Τα δάκρυά της έτρεχαν καυτά και σιωπηλά. Μέσα στο μικρό δωμάτιο άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Οι συντρόφισσές της στο Κέντρο Απεξάρτησης στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού την χαϊδολογούσαν και της έδιναν κουράγιο
– Δεν θέλω να φύγω, είπε, είμαι καλά εδώ.
Έπεσε η απόλυτη σιωπή, εμείς οι άπειροι εθελοντές μείναμε άναυδοι. Άκου, δεν θέλει να φύγει, να πάει στην
ελευθερία της, να δει τις τρεις κόρες της, τα διδυμάκια και την μεγάλη την Έλενα; Απορούσαμε χωρίς να ξέρουμε.
Δεν ζήτησα ποτέ να μάθω με λεπτομέρειες την ιστορία της Ειρηνούλας, άλλωστε σε τι θα χρησίμευε; Αυτά τα κορίτσια κάθε ηλικίας και προέλευσης τα αγαπάς και τα λατρεύεις για την τιτάνια προσπάθεια που κάνουν να ξεφύγουν από τις ουσίες και το κακό παρελθόν τους. Έχουν περισσότερη πείρα από εσένα για τη ζωή. Έχουν πιάσει τον πάτο του καζανιού πολύ περισσότερες φορές από εσένα και ας είναι μικρότερες σε ηλικία. Μιλάνε σωστά με όμορφες λέξεις. Σίγουρα δεν είναι υπόκοσμος, είναι σαν εμάς και διψάνε για τη ζωή και παλεύουν μαζί με τις θεραπεύτριές τους να απεξαρτηθούν από το επώδυνο παρελθόν τους. Σκληρή πάλη, τιτάνια. Είναι να μην τις λατρέψεις;
Της Ειρηνούλας ο άντρας πέθανε 4 μέρες πριν την συλλάβουν, από υπερβολική χρήση. Την βάλανε μέσα σε μια χαοτική φυλακή και με την θέλησή της ζήτησε να πάει στο ΚΕΘΕΑ. Και εκεί στο πρώτο όροφο σε ένα προστατευτικό περιβάλλον ήρθε και κούρνιασε σαν πληγωμένο πουλάκι και σιγά-σιγά και σταθερά άρχισαν να κλείνουν οι πληγές.
Γιατί άραγε δεν ήθελε να βγει από τη φυλακή η Ειρηνούλα; Γιατί εκεί έξω την περίμενε μια άλλη φυλακή. Η κοινωνία, το κύκλωμα, η ασυδοσία, οι περίεργες φιλίες του παρελθόντος και οι συγγενείς που πιθανότατα θέλουν να την εκμεταλλευτούν ακόμα μια φορά. Ενώ εκεί μέσα στον Κορυδαλλό στο ΚΕΘΕΑ όλα ήταν διαφορετικά. Οι θεραπεύτριες ξέρουν και προφταίνουν το κακό, οι εθελοντές προσφέρουν ό,τι πιο χρήσιμο γίνεται, ακόμα και ένας απογευματινός καφές με τις άλλες κοπέλες και τους θεραπευτές, η ανταλλαγή σκέψεων με καθαρές φωνές και το σπρώξιμο του κουράγιου από τον ένα στον άλλο σε κάνουν να πατήσεις καλά στη γη.
Καταραμένα ναρκωτικά, καταραμένο οινόπνευμα. Μας στερείτε τη ζωή, ενώ εμείς την θέλουμε. Υποσχέθηκε η Ειρηνούλα ότι θα παρουσιαστεί στο Κέντρο Απεξάρτησης εκτός φυλακών να συνεχίσει τη θεραπεία της. Άραγε θα την αφήσουν οι φίλοι; Άραγε θα την αφήσουν οι συγγενείς; Ποιος ξέρει. Δεν είναι μακριά η Δευτέρα, θα το μάθουμε.
Να θυμάστε όμως καλοζωισμένοι αναγνώστες, ότι κανένας εξαρτημένος δεν έφτασε στο έσχατο σημείο από μόνος του. Τον έσπρωξαν εκεί οι φίλοι, οι παρέες, μια αλλοπρόσαλλη οικογένεια, ακόμα και ο έρωτας. Σύντροφοί μου και ομοτράπεζοί μου, να αγαπάτε τον κόσμο που κυκλοφορεί γύρω σας και ας μην είναι καθ’ εικόνα και ομοίωση σας. Και θυμηθείτε να μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε.
