Ένα φιλικό μου πρόσωπο αποφάσισε να περάσει μερικές εβδομάδες σ΄ ένα μοναστήρι στο Νεπάλ. Ένα βράδυ μπήκε σ’ έναν από τους πολλούς ναούς της περιοχής και συνάντησε ένα μοναχό, ο οποίος καθόταν στο ιερό χαμογελώντας.
– Γιατί χαμογελάτε; θέλησε να μάθει.
– Επειδή καταλαβαίνω το νόημα που έχουν οι μπανάνες.
Με τη φράση αυτή άνοιξε την τσάντα που είχε μαζί του βγάζοντας από μέσα μια σάπια μπανάνα.
– Αυτή είναι η ζωή που πέρασε και την οποία δεν εκμεταλλευτήκαμε όταν έπρεπε.
Στη συνέχεια, έβγαλε από την τσάντα μια μπανάνα που δεν ήταν ακόμη πράσινη. Την έδειξε και την ξαναφύλαξε.
– Αυτή είναι η ζωή που δεν έχει έρθει ακόμα. Πρέπει να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή.
Τελικά, έβγαλε μια ώριμη μπανάνα, την ξεφλούδισε και τη μοιράστηκε με το άτομο αυτό.
– Αυτή είναι η τωρινή ζωή. Φάε την και ζήσε τη χωρίς φόβο και χωρίς ενοχές.