Κανείς δεν περίμενε μια τέτοια εξέλιξη. Όταν χτύπησε η παγκόσμια κρίση, οι πολιτικοί και οι ακτιβιστές της αριστεράς πίστεψαν πως ήρθε η ώρα της σοσιαλδημοκρατίας.
Αφού, όπως νόμιζαν, αυτή τη καπιταλιστική κρίση, μόνο μια οικονομία στηριγμένη στο κράτος θα μπορούσε να την διορθώσει.
Δυο χρόνια μετά, και τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά για τους σοσιαλδημοκράτες. Σε ολόκληρο τον κόσμο, τα εκλογικά σώματα καταψήφισαν τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις.
Στις χώρες που δεν έγιναν εκλογές, ή σε αυτές που οι αριστερές κυβερνήσεις επιβίωσαν, η οικονομική κρίση και η οικονομική κατάπτωση τις έχουν αναγκάσει να εφαρμόσουν πολιτικές που πριν από λίγο καιρό θα θεωρούσαν αδιανόητες. Η κρίση του καπιταλισμού μετατράπηκε σε κρίση της σοσιαλδημοκρατίας.
Παρά το ότι εξελέγη πρόεδρος με μεγάλη διαφορά, και εν μέσω προβλέψεων για μια μακρόχρονη κυριαρχία των Δημοκρατικών, το κόμμα του Ομπάμα βίωσε πρόσφατα μια από τις χειρότερες εκλογικές ήττες του, από το 1938. Η ήττα αυτή θα πρέπει να εξεταστεί μέσα στα πλαίσια της πολιτικής του προέδρου, ο οποίος είναι ο πρώτος Δημοκρατικός πρόεδρος στις ΗΠΑ με μια πραγματικά σοσιαλδημοκρατική πολιτική ατζέντα. Παρά τη φιλολαϊκή του όμως πολιτική, οι ψηφοφόροι τον καταψήφισαν. Και αυτό που τους οδήγησε στους Ρεπουμπλικάνους, είναι ο φόβος απέναντι σε ένα μεγάλο κράτος.
Οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη χώρα όπου οι σοσιαλδημοκράτες πάτωσαν. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα κόμματα που είναι υπέρ της ελεύθερης αγοράς πετυχαίνουν εκλογικές νίκες, ενώ οι όποιες αριστερές κυβερνήσεις εφαρμόζουν πολιτικές που θα έκαναν τον Ronald Reagan να ντρέπεται.
Στη Βρετανία, οι Τόρυς του David Cameron νίκησαν το Εργατικό κόμμα μετά από 13 χρόνια. Και τώρα, σε αγαστή συνεργασία με τους κεντροαριστερούς εταίρους τους, έχουν βάλει σε κίνηση μια Θατσερική πολιτική ατζέντα που συμπεριλαμβάνει μειώσεις φόρων, περικοπές κοινωνικών παροχών, και ιδιωτικοποιήσεις.
Στην Ελλάδα, η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έχει ξεκινήσει ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας εξαιτίας των μεγάλων χρεών που προέκυψαν από την οικονομική κρίση. Οι δραστικές περικοπές σε κοινωνικά προγράμματα, το πάγωμα των συντάξεων, και οι μειώσεις των μισθών του δημοσίου, αντιμετωπίσθηκαν από διαδηλώσεις.
Η Γαλλία, ο παράδεισος των σοσιαλδημοκρατών, με τις γενναιόδωρες κοινωνικές παροχές και το απόλυτα ελεγχόμενο εργασιακό καθεστώς, προχώρησε στην άνευ προηγουμένου (για τη χώρα) κίνηση να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62, παρά τις φρενήρεις διαμαρτυρίες.
Οι περσινές εκλογές στη Γερμανία είχαν σαν αποτέλεσμα το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα για το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών. Οι Φιλελεύθεροι πήραν όλες τις ψήφους και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επιστροφή του κεντροδεξιού συνασπισμού της Angela Merkel.
Στις εκλογές της Σουηδίας, το αποτέλεσμα ήταν η πρώτη φορά στα τελευταία 100 χρόνια που μια κεντροδεξιά κυβέρνηση επανεξελέγη. Η συνεργασία της αριστεράς αντιπολίτευσης, υπό την ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών, που στη χώρα είναι ιστορικά η κυρίαρχη πολιτική δύναμη, υπέστη τη χειρότερη ήττα της παράταξης από το 1921. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση συνασπισμού εκμεταλλεύτηκε τη πρώτη θητεία της για να μειώσει τη φορολόγηση εισοδήματος και να καταργήσει τον σουηδικό φόρο «πλούτου». Μάλιστα ο πρωθυπουργός Fredrik Reinfeldt έχει δεσμευθεί για περαιτέρω περικοπές κοινωνικών παροχών.
Ακόμη και στην Αυστραλία, σε μια εκλογική μάχη που έγινε με φόντο τις δημόσιες σπατάλες και τους μεγάλους φόβους για το δημόσιο χρέος, παραλίγο να βλέπαμε για πρώτη φορά από την εποχή του Β`ΠΠ μια κυβέρνηση με μόνο μια θητεία.
Όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά από τους σοσιαλδημοκράτες. Πολλοί από αυτούς, όπως ο Ομπάμα, υπερτίμησαν τη στήριξη του εκλογικού σώματος σε ένα μεγάλο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα να πληγούν ανεπανόρθωτα.
