεδόν σαν “κατοικίδια”;
Υπάρχει Ισπανία, χωρίς τα αεροδρόμια ή τα λιμάνια της ν’ ανήκουν στον ισπανικό λαό; Υπάρχει Ισπανία, όταν εθνικοί πόροι —όπως είναι τα κρατικά λαχεία, τα διόδια των εθνικών οδών ή τα έσοδα από τα τουριστικά αξιοθέατα—, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, ανήκουν σε ιδιώτες και μάλιστα αλλοδαπούς; Υπάρχει Ισπανία, όταν ο Ισπανός εργαζόμενος βρίσκεται στο έλεος της “αγοράς” και του κάθε λεχρίτη τοκογλύφου; Υπάρχει Ισπανία, όταν η υγεία, η μητρότητα ή η παιδεία στηρίζονται στα “ψίχουλα”, τα οποία θα περισσέψουν από τους πλούσιους; Γιατί να δέχονται να φορολογούνται; Για να στέκονται απλά σε ένα γυμνό “οικόπεδο”, που κάποτε ήταν η πατρίδα τους; Ποια θα ήταν η διαφορά για όλους αυτούς, αν τους κατακτούσε κάποιος ξένος κατακτητής;
Αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα δεν είναι και τόσο απλό. Αυτές οι πονηρές “κατακτήσεις” έχουν νόημα μόνον για όσο διάστημα υπάρχει άγνοια των θυμάτων …Για όσο διάστημα βασιλεύει ο ατομικισμός της Νέας Τάξης και κάποιοι “πονηροί” πείθουν τους λαούς πως τους συμφέρει η “ελευθερία” στην αγορά …Για όσο διάστημα οι λαοί αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν ανταγωνιστές και ελπίζουν ότι η καταστροφή του διπλανού τους μπορεί να είναι κέρδος για τους ίδιους …Για όσο διάστημα το πρόβλημα είναι μακριά από τη δική τους “πόρτα” και αφορά μόνον την “πόρτα” του γείτονα …Του γείτονα, τον οποίο φρόντισαν οι τοκογλύφοι να τον εξευτελίσουν, κατηγορώντας τον στη γειτονιά. Όπως συνέβη κυρίως με τους “κακούς” Έλληνες, που οι τοκογλύφοι και ο χαφιές τους φρόντισαν να τους εξευτελίσουν στα πέρατα της οικουμένης.
Η πολιτική της Νέας Τάξης, για ν’ αποφύγει τη μαζική αντίδραση των λαών, δεν είναι καθόλου άγνωστη στους λαούς. Είναι πανομοιότυπη μ’ αυτήν που ασκείται εντός των κρατών, προκειμένου οι λακέδες των τοκογλύφων του ΔΝΤ να κόψουν δικαιώματα και προνόμια συγκεκριμένων κοινωνικών εταίρων. Όπως μια κυβέρνηση δωσίλογων τολμά και στρέφεται εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας των εργαζομένων, έτσι τολμούν και οι τοκογλύφοι να κάνουν το ίδιο μέσα στην κοινωνία των Εθνών.
Η πρακτική τους είναι απλή. Στηρίζονται στον διχασμό των θυμάτων τους. Στηρίζονται στην αδυναμία τους ν’ αντιληφθούν το πρόβλημα και να φερθούν αλληλέγγυα. Στηρίζονται στο ότι μπορούν —μέσω της εσκεμμένης στοχοποίησης— να φέρουν το εκάστοτε θύμα τους απέναντι στο σύνολο. Όπως έφεραν τους φορτηγατζήδες ή τους αγρότες ή τους λιμενεργάτες απέναντι στην κοινωνία. Οι “φορτηγατζήδες” θα γίνουν οι Έλληνες, οι “λιμενεργάτες” θα γίνουν οι Πορτογάλοι και οι “αγρότες” οι Ιρλανδοί. Όλοι υποχρεωμένοι να υποταγούν στις “άνωθεν” εντολές, για να μην ενοχλούν τις ζωές των “άλλων”. Οι στοχοποιημένοι υποταγμένοι στις αγορές, για να μην πιεστούν οι υπόλοιποι. Τα θύματα να αφήνονται να λεηλατηθούν, για να μην αυξηθούν τα επιτόκια των υπολοίπων.
Όμως, για να λειτουργήσουν όλα αυτά, απαιτούν την άγνοια των θυμάτων. Από τη στιγμή που οι λαοί αφυπνιστούν και καταλάβουν τι συμβαίνει, είναι αδύνατον να δεχθούν να υποστούν την καταστροφή, εξαιτίας ενός “παιχνιδιού” των τοκογλύφων. Είναι αδύνατον να δεχθούν να χάσουν τις πατρίδες τους, επειδή ο Γκρίνσπαν, ο Ροκφέλερ και ο Ρότσιλντ κατόρθωσαν και τους φόρτωσαν τις πέτσινες “φωτοτυπίες” τους. Όπως τους τις φόρτωσαν, έτσι θα τους τις ξεφορτώσουν. Είναι αδύνατον ολόκληροι λαοί να δέχονται χτυπήματα από ιδιώτες και να μην αντιδρούν. Η δήθεν “αγορά”, που είναι δήθεν σκληρή κι αδίστακτη, υπάρχει μόνον στα μυαλά των χαφιέδων, που κυβερνούν την Ευρώπη και στα ΜΜΕ των λακέδων τους, που τρομοκρατούν τους λαούς της. Η δήθεν “σκληρή αγορά” υπάρχει μόνον στα μυαλά των προπαγανδιστών Πρετεντέρηδων, προκειμένου να πληρωθούν οι Μπόμπολες που τους πληρώνουν …Οι τοπικοί δωσίλογοι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και συνεργάτες της Goldman Sachs.
Δεν υπάρχει ανώνυμη “αγορά”. Μόνον καραγκιόζηδες Εβραίοι τοκογλύφοι υπάρχουν και αυτοί έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Οι λαοί σ’ αυτούς πρέπει ν’ αντισταθούν. Να αντισταθούν τα κράτη, τα οποία έχουν ήδη μπει στο “σφαγείο” τους, αλλά κι αυτά που ακολουθούν. Κράτη όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, αλλά και η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιταλία …ακόμα και η Γαλλία. Όλοι αυτοί πρέπει ν’ αρνηθούν να πληρώσουν τα ομόλογα των τοκογλύφων. Να αρνηθούν να δανειστούν με πραγματικά ενυπόθηκα δάνεια, προκειμένου να ξεχρεώσουν τα σκουπίδια των ομολόγων.
Οι λαοί πρέπει να διώξουν με τις κλωτσιές τα σκουπίδια του ΔΝΤ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ. Να βρεθεί η δήθεν “πλεονασματική” Γερμανία με άχρηστα χαρτιά στα χέρια. Να μην μπορεί η ίδια —από αδυναμία— να πληρώσει τα δικά της χρέη και αναγκαστικά να επιστρέψει η ζημιά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Απλά πράγματα. Η αδυναμία των Αμερικανών πολιτών να πληρώσουν τα χρέη τους στους Εβραίους τοκογλύφους μετέφερε την οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Η αδυναμία των Ευρωπαϊκών κρατών να πληρώσουν τα χρέη τους στους ίδιους τοκογλύφους θα στείλει την κρίση πίσω στις ΗΠΑ. Τα άχρηστα “χαρτάκια”, που τύπωσε η εβραϊκή συμμορία της FED, να επιστρέψουν στα χέρια αυτών που τα τύπωσαν και να μην γίνουν κεφάλαιο στην Ευρώπη. Να μην γίνουν τα “καθρεπτάκια”, τα οποία θα εξασφαλίσουν στους τοκογλύφους Εβραίους τη γη των “Ινδιάνων” της Ευρώπης.
Πιστεύουμε ότι είναι θέμα χρόνου ν’ αποκαλυφθεί το παιχνίδι τους. Ένα παιχνίδι όμως, το οποίο δεν είναι ευχάριστο, εφόσον ήταν ήδη τραγικό για πολλούς συνανθρώπους μας. Συνανθρώπους μας, οι οποίοι δεν άντεξαν τις πιέσεις των αθλίων και αρρώστησαν …και κάποιοι από αυτούς πέθαναν. Όμως, όλα αυτά τα θύματα ζητούν δικαίωση. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων και όπου υπάρχουν εγκλήματα υπάρχουν και εγκληματίες. Είναι θύματα εγκληματικών πράξεων, έστω κι αν δεν υπάρχουν προφανή πιστόλια και μαχαίρια. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο και είναι ο θάνατος των θυμάτων.
Απλά πράγματα. Είτε κάποιον τον πυροβολείς και τον σκοτώνεις με πιστόλι είτε τον τρομοκρατείς μέχρι θανάτου για ψεύτικα δάνεια, είσαι το ίδιο εγκληματίας. Είναι θέμα χρόνου να στηθούν διεθνή δικαστήρια για όλους αυτούς τους εγκληματίες. Να δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Να δικαστεί η κεντρική ηγεσία αυτής της εγκληματικής συμμορίας. Η συμμορία των ιδιοκτητών Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Η συμμορία με συντονιστές ανθρώπους όπως ο Γκρίνσπαν, ο Μπενράνκε, ο Τρισέ, ο Κάν, ο Γούλφοβιτς. Η συμμορία, η οποία έχει “δολοφόνους” των λαών, όπως ο Μπάφετ, ο Σόρος ή Μπλάνκφάιν. Η εβραϊκή συμμορία του έθνους, το οποίο “επιτέθηκε” στην παγκόσμια κοινωνία.
Μετά από αυτούς πρέπει να δικαστεί η συμμορία των χαφιέδων τους …Η συμμορία της Γερμανίας …Η συμμορία της χαζής, του σακάτη και της “αδερφής” …Η συμμορία των νεοναζιστών, που “δείχνει” τους λαούς και τους “σφάζει” με τις πλάτες των Εβραίων …Η συμμορία της φράου Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βέστερβέλε …Η αμετανόητη Γερμανία των ναζιστών και όχι βέβαια η Γερμανία του απλού γερμανικού λαού …Η ναζιστική Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού και για λόγους προπαγάνδας αυθαίρετα “ταυτίζεται” με το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον και το νόμισμα της Ευρώπης …Η Γερμανία, η οποία εκ του πονηρού προσπαθεί να πείσει τα θύματά της ότι προστατεύουν την Ευρώπη και το νόμισμά της, μόνον όταν ξεπληρώνουν τα “πέτσινά” τους χρέη στους Εβραίους. Αυτό είναι λάθος και θ’ αποδειχθεί σύντομα. Οι Ευρωπαίοι έχουν λόγο ν’ αγωνίζονται για την κοινή Ευρώπη που τους προστατεύει, ενώ για τη Γερμανία —με τη συμπεριφορά της αυτήν— η Ευρώπη είναι ένα “μαγαζί”, που απλά της επιτρέπει να “σφάζει” Ευρωπαίους.
Για τους Ευρωπαίους η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι η μόνη λύση, ενώ για τη Γερμανία είναι η καταστροφή. Γι’ αυτόν τον λόγο η Γερμανία διαρκώς επικαλείται το άρθρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας, το οποίο απαγορεύει την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών. Γιατί; Γιατί η αλληλεγγύη μεταξύ των υπερχρεωμένων, λόγω προδοσίας, ευρωπαϊκών κρατών, θα τα στρέψει μαζικά εναντίων των Εβραίων τοκογλύφων. Η αλληλεγγύη τους θα τα προστατεύσει από τις ύπουλες μεθοδεύσεις τους αν αρνηθούν να πληρώσουν και αυτό θα καταστρέψει τους τοκογλύφους. Όμως, η αλληλεγγύη τους θα καταστρέψει και τη Γερμανία. Γιατί; Γιατί θ’ αναγκαστεί ν’ αποκαλυφθεί. Θ’ αναγκαστεί να υπερασπιστεί τους Εβραίους τοκογλύφους και αυτό θα τη φέρει σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Θ’ αποδειχθεί ότι συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση κατ’ εντολή των Εβραίων αφεντικών της και με μόνο στόχο να εκμεταλλευτεί για λογαριασμό τους τούς υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αυτός όμως είναι ένας πόλεμος, τον οποίον η Γερμανία τον γνωρίζει πολύ καλά και γνωρίζει ακόμα καλύτερα πως δεν μπορεί να τον κερδίσει.
Αυτή η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των Ευρωπαίων είναι αυτή, που τώρα τρομοκρατεί τη Γερμανία. Γι’ αυτόν τον λόγο μεθοδεύει τον διχασμό μεταξύ των Ευρωπαίων. Γι’ αυτόν τον λόγο καλλιεργεί τα ρατσιστικά στερεότυπα, τα οποία επί αιώνες δίχαζαν την Ευρώπη. Γι’ αυτόν τον λόγο η Μέρκελ επιτίθεται με επιλεκτικό τρόπο στους Ευρωπαίους. Με το “μαστίγιο” και το “καρότο” θα προσπαθήσει να τους διατηρεί διχασμένους, ώστε να μην συνθέσουν ενιαίο “μπλοκ”. Θα προσπαθήσει με όλους τους δυνατούς τρόπους να δημιουργήσει τις συνθήκες, ώστε να μην τα “βρουν” μεταξύ τους οι Έλληνες με τους Ιρλανδούς. Με το “μαστίγιο” θα τρομοκρατεί τους Έλληνες και με “καρότο” ειδικών παροχών θα προσπαθήσει να κρατήσει την Ιρλανδία στους “κόλπους” της.
Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε τα παράδοξα της κατάστασης. Βλέπουμε διαφορετικές συμπεριφορές σε ίδιες καταστάσεις. Οι Έλληνες είναι πολύ “κακοί”, ενώ οι Ιρλανδοί “όχι τόσο”. Οι Έλληνες χρεοκόπησαν επειδή είναι “άχρηστοι” και “τεμπέληδες”, ενώ οι Ιρλανδοί χρεοκόπησαν επειδή “δεν μπόρεσαν” ν’ αντισταθούν στην παγκόσμια οικονομική κρίση. Γι’ αυτόν τον λόγο μιλάμε για εκ του πονηρού πρακτικές. Για όσο διάστημα η διχαστική και αντιευρωπαίκή Γερμανία θα εμφανίζεται σαν η υπέρμαχος και η προστάτης της ενιαίας Ευρώπης, θα υπάρχει πρόβλημα. Για όσο διάστημα δεν κατανοούν οι λαοί ότι η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους και όχι στη Γερμανία, θα συνεχιστούν τα παιχνίδια των τοκογλύφων.
Μέσα σ’ αυτήν την ενιαία Ευρώπη —η οποία, αν φερθεί αλληλέγγυα, μπορεί όχι απλά ν’ αντισταθεί, αλλά να καταστρέψει τους τοκογλύφους— θα πρέπει να “τιμωρηθεί” η Γερμανία. Θα πρέπει να τιμωρηθεί ο χαφιές των Εβραίων τοκογλύφων. Ο μόνιμος χαφιές τους, εφόσον επανέλαβε τον εαυτό της με τη σημερινή της συμπεριφορά. Επανέλαβε τον ναζιστικό εαυτό της. Επανέλαβε τον χιτλερικό εαυτό της …Η Γερμανία, που όλοι νόμιζαν ότι ήθελε να γίνει επιτέλους ευρωπαϊκή, ενώ αυτή σχεδίαζε να γερμανοποιήσει την Ευρώπη …Η Γερμανία, η οποία δήθεν απειλεί ότι θα “γυρίσει” στο Μάρκο, ενώ είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει κέρδος από το Ευρώ …Η χώρα, η οποία στην κυριολεξία ρήμαξε όλες τις άλλες εξαιτίας του Ευρώ. Αυτή η Γερμανία πρέπει να τιμωρηθεί, εφόσον αποδεικνύεται αμετανόητη.
Εφόσον λοιπόν κάθε φορά που η Γερμανία έχει “χέρια”, είτε “σφάζει” είτε “δείχνει” θύματα, δεν δικαιούται “χέρια”. Δεν συμφέρει τον λαό της να έχει “χέρια”, γιατί πάντα χάνει τις μάχες της απέναντι στο σύνολο. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να διαλύσει η ενιαία Γερμανία. Να εισαχθεί εκ νέου ως Βαυαρία, ως Έσση ή ως Πρωσία ή διαφορετικά να αποβληθεί πλήρως. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που την εμπιστεύεται η Ευρώπη, να κινδυνεύει από αυτήν. Δεν είναι δυνατόν, κάθε φορά που η Γερμανία “σηκώνεται”, να “γονατίζει” όλη η υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν είναι δυνατόν στη μία φορά, που, ως Ευρωπαίοι, συμφωνήσαμε να μαζευτούμε όλοι μαζί στην ίδια “αυλή”, να εμφανίζεται η Γερμανία “οπλισμένη” και έτοιμη για “κυνήγι”. Οι σύγχρονοι Ναζί, που την κυβερνούν, θα πρέπει να ξανακαθίσουν στα ίδια εδώλια, για να τιμωρηθούν για τους ίδιους λόγους με τους προκατόχους τους.
Από εκεί και πέρα ο κάθε λαός να δικάσει τους δικούς του δοσίλογους. Να δικάσει αυτούς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή απώλεια των πατρίδων τους. Να δικάσει τους προδότες, οι οποίοι παρέδωσαν τα κράτη στους κατακτητές. Να συμβεί αυτό, το οποίο συμβαίνει μετά από κάθε πόλεμο. Όπως συνέβη και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Να δικάσει το κάθε κράτος τους συνεργάτες τους. Να δικάσει τις κυβερνήσεις των νέων “Βισί”. Τις κυβερνήσεις των νεοδοσίλογων κυβερνητών και των “κουκουλοφόρων” τραπεζιτών τους …Τις κυβερνήσεις των Κουίσλιγκ. Απλά πράγματα.
Η Ελλάδα δεν έφτασε στο χείλος της καταστροφής εξαιτίας του λαού της. Ενός λαού νοικοκύρη, εφόσον, στο επίπεδο που κρίνεται ο λαός —και είναι το ιδιωτικό χρέος—, είναι από τους καλύτερους και πιο συνετούς λαούς στον κόσμο. Ένας τέτοιος λαός οικονόμος είναι αδιανόητο ν’ απειλείται να χάσει την πατρίδα του, λόγω της σπατάλης του κράτους. Ένας τέτοιος λαός έχει σπάταλο κράτος μόνον εξαιτίας της προδοσίας αυτών που τον κυβερνούν …Των παχύσαρκων κτηνών, που επιμένουν να ισχυρίζονται ότι “μαζί τα φάγαμε”. Να δικαστούν όλοι πρωθυπουργοί της χώρας από το 1991 και μετά, που ξέσπασε η παγκόσμια εβραιογερμανική “επίθεση”. Να δούμε ποιοι δανείζονταν, με ποιο σκεπτικό και αν αυτός ο δανεισμός τούς απέφερε προσωπικά κέρδη …Να δούμε ποιοι έφερναν στην Ελλάδα τους “μάγειρες” της Goldman Sachs, για να μεγιστοποιήσουν αυτούς τους δανεισμούς …Να δούμε τον λόγο που κάποιοι από αυτούς τούς συναντούσαν στα ξενοδοχεία των βορείων προαστίων.
Πρέπει να γίνουν δίκες, για να τιμωρηθούν οι προδότες, αλλά και να μάθουμε ως λαός τι ακριβώς συνέβη. Είναι απαραίτητο να μάθουμε, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθούν τέτοια θλιβερά πράγματα. Να μάθουμε, για να μην την “ξαναπατήσουμε” ως λαός στο μέλλον …Να μάθουμε πώς, από ποιους και γιατί δανείζονταν ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης ή ο Καραμανλής. Να δούμε πώς αυτά τα τζογαδόρικα “μη δάνεια” ανέλαβε ο προδότης Γιωργάκης να τα κάνει πραγματικά ενυπόθηκα “δάνεια”. Μετά θα καταλάβουμε τον λόγο που “βραβεύονται” οι διάφοροι Παπανδρέου της Ευρώπης από τις οργανώσεις της “Γκεστάπο”.
Μόνον τότε θα καταλάβουμε πώς κοινά κουτορνίθια, όπως ο χασικλής ΓΑΠ, μπαίνουν στις λίστες των κορυφαίων “στοχαστών” του Πλανήτη …Το καλύτερο ανέκδοτο του αιώνα …Ο γιος της Μαργαρίτας “στοχαστής”. Ο …”αφήστε μας ήσυχοι τοκογλύφοι” …διανοούμενος. Ο άνθρωπος, που, αν δεν ήταν εκλεκτός των Εβραίων, θα μπορούσε να μελετηθεί ακόμα και ως ο “χαμένος κρίκος” της ανθρώπινης εξέλιξης …Το ενδιάμεσο είδος, το οποίο “έτρεχε” πολύ, αλλά σκεφτόταν λίγο …Το είδος που πρόλαβε να “σηκωθεί”, αλλά όχι να “σκεφτεί” …Ο ΗΟΜΟ VLAKENTIOUS ME TO KOLLAN …Ο “ήρωας”, ο οποίος πρώτα δήλωσε ότι θα ξεπληρώσει μέχρι δραχμής τους τοκογλύφους και κατόπιν παρίστανε στη Μέρκελ τον “αντιστασιακό”, ρωτώντας την αν μοιάζει με “γουρούνι”. Όχι Giorgo, δεν μοιάζεις με “pig”. Τα γουρούνια είναι όμορφα ζώα και δεν φοράνε κολλάν. Με μαλάκα μοιάζεις, που, για να πλουτίσουν τα συγγενικά του άεργα κοπρόσκυλα, πρόδωσε τη χώρα του.
Από εκεί και πέρα πρέπει να δικαστεί όλο το “κύκλωμα” των δοσίλογων. Οι κεντρικοί Τραπεζίτες κάθε χώρας, οι οποίοι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των λαών-εργοδοτών τους και επέτρεψαν τη μετατροπή των κρατών τους σε εύκολη “λεία” των ιμπεριαλιστών τοκογλύφων. Ο Παπαδήμας, ο οποίος σήμερα έχει το θράσος να παριστάνει τον “αρωγό” της Ελλάδας, δεν ήταν ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας την εποχή που η Goldman Sachs “μαγείρευε” τα δημοσιονομικά στοιχεία, προκειμένου η Ελλάδα να συνεχίσει τον αυτοκτονικό δανεισμό; Ο Προβόπουλος δεν ήταν αυτός, ο οποίος μετέτρεψε την “αυτοκτονική” προσπάθεια του Παπαδήμα σε “θάνατο”; Αυτός δεν ήταν που μας οδήγησε στην “ασφυξία”, προκειμένου να μην αντισταθούμε στη “σφαγή”; Αυτός δεν ήταν που επέτρεψε την εκδήλωση της δανειακής κρίσης της χώρας, προκειμένου ο αυτοκτονικός δανεισμός να μας οδηγήσει στο “σφαγείο” του ΔΝΤ;
Αυτοί οι δύο πολυέξοδοι προδότες μαζί με τον ενδιάμεσο “χλιδάτο” Γκαργκάνα δεν πρέπει να δικαστούν; Ο φτωχομπινές ο Γκαργκάνας, ο οποίος μας “φόρτωνε” με τα πιο απίθανα έξοδα και στο τέλος μας είπε ότι δεν θα πρέπει να ζούμε πάνω από το “μέτρο” μας; Τα ίδια πράγματα, τα οποία μας είπαν μερικά χρόνια μετά τα “αφεντικά” του. Αυτοί όλοι δεν πρέπει να δικαστούν ως συνεργάτες των σύγχρονων Ναζί; Των Ναζι-μενς συγκεκριμένα; Χωρίς αυτούς μπορούσαμε να φτάσουμε στη σημερινή αθλιότητα; Χωρίς αυτούς θα υπήρχαν τα μπατίρια, τα οποία με χρήματα του λαού μετεξελίχθηκαν σε ιδιώτες τραπεζίτες;
Κοντά δηλαδή σ’ αυτούς θα πρέπει να διερευνηθεί και ο ρόλος των ιδιωτικών τραπεζών και των τραπεζιτών τους. Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία; Αυτοί δεν είναι, που έφεραν τις “φωτοτυπίες” του Γκρίνσπαν και του Τρισέ στην πατρίδα μας; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τα “χρέη” στη χώρα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν όλες τις “φούσκες”, οι οποίες κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν τον κόσμο στο χρηματιστήριο; Αυτοί δεν είναι, που έφαγαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων; Αυτοί δεν είναι, που κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγή; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδοτούσαν τον δικομματισμό, για να δανείζεται ασύστολα; Αυτοί δεν είναι, που δημιούργησαν τους “διαπλεκόμενους” Μπόμπολες, οι οποίοι λεηλάτησαν τους κρατικούς πόρους; Αυτοί δεν είναι, που πλήρωναν τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, για ν’ αναπτύσσουν φαραωνικού τύπου έργα και άρα να ξοδεύουν χρήματα του ελληνικού λαού, που κατέληγαν στις τσέπες τους;
Όμως, τα εγκλήματά τους δεν είναι μόνον εθνικά. Είναι και κοινωνικά. Αυτοί, προκειμένου ν’ αποφύγουν τις λαϊκές αντιδράσεις, δεν ήταν αυτοί, οι οποίοι χρηματοδότησαν τον εκμαυλισμό των Ελλήνων; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε εθνικό εργολάβο να γίνει εθνικός καναλάρχης και το αντίστροφο; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν την κάθε πόρνη, για να γίνει “παράδειγμα” της Νέας Εποχής; Αυτοί δεν είναι, που χρηματοδότησαν τον κάθε κοπρίτη, για να παριστάνει τον “πετυχημένο”; Αυτοί δεν είναι, που έβαλαν “λουκέτο” σε όλα τα εργοστάσια της χώρας, για να δουλέψουν οι “αντιπροσωπίες” τους; Αυτοί δεν είναι, που απαξίωσαν την έννοια της εργασίας στην Ελλάδα; Αυτοί δεν είναι, που “έπεισαν” τον κόσμο να δίνει “αυξήσεις” στον εαυτό του μέσω δανείων; Αυτοί δεν είναι, που πληρώνουν τους Megaλους δημοσιογράφους, για να τρομοκρατούν τον κόσμο, προκειμένου αυτός να μην αντισταθεί στο σφαγείου του ΔΝΤ; Δικοί τους υπάλληλοι δεν ήταν οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, οι οποίοι παγίδευσαν τον κόσμο στην αδράνεια; Αυτοί, —ακόμα και σήμερα— δεν είναι, που λεηλατούν την κοινωνία, για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους; Πενήντα δις μας κόστισε η “επιτυχία” τους, προκειμένου να συνεχιστεί.
Αράπογλου, Σάλλας, Νανόπουλος, Κωστόπουλος και τα άλλα τα “παιδιά”, ας είναι σίγουροι ότι θα δικαστούν σε πραγματικά δικαστήρια πολύ σύντομα. Στη συνείδηση του κόσμου έχουν ήδη δικαστεί και έχουν καταδικαστεί. Ο κόσμος δεν είναι κουτός, όπως νομίζουν. Γνωρίζει τον ρόλο τους και έχει ήδη καταλάβει το τι έχει συμβεί. Ας γνωρίζουν από τώρα ότι το μέλλον τους δεν θα είναι και τόσο φωτεινό. Κλαίγοντας θα φύγουν από αυτόν τον Πλανήτη, γιατί ήταν μεγάλα τα εγκλήματά τους. Όποιος προκαλεί τέτοιες πληγές σε έναν ολόκληρο λαό, είναι αδύνατον να φύγει εν ειρήνη. Εδώ θα είμαστε και είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθούμε. Δεν είμαστε προφήτες. Απλά “βλέπουμε” τι θα συμβεί, γιατί γνωρίζουμε πού βρίσκεται το “τέλος” του δρόμου. Λίγα “μέτρα” έμειναν…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο – ΕΑΜ Β’
