Η χθεσινή ομιλία του Γ. Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική ομάδα (μονόλογος στην ουσία αφού σε κανένα δεν επετράπη να αντιμιλήσει) μου θύμισε έντονα παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Όχι τις κωμικές, άλλωστε αυτές είναι καθημερινές, αλλά τις δραματικές. Ο πρωθυπουργός φαίνεται να
έχει παρακολουθήσει πολύ ελληνικό κινηματογράφο και αποφάσισε να το παίξει… Βασιλάκης Καϊλας με ολίγη από Νίκο Ξανθόπουλο.
Σε μια προσπάθεια να αποφύγει τα χειρότερα μετά τη διαγραφή Παπαχρήστου, επέλεξε δραματικούς τόνους, αναφορές έντονες και συναισθηματικές, με στόχο την καρδιά των βουλευτών, να λυπηθούν μια κυβέρνηση 14 μηνών και να την αφήσουν να κυβερνήσει. Ηταν καλά μελετημένο το σενάριο: Δεν αφήνουμε άλλον να μιλήσει, μιλάμε μόνο εμείς, φέρνουμε τους βουλευτές προ των ευθυνών τους, τους ρίχνουμε και λίγο κλάμα και καθαρίσαμε.
Μίλησε για κοινοβουλευτική ομάδα που γράφει ιστορία. Φυσικά, θα μείνουν στην ιστορία ως οι βουλευτές που ψήφισαν το Μνημόνιο αλλά στη συνέχεια δεν τους ρώτησε ούτε ο καφετζής της Βουλής για τις αναθεωρήσεις.
Ο κ. Παπανδρέου θύμισε και Μάρθα Βούρτση όταν είπε ότι η χώρα βγαίνει από το βούρκο. Υποσχέθηκε επίσης ότι το 2013 η Ελλάδα θα έχει βγει από την κρίση, θα είναι εκτός Μνημονίου χωρίς αστερίσκους.
Φυσικά και τον πιστεύουμε. Βεβαίως θα είμαστε εκτός του Μνημονίου, εκείνου του Μαίου, αφού θα έχουμε μπει σε άλλο Μνημόνιο που θα υπογραφεί με την επιμήκυνση.
«Ουδείς είναι λάτρης της διαδικασίας του επείγοντος αλλά είμαστε σε πόλεμο» είπε ακόμα ο πρωθυπουργός σε μία προσπάθεια να σταματήσει η γκρίνια των βουλευτών. Δηλαδή, για να καταλάβουμε καλά στον πόλεμο επιτρέπεται η κατάλυση της δημοκρατίας; Διότι τότε ακόμη και οι χουντικοί, ο Μεταξάς, ο Πάγκαλος (όχι αυτός ο άλλος) που επέβαλαν δικτατορίες, είναι δικαιολογημένοι, αφού το ίδιο είπαν κι αυτοί.
«Δεν θα είχαμε ανάγκη το μνημόνιο αν είχαμε κάνει αυτές τις αλλαγές όλα αυτά τα χρόνια. Πρέπει να αποτινάξουμε, βαρύίια και λάθη που έγιναν εδώ και τρεις δεκαετίες από όλους στην χώρα» είπε ο κ. Παπανδρέου σημειώνοντας ότι πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία να βολεύουμε κάποιον σε μια θεσούλα με αντάλλαγμα την ψήφο του. Τώρα το θυμήθηκε, αφού εδώ και 30 χρόνια το ΠΑΣΟΚ βόλεψε χιλιάδες, διόγκωσε το κράτος, δημιούργησε τα συνδικαλιστικά φέουδα στο δημόσιο; Θυμήθηκε ο κ. Παπανδρέου να κάνει επανάσταση στο δικό του κομματικό κράτος; Εύγε, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
«Ο λαός μας εξέλεξε για να αλλάξουμε την χώρα και να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε χώρα ευνομίας και ανάπτυξης» πρόσθεσε ο πρωθυπουργός και κάλεσε τους βουλευτές να γίνουν όλοι μια γροθιά όχι για την κυβέρνηση αλλά για τον πολίτη, όπως είπε, ενόψει της ψήφισης του νέου προϋπολογισμού. Δηλαδή όταν ο λαός ψήφιζε ΠΑΣΟΚ πιστεύοντας ότι θα γίνουμε Δανία, τη σημερινή ευημερία περίμενε. Καλύτερα να έμενε στη φτώχεια του δηλαδή παρά να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Κοψοχέρηδες όλοι.
“Το 2013 θέλω να μπορώ να βλέπω τον πολίτη στα μάτια όταν θα βγούμε από το μνημόνιο μετά από αυτές τις πολύ δύσκολες αποφάσεις που έχουμε πάρει” είπε ο πρωθυπουργός. Στα μάτια δεν τον κοίταξε κι όταν υπέγραφε το Μνημόνιο και είχε βγει στους δρόμους όπου όλοι του… έλεγαν να του δώσουν τη σύνταξη. Κι αυτός τους πίστεψε και τους πήρε και τα σώβρακα.
Αυτά κι άλλα πολλά είπε στο μονόλογό του ο κ. Παπανδρέου με τους βουλευτές να είναι παγωμένοι και να μη χειροκροτούν. Όμως, κι αυτοί έχουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για τα λάθη που έχουν γίνει. Ας μη γελιόμαστε, οι βουλευτές αν έχουν τα κότσια μπορούν να αλλάξουν τις πολιτικές. Αλλά μετά και από τη μούγκα στη στρούγκα να δούμε πώς θα πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες να ζητήσουν θυσίες από τον κόσμο.
