Πλησιάζουν οι Δημοτικές Εκλογές και κάθε καρυδιάς καρύδι κατεβαίνει, από σοβαρούς πολίτες, μέχρι το λαμόγιο ή την κυράτσα της γειτονιάς .
Ξαφνικά όλοι σε θυμούνται και σε φωνάζουν από δυο οικοδομικά τετράγωνα μακριά για να σου πουν μια καλημέρα .
Ειδικά αυτοί που αν σε πατούσαν δεν μπαίναν στον κόπο να ζητήσουν μια συγνώμη.
Ήθελα να ήξερα πως γίνετε με τόσα ικανά και πετυχημένα άτομα η χώρα μας να πάει κατά διαόλου;
Μα τελικοί νικητές θα είναι πάλι κάποια επιδέξια μηδενικά των
συνδυασμών που κατρακυλούν άνετα και βγαίνουν πρώτα πιο μπροστά από όλους.
Αυτά αποτελούν κατά κύριο λόγο τον πολιτικό μας κόσμο με δυστυχώς λίγες και όχι πλέον λαμπρές εξαιρέσεις.
Απάνθρωποι αμόρφωτοι υπάνθρωποι (με ή χωρίς πτυχίο) και αστοιχείωτοι λακέδες που θρέφονται από ότι ποιο χυδαίο υπάρχει στην κοινωνία αυτό είναι!
Συνδράμει αφειδώς το έργο τους η καθεστωτική προπαγάνδα των αλητήριων ΜΜΕ!
Μες σ’ αυτή την παρακμή δεν υπάρχει ελπίδα παρά μόνο σκουπίδια άτακτα χυμένα στον τόπο μας, στο μυαλό μας και στη καρδιά μας.
Ο Καποδιστρίας δολοφονήθηκε δυο φορές την πρώτη από τον Μαυρομιχάλη την δεύτερη από τον Καλλικράτη.
Δεν τρέφω αυταπάτες για την διοικητική μεταρρύθμιση, όσο υπέρ ήμουνα για τον Καποδιστρία τόσο κατά είμαι για τον Καλλικράτη.
Με αυτή την μεταρρύθμιση δίνεται η χαριστική βολή στην πνέοντα τα λοίσθια ελληνική ύπαιθρο ενώ ο τελικός της σκοπός δεν είναι η χρηστή διοίκηση αλλά η ανακύκλωση ενός διεφθαρμένου συστήματος, η εγκαθίδρυση ενός κοτσαμπασισμού στη μοντέρνα εκδοχή του και ο βιασμός της θέλησης του πολίτη.
Μόνον αν έχει κανείς οφθαλμαπάτες, μπορεί να νομίσει ότι έχουμε δημοκρατία.
Το ότι δεν πάμε φυλακές και ξερονήσια δεν σημαίνει ότι πρέπει να χρωστάμε χάρη στους κρατούντες.
Το ότι σε πολλούς εξ ημών δόθηκε ένα κομμάτι ψωμί δεν σημαίνει ότι συμφάγαμε μαζί στο λουκούλλειο γεύμα του θριάμβου των πλιατσικολόγων που λεηλάτησαν τη χώρα.
Την Ελλάδα ουσιαστικά σε όλες τις βαθμίδες εξουσίας κυβέρνησαν και κυβερνούν άνθρωποι πολλοί εκ των οποίων κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή.
Δυστυχώς οι επίγονοι του Εφιάλτη, του Ηρόστρατου, του Πήλιου Γούση , του Νενέκου, του Τσολάκογλου κι άλλων τινών θλιβερών μορφών έχουν κάνει αποδοχή κληρονομιάς και έτσι έχουν περιουσιακά στοιχειά τα οποία τους καθιστούν ισχυρούς και εύρωστους σε ένα διεθνές περιβάλλον που τους ευνοεί απροκάλυπτα.
Όλοι αυτοί δεν θέλω πλέον να μου κάνουν καμιά μεταρρύθμιση, ούτε αλλαγή, ούτε ανάπλαση, ούτε αναδιοργάνωση, ούτε ανάπτυξη, ούτε να νοιαστούν για μένα, ούτε να λύσουν κάποιο πρόβλημα.
Κάθε φορά που ανήγγελλαν τέτοια ή στραβά τα κάνανε ή μισά τ΄ αφήσανε ή ανάποδα τα γυρίσανε ή για ίδιον όφελος τα φτιάξανε.
Όσο για τη λύση των προβλημάτων έτσι όπως την κάνουν τις περισσότερες φορές δημιουργούν άλλα τόσα και μάλιστα δυσεπίλυτα.
Ότι και να γίνει ο ιδιόμορφος μοντέρνος κοτσαμπασισμός θα συνέχιση να ομφαλοσκοπεί σέρνοντας τον τόπο σ’ ένα ξέφρενο χορό με μουσικό ρυθμό καταστροφής.
Όλα πια είναι θέμα χρόνου να τελειώσουν ,ο τόπος καταστράφηκε και το κράτος μας βυθίζεται αύτανδρο.
Αλλά εκείνο που με προβληματίζει είναι η μέχρι στιγμής νεκρική σιωπή των πολιτών, ίσως γιατί πάντα πριν ξεσπάσει η μπόρα επικρατεί ηρεμία.
Ένας ασήμαντος πολίτης.
(για αυτό και η ανωνυμία)
