Τη Παρασκευή 3/12 έκλεισε ο φάκελος ασφαλιστικών μέτρων για επίδειξη εγγράφου που είχα ασκήσει κατά του ΓΑΠ και έχει έρθει η ώρα να δούμε τί επεδίωξα και πέτυχα για λογαριασμό όλων μας
με αυτή την διαδικασία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και τώρα που έκλεισε ο φάκελος και ακόμα δεν έχει βγει απόφαση όπως συνηθίζεται γενικώς στα ασφαλιστικά μέτρα, ολοκληρώθηκε πλήρως και μάλιστα με αναπάντεχη επιτυχία αυτό που ήθελα να εξαναγκάσω τον ΓΑΠ και την πλευρά του να κάνει.
Ξέρουμε όλοι ότι ο ‘Πινόκιο’ έχει κερδίσει με το σπαθί του το παρατσούκλι του ( ένα από τα πολλά ) με την όλη του πορεία ως τώρα από την προεκλογική περίοδο του 2009 έως σήμερα. Ξέρουμε επίσης ότι είναι σχεδόν αδύνατο να εξασφαλίσεις τοποθέτηση εκ μέρους του που να μην είναι ‘πολιτικής φύσεως’ ή γενικώς λόγια που να μην μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για ο,τιδήποτε άλλο εκτός από ένα σούργελο στα παράθυρα των 8, με την δέουσα ‘εγκυρότητα’ και ‘αξιοπιστία’ που διακρίνει και τα λόγια και τα παράθυρα.
Ποιος λοιπόν ήταν ο σκοπός των ασφαλιστικών μέτρων προς επίδειξη εγγράφου που περιέγραψα στην τελευταία μου ανακοίνωση ;
Να τον εξαναγκάσω να παραστεί για πρώτη φορά σε ένδικη διαδικασία κατά του εαυτού του ( παρ’ όλες τις ‘ασυλίες’ και άλλα δικανικά σωσίβια που έχουν εξασφαλίσει για τους εαυτούς τους όσοι περνούν το κατώφλι της Βουλής ) και να θέσει υπογραφή υπό των………….. λόγων του, στην οποία υπογραφή να μπορώ να ανατρέξω και να αναφέρω δεσμευτικά σε άλλες δικαστικές διαδικασίες που έχω σχεδιάσει.
Αυτό επετεύχθη.
Στα ασφαλιστικά μέτρα των οποίων ο φάκελος έκλεισε εχθές στις 12 το μεσημέρι, ο πρωθυπουργός παρέστη. Δεν ήταν απών όπως περίμενε η πρόεδρος ( η οποία εξεπλάγη ) αλλά είχε στείλει πληρεξούσια του δικηγόρο – πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) για να παραστεί μέσω αυτής προσωπικά. Το όνομα αυτής στην διάθεση όποιου ενδιαφέρεται, αν και μπορείτε να το δείτε μαζί με την υπογραφή της ως πληρεξουσία του πρωθυπουργού στο τέλος του Σημειώματος που παραθέτω.
Όποιος έχει έστω και επιφανειακή πείρα από δικαστήρια γνωρίζει ότι σχεδόν σε κάθε περίπτωση θεωρείται ότι έχει παραστεί ( και είναι δηλαδή παρών ) σε μία δικάσιμο εάν στείλει τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, και κάθε τι που ο δικηγόρος του πει, καταθέσει, υποβάλλει, κλπ θεωρούνται αυτοδικαίως και πλήρως δικά του λόγια, καταθέσεις, υποβολές, κλπ για τις οποίες ο πληρεξουσιοδοτών δεσμεύεται και αναλαμβάνει όλες τις νομικές συνέπειες.
Ο πρώτος λοιπόν στόχος μας επετεύχθη : είχα απέναντι μου διάδικο καθ’ ου τον ΓΑΠ σε κάθε περίπτωση για τα μάτια του Νόμου.
Η καθεαυτό διαδικασία πλέον έγινε αστραπιαία, διότι εν μέσω της ξαφνικής σιγής όταν η πρόεδρος εκφώνησε μετά το όνομα μου το όνομα και το αξίωμα του ΓΑΠ ως καθ’ ου, τόσο η δικαστής όσο και η πάρεδρος ΝΣΚ δεν ήθελαν να ακουστούν να δικάζουν και η πρόεδρος επαναλάμβανε ταχέως «εντάξει, εντάξει, δεκτό το αίτημα και συζητάται, τα υπόλοιπα θα μας τα πείτε στο σημείωμα σας, μην επεκτείνεστε τώρα».
Βέβαια πρίν είχαν προσπαθήσει να αποτρέψουν καν την εκδίκαση της υποθέσεως προσπαθώντας με ανούσια δικανικά τερτίπια ( τα οποία τα είχαν στηρίξει σε άκρως δόλιες και εξόφθαλμα εριστικές πρώτες ενέργειες του γραφείου του ΓΑΠ και των διαφόρων υποτελών του εκεί μέσα ) να ακυρώσουν την εκδίκαση για να μην εξαναγκαστεί ο ΓΑΠ ούτε καν να προσπαθήσει να αντικρούσει τις αξιώσεις μου για να μου απαντήσει όπως είχα εκθέσει στο προηγούμενο μου άρθρο. Μέχρι και έμμεση απειλή εξαπολύθηκε ( όπως θα μπορέσει να δει όποιος θέλει στα έγγραφα που συνοδεύουν το παρόν ) και ανοιχτή άρνηση να μου δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις πρίν την δίκη.
Το επισημαίνω αυτό διότι ο Νόμος και μάλιστα ο ΚΔΔ (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας ) και ο ΑΚ ( Αστικός Κώδικας ) το απαγορεύουν ρητά και μάλιστα σε συμπεριφορές «παρακώλυσης διαδικασίας» όπως λίγο – πολύ αναφέρονται σε αυτή την συμπεριφορά αποδίδουν αποδεικτική αξία : δηλαδή θεωρούν αυτομάτως ότι αυτός που παρακωλύει την Δικαιοσύνη με ευθαρσή και έκδηλη άρνηση παροχής απλών πληροφοριών ( όχι προσωπικών δεδομένων ) αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί του αντιδίκου του είναι σωστοί ! ( για όποιον ενδιαφέρεται βλέπε άρθρα 42 και 174 παρ. 4 ΚΔΔ )
Βέβαια η πάρεδρος του ΝΣΚ δεν περίμενε να είχα ήδη προβεί στις κινήσεις που θα το αποδείκνυαν αυτό εγγράφως και όταν προσκόμισα τα αποδεικτικά της συμπεριφοράς του γραφείου του ΓΑΠ μούδιασε και δαγκώθηκε λέγοντας αυτό δεν το είχα υπόψη μου, και βέβαια η πρόεδρος της έδρας αναγκάστηκε να «συζητήσει την υπόθεση», δηλαδή να την δικάσει και να είναι τώρα όχι μόνο αυτή υποχρεωμένη να βγάλει απόφαση, αλλά και ο ΓΑΠ μέσω της εντεταλμένης δικηγόρου του να προβεί σε νομικά ουσιαστικές και δεσμευτικές τοποθετήσεις !
Και εδώ βεβαίως είναι και η βόμβα του όλου θέματος και η μεγάλη επιτυχία του εγχειρήματος μας.
Απαντήσαμε στα εξής ερωτήματα :
γιατί σκοτώθηκαν να αλλάζουν τα ονόματα και τους τίτλους σε κάθε υπουργείο, υπηρεσία, κλπ, με την ανάληψη της εξουσίας τον Νοέμβριο του 2009, και κάνουν συγχωνεύσεις, ανακατατάξεις και αλλαγές μετά μανίας ώστε ως Πολίτες να έχουμε χάσει το που είναι ποιος και πώς λέγεται και τι αρμοδιότητες έχει. ( Για να μπορούν να προσπαθούν να αποφύγουν ακυρωτικές δίκες και αποζημιώσεις, ισχυριζόμενοι ότι δεν τους επέδωσε δικόγραφα με σωστό τίτλο ή στο σωστό μέρος ή να πουν ότι αυτός που σε αδίκησε δεν υπάρχει πια ως θέση ).
γιατί το μόνο που συζητάνε οι πάντες από όλους αυτούς τους δικτατορίσκους είναι το «πολιτικό κόστος». ( Βλέπε παρακάτω ).
τί είδους νίκη θα είναι η κατάλυση της ασυλίας των βουλευτών / κυβερνητικών και του όποιου νόμου περί ευθύνης υπουργών. ( Βλέπε παρακάτω ).
Μας τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι ο ΓΑΠ στο Σημείωμα ( δηλαδή το έγγραφο προσπάθειας αντίκρουσης των ασφαλιστικών μου μέτρων ) που κατέθεσε μέσω της εντεταλμένης δικηγόρου του ( το οποίο και έχουμε και θα δημοσιεύσουμε ) με πλήρη νομική και όχι πολιτική τοποθέτηση, άρα δικαστικώς χρησιμοποιήσιμη από όποιον ενδιαφέρεται.
Επίσης, ο ΓΑΠ μας είπε πλέον ανοιχτά, επισήμως και δεσμευτικά τι είδους κυβερνήτης είναι, τι ιδεολογία έχει και με τι πλάτες βγήκε σε ολόκληρο Λαό να αγνοήσει όχι μόνο διαδηλώσεις αλλά και αυτό το ίδιο το Σύνταγμα.
Πραγματικά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας το εύρος των αποκαλύψεων που βρίσκονται σε αυτό το σχετικά μικρό σημείωμα ! Πλέον δεν χρειάζεται καμμία περαιτέρω απάντηση του σε καμμία από τις επιστολές μου αν και εγώ ποτέ δεν θα αποσύρω την νόμιμη αξίωση μου, διότι μας τα είπε όλα με το εξής : ο ΓΑΠ και κάθε ένας υπουργός του και κάθε άλλος υπό τις εντολές του κυβερνητικός και όχι μόνο, είναι υπεράνω Νόμου και Συντάγματος και παντός είδους ελέγχου διότι κάθε του πράξη υπάγεται στην νομική έννοια της « κυβερνητικής πράξης» (!).
Τι είναι οι κυβερνητικές πράξεις ; είναι πράξεις που δεν υπόκεινται στον λεγόμενο «ακυρωτικό έλεγχο», δηλαδή τον έλεγχο του δικαστηρίου και του ΣτΕ ώστε να αποδοθούν και ευθύνες στον πράξαντα τις πράξεις αυτές και επίσης να υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης της πράξης αυτής μέσω του ΣτΕ στην δική μας περίπτωση ή όποιου ανωτάτου δικαστηρίου.
Δηλαδή, δεν έχει σημασία κατά τον ΓΑΠ και την πληρεξουσία δικηγόρο του ούτε καν το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει ασυλία ( αυτό που όλοι συζητούν τόσο στομφωδώς να άρουν στην επόμενη αναθεωρητική Βουλή, το καρώτο δηλαδή για να δεχτεί ο Λαός να αλλάξει το Σύνταγμα γενικά ). Κατά ΓΑΠ αρκεί μόνο το γεγονός ότι είναι πρωθυπουργός και άρα κάθε του απόφαση, πράξη, λόγος, εξαγγελία, κλπ είναι υπεράνω Νόμου και Συντάγματος και όχι μόνο δεν ελέγχεται για αυτές αλλά δεν δίνει καν έστω και για τους τύπους δυνατότητα να ερωτηθεί περί αυτών.
Δηλαδή, εάν ο ΓΑΠ σκοτώσει κάποιον και πει / ισχυρισθεί ο ίδιος ότι η πράξη του αυτή ήταν στα πλαίσια της κυβερνητικής του πολιτικής, δεν δικάζεται, δεν συλλαμβάνεται και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Που υπάρχει αυτό στο Σύνταγμα ;
Πουθενά.
Πρόκειται για νόμους της δικτατορίας Μεταξά και της Χούντας του 1967 και μας έρχεται από την Γαλλία του 19ου αιώνα, ομολογουμένως σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία, σήμα κατατεθέν του δικτατορικού, αστυνομοκρατούμενου κράτους που δεν διαθέτει ουδεμία ανεξάρτητη, αδέσμευτη αρχή. ( Δηλαδή και η Δικαιοσύνη είναι υπό κυβερνητικές εντολές ).
Δηλαδή, ο ΓΑΠ ως νέος roi soleil ( βασιλιάς ‘ήλιος’, προφανώς πράσινος ) μου διεμήνυσε επισήμως ενώπιον δικαστηρίου ότι « l’ etat c’est moi» ( «δηλαδή το κράτος είμαι εγώ» ) και να μην σας πω πού επιδιώκει να ‘γράψει’ τον Πολίτη που μάλιστα έχει το θράσος να λέει ότι είναι «πρώτος». Προφανώς, προς εκμετάλλευση όπως παντοιοτρόπως μας δείχνει με την συμπεριφορά του και τώρα το έχουμε και ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Ο ΓΑΠ θέτει εαυτόν υπεράνω Συντάγματος και Διεθνών Νόμων / ΕΣΔΑ βασισμένος σε ένα παράνομο status quo του 1842 στην Ευρώπη και του 1911 στην Ελλάδα που το Σύνταγμα έχει καταλύσει από ενάρξεως της ισχύος του. Δηλαδή, στο σημείωμα του στα ασφαλιστικά μέτρα ο ΓΑΠ επικαλέστηκε την ίδια νομολογία που δέχτηκε την απέλαση της Αμαλίας Φλέμινγκ ως «κυβερνητική πράξη» και άρα μη εξεταζόμενη από την Δικαιοσύνη, για να αποφύγει να μου απαντήσει σε τρία απλά γράμματα.
Δηλαδή, δήλωσε δικτάτορας και μάλιστα λέει ότι «δεν είναι υποχρεωμένος να απαντάει και να δίνει εξηγήσεις για ουδεμία απόφαση του ως πρωθυπουργός της Ελλάδος».
Ούτε για το Μνημόνιο.
Ούτε για την siemens.
Ούτε για τις κινήσεις του ως προς τους αλλοδαπούς λαθραίους μετανάστες.
Ούτε για τις παραχωρήσεις που κάνει στο Αιγαίο.
Ούτε για τα εγκλήματα μαύρου χρήματος και τις ‘χορηγίες’.
Ούτε για τις παραχωρήσεις στην Κύπρο που περιμένουν οι Η.Π.Α. να κάνει.
Ούτε για το αν μας μπλέξει σε πόλεμο, πουλήσει την Ακρόπολη, υποθηκεύσει Πολίτες σε βιομηχάνους και τράπεζες ή αποφασίσει να υπογράψει …προσάρτηση της Ελλάδας στην Γερμανία ή την Κίνα ή τους Άραβες.
Τα λέει όλα ο χουντονόμος του 1971 που επικαλέστηκε και η ένδοξη νομολογία της Κατοχής και της προηγούμενης Δικτατορίας.
Και για να μην αισθανόμαστε ότι μόνο σε εμάς συμβαίνουν, να σας πω ότι όλη αυτή η διεθνής κλίκα λειτουργεί με την επίκληση της «κυβερνητικής πράξης» για να έχουν όχι μόνο ατιμωρησία αλλά και να επικαλούνται την ‘αδυναμία’ ακύρωσης προηγούμενης «κυβερνητικής πράξης», βεβαίως μόνο όταν αυτό τους συμφέρει.
Αυτά κατέθεσε ο ΓΑΠ υπευθύνως για πρώτη φορά στην καριέρα του ως Πρωθυπουργός, που όμως είναι αξίωμα που πηγάζει από ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα που αναγνωρίζει ως Κυρίαρχο ( και άρα τον μόνο ικανό για «μη επιδεχόμενες ακύρωσης κυβερνητικές πράξεις» ) άλλον και όχι αυτόν.
Το Σύνταγμα ( που φυσικό είναι να τον ενοχλεί και να θέλει να το αλλάξει ακόμα και στην αλλοιωμένη μορφή που υφίσταται τώρα ) πουθενά δεν αναγνωρίζει την έννοια αυτή ακόμα και για τις περιπτώσεις που υπάρχει ‘ανοχή’ σε αυτήν από την νομική φιλολογία.
Η νομολογία δε της Ελληνικής Δικαιοσύνης όταν δεν υποκλίνεται στην Χούντα συστηματικά απορρίπτει αυτή την επίκληση ( και έτσι βέβαια και εμείς νομολογιακά καταρρίψαμε τον ισχυρισμό του ΓΑΠ επ’ αυτού στο δικό μας Σημείωμα ).
Επιτέλους λοιπόν έχουμε έγκυρο έγγραφο όπου ο ΓΑΠ παρουσιάζεται να καταρρίπτει και καταλύει το Σύνταγμα αυτοβούλως στα πλέον καίρια σημεία του ήτοι το Πολίτευμα και τα ατομικά Συνταγματικά κατοχυρωμένα Δικαιώματα.
Αυτό που επεδίωξα να αποσπάσω από αυτόν το απέσπασα ήδη, και τώρα ανοίγεται άλλος δρόμος που θα εκθέσω λίαν συντόμως υπέρ ημών των Ελλήνων και της Δημοκρατίας μας που φέρεται ως να μην υπήρξε ποτέ για να οδηγηθούμε στην σημερινή κατάσταση που έχει πλάτες ένας αρχιβιομήχανος να βγαίνει και να ζητάει τις συνθήκες εργασίας πρό του Κιλελέρ των «λευκών σκλάβων της Θεσσαλίας».
* Επιφυλασσόμαστε να σκανάρουμε και να ανεβάσουμε για όποιον ενδιαφέρεται το σύνολο των συγκεκριμένων εγγράφων και της δικής μας αντίκρουσης μέσα στο σαββατοκύριακο.
