Είναι από τους ανθρώπους που δεν θα απαρνηθούν ποτέ το παρελθόν τους. Όσα χρήματα κι αν βγάλει, όποια φήμη κι αν αποκτήσει, εκείνος πάντα θα θυμάται και θα γυρίζει πίσω στο χωριό του. Στην Κορησό της Καστοριάς, ένα μικρό – «αλλά πανέμορφο», όπως λέει ο ίδιος – χωριουδάκι που απέχει 15 χιλιόμετρα από την Καστοριά και δεν αριθμεί περισσότερους από 1.000 – «αλλά ωραίους», όπως λέει ο ίδιος – κατοίκους. Ένα χωριό που ο Μάρκος Βελλίδης το άφησε στα 15 του χρόνια για να ακολουθήσει το όνειρό του. Να γίνει τερματοφύλακας. Τέτοιος που μια μέρα θα παίξει ως επαγγελματίας στην αγαπημένη του ομάδα, τον Παναθηναϊκό και στην Εθνική ομάδα.
Γιατί τερματοφύλακας; «Η ίδια η θέση με επέλεξε. Μου άρεσε από πολύ μικρή ηλικία. Πλέον έχει γίνει η καθημερινότητά του μου και το απολαμβάνω», θα πει σε σχετική ερώτηση. Το απολάμβανε από μικρός. Από τότε που βρισκόταν στην Δόξα Κορησού, την ομάδα του χωριού του. Τότε που όταν έπιανε χιόνι και τα υπόλοιπα παιδιά κάθονταν στο πλάι του τζακιού, εκείνος φορούσε τα γάντια και τη φόρμα του και πήγαινε να κάνει μόνος του προπόνηση. Να μην χάσει ούτε μέρα, ούτε ώρα, ούτε δευτερόλεπτο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν και ο Βελλίδης γινόταν ολοένα και πιο γνωστός, οι άνθρωποι της Δόξας τον κάλεσαν και τον τίμησαν. Για την καριέρα του, μα πάνω απ’ όλα για το ήθος του. «Η Δόξα είναι η ομάδα του χωριού μου. Η ομάδα που αγαπώ και θα αγαπώ για πάντα. Εκείνη αποτέλεσε το έναυσμα για να γίνω ποδοσφαιριστής και αυτό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ».
Η Παιανία και η γνωριμία με τον Νιαρχάκο
Από την Καστοριά, στην Αθήνα. Στην Παιανία. Μικρός. Πολύ μικρός. Περνώντας την μεγάλη πύλη του τότε προπονητικού κέντρου του Παναθηναϊκού για να μπει στις «θαυματουργές» ακαδημίες της ομάδας, είδε κάπου στο βάθος το είδωλό του. Τον Αντώνη Νικοπολίδη, στις τελευταίες του στιγμές με το «τριφύλλι». Τέθηκε υπό τις οδηγίες του Τάκη Οικονομόπουλου. Φόρεσε τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, έστω κι αν επρόκειτο μόνο για τις ομάδες των ακαδημιών και ποτέ για την πρώτη ομάδα.
Απέκτησε εμπειρίες, δούλεψε με μεγάλους τερματοφύλακες. «Ουσιαστικά εκεί έμαθα τη θέση του τερματοφύλακα. Μου παρείχαν τα πάντα», θα πει χρόνια μετά. Εκεί έκανε και τη γνωριμία που έμελλε να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Ο Δημήτρης Νιαρχάκος, νυν αθλητικός διευθυντής του ΠΑΣ Γιάννινα, είναι ο άνθρωπος που του έχει σταθεί όσο κανένας άλλος απ’ όλους όσους έχει γνωρίσει στην ποδοσφαιρική του πορεία. Εκείνος που τον πίστεψε και τον πιστεύει, εκείνος που στέκεται σαν πατέρας του δίπλα του, εκείνος που τον θεωρεί ίσως τον καλύτερο τερματοφύλακα στην Ελλάδα.
Οι δρόμοι τους χώρισαν το 2006, όταν ο Νιαρχάκος πήγε στην Κέρκυρα και ο Βελλίδης στο Κορωπί, με τη μορφή δανεισμού. Η επικοινωνία τους δεν σταμάτησε ποτέ. Το… τσεκάρισμα του Νιαρχάκου δίπλα από το όνομα του νεαρού πορτιέρο ήταν πάνω – πάνω στο μπλοκάκι του. Το 2007, όταν ο Βελλίδης είχε αντιληφθεί πλέον πως δύσκολα θα βρει μια θέση στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, ήταν έτοιμος να γυρίσει πίσω. Στην Καστοριά. «Εκεί ανέλαβα την καθοδήγησή του, διότι δεν ήθελα να χαθεί ένα τόσο μεγάλο ταλέντο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τον έστειλα στον Διαγόρα όπου έβγαλε μάτια στο πρωτάθλημα της Β Εθνικής», θα πει ο Νιαρχάκος. Πράγματι, ο Βελλίδης έκανε καταπληκτικές χρονιές στη Ρόδο. Τόσο που άρχισαν να εμφανίζονται ομάδες από την Σούπερ Λίγκα για να τον κάνουν δικό τους.
Ραντεβού με Χριστοβασίλη, υπογραφές στον Άρη
Ο Δημήτρης Νιαρχάκος έχει σταθεί τόσο πολύ στο πλευρό του Βελλίδη που διακινδύνευσε μέχρι και τη… δουλειά του για το καλό του «δικού μου παιδιού». Το καλοκαίρι του 2010 ο Νιαρχάκος κατείχε τη θέση του γυμναστή τερματοφυλάκων στον ΠΑΣ και είπε στον Χριστοβασίλη να πάρει τον 23χρονο, τότε, τερματοφύλακα. Ο Βελλίδης πήγε στα Γιάννενα, συναντήθηκε με τον πρόεδρο του ΠΑΣ και ήταν έτοιμος να υπογράψει. Εμφανίστηκε όμως ο Άρης, ο οποίος ήθελε τον παίκτη για να φτιάξει δίδυμο με τον Μιχάλη Σηφάκη. Ποιος ήταν εκείνος που τον έπεισε; Ο Δημήτρης Νιαρχάκος, ο οποίος παρ’ όλο που δούλευε στον ΠΑΣ θεώρησε καλύτερο για τον παίκτη να πάει στη Θεσσαλονίκη.
Τις στιγμές που έζησε στον Άρη τις έχει χαρακτηρίσει μαγικές. Το γεμάτο «Κλεάνθης Βικελίδης» θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό του. Έστω κι αν δεν απαρνήθηκε ποτέ το παρελθόν του και την ομάδα που είχε και έχει μέσα στην καρδιά του. «Ήμουν Παναθηναϊκός. Αγάπησα πάρα πολύ αυτή την ομάδα, αλλά ξέρω ένα πράγμα: Για όσο καιρό θα είμαι στον Άρη θα αγωνίζομαι για το καλύτερο και θα το απολαμβάνω. Δεν ήμουν Άρης, δεν είμαι Άρης και δε θα γίνω Άρης. Το να απολαμβάνεις, όμως, την ιδέα του Άρη είναι κάτι απίστευτο. Αυτό που ζούμε στο «Βικελίδης» είναι απίστευτο και όταν το γήπεδο είναι γεμάτο, πραγματικά είναι υπέροχο», θα πει με περίσσια δόση ειλικρίνειας, που σπανίζει στον επαγγελματικό αθλητισμό.
Στον Άρη περίμενε καρτερικά την ευκαιρία του, πίσω από τον Μιχάλη Σηφάκη. Ένας τραυματισμός του τελευταίου τον έφερε στην ενδεκάδα και έκανε το ντεμπούτο του στις 4 Ιανουαρίου 2011 σε ένα παιχνίδι με την Καβάλα. Ένα παιχνίδι που δεν θα ξεχάσει ποτέ, αφού ήταν το πρώτο του στη μεγάλη κατηγορία. Έμεινε στη Θεσσαλονίκη για τρία χρόνια. Έφτασε να γίνει αρχηγός του Άρη. Ήταν μέλος της ομάδας στην ιστορική νίκη στο Βιθέντε Καλντερόν. Ήταν εκεί για να ζήσει και την αρχή της πτώσης, τα πολλά οικονομικά προβλήματα που τον ταλαιπωρούσαν, με αποτέλεσμα να του οφείλονται πολλά χρήματα. Δεν έτρεξε ποτέ στα δικαστήρια, δεν άφησε πίσω τους εχθρούς. Μονάχα φίλους. Όπως έκανε σε κάθε ομάδα που έχει αγωνιστεί μέχρι σήμερα. Μέσα σ’ αυτές και στον ΠΑΣ Γιάννινα, στον οποίο βρέθηκε με τρία χρόνια καθυστέρηση.
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον
Τρία χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη κουβέντα με τον Γιώργο Χριστοβασίλη, ο Μάρκος Βελλίδης τον συναντά ξανά. Έχοντας αποχωρήσει από τον Άρη, περιμένει προτάσεις για να συνεχίσει την καριέρα του. Παρά το συνεχόμενο… τσεκάρισμα από τους «μεγάλους», κανείς δεν κάνει κίνηση. Η φήμη θέλει τον Ατρόμητο να τον έχει στη λίστα του, μα το επίσημο τηλεφώνημα είναι από τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο οποίος μετά την αποχώρηση του Καρίμ Φεγκρούς αναζητεί τον αντικαταστάτη του.
Αυτή τη φορά δεν θα έφευγε από την πόλη αν δεν υπέγραφε. Αυτή τη φορά ο Δήμητρης Νιαρχάκος, που ήταν πλέον διευθυντής ποδοσφαιρικού τμήματος στους Ηπειρώτες, γνώριζε πως το καλό του Βελλίδη ήταν ο «Άγιαξ». Στη συνάντησή του με τον Χριστοβασίλη, ο Βελλίδης σχεδόν δεν πίστευε πόσο πολύ τον ήθελε ο πρόεδρος στην ομάδα. «Ο βασικός λόγος που επέλεξα τον ΠΑΣ ήταν ότι έκατσα στο ίδιο τραπέζι με τον πρόεδρο. Πραγματικά με εξέπληξε η όλη συμπεριφορά του, με δελέασε με τον τρόπο του. Με τη συζήτηση που κάναμε κατάλαβα πόσο πολύ με ήθελε στην ομάδα», θα πει αμέσως μετά τις υπογραφές.
Στα Γιάννενα πήρε αμέσως τη φανέλα στο σπίτι του. Στα 2,5 χρόνια που έμεινε εκεί δεν βγήκε σχεδόν ποτέ από την ενδεκάδα. Συνεργάστηκε με τρεις προπονητές (Παντελίδης, Τσιώλης, Πετράκης) και τους «κέρδισε» και τους τρεις. Μια καλή ομάδα ξεκινάει από έναν καλό τερματοφύλακα. Και ο καλός ΠΑΣ Γιάννινα των τελευταίων ετών ξεκινούσε από έναν καλό τερματοφύλακα.
Το «report» της Σταντάρ Λιέγης και ο ΠΑΟΚ
Θα μπορούσε να μείνει στον ΠΑΣ Γιάννινα για πάντα. Χωρίς υπερβολή. Δέθηκε με την πόλη, με τον κόσμο, του άρεσε που ένιωθε σημαντικός για τον σύλλογο και απολάμβανε την αγάπη των ανθρώπων. Του την έδειχναν παντού. Στο γήπεδο, στον δρόμο, στην καφετέρια, στο εστιατόριο. Έχει χαρακτηρίσει τον ΠΑΣ ως «μεγάλη ομάδα». Τον περασμένο Μάιο, ένα χρόνο πριν τη λήξη του συμβολαίου του, υπέγραψε καινούριο μέχρι το 2018. Ακόμα μια απόδειξη πως θα μπορούσε να μείνει για πάντα στη… λίμνη.
«Η παραμονή μου δείχνει πως περνάω υπέροχα και με καλύπτει το πρότζεκτ που υπάρχει. Ο ΠΑΣ είναι μια μεγάλη ομάδα, που δίνει τα πάντα σε έναν ποδοσφαιριστή», θα πει λίγο μετά την ανακοίνωση. Τελικά οι εξελίξεις έτρεξαν πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι και ο ίδιος είχε φανταστεί. Οι εμφανίσεις του αυτά τα χρόνια με τον ΠΑΣ έφεραν «σειρήνες». Πολλές. Από Ελλάδα και εξωτερικό. Το φλερτ της ΑΕΚ είχε μείνει απλό φλερτ, εκείνο του Ολυμπιακού είχε μείνει στα πρωτοσέλιδα. Τον περασμένο Οκτώβριο ο ΠΑΟΚ έκανε την πρώτη κρούση στον Χριστοβασίλη, μα έλαβε αρνητική απάντηση.
Στις 7 Ιανουαρίου, στο ματς με τον Παναθηναϊκό για το Κύπελλο, η Σταντάρ Λιέγης έστειλε άνθρωπο να τον δει από κοντά. Οι Βέλγοι τον είχαν στο στόχαστρό τους για καιρό, όπως και δύο ομάδες από την Ιταλία. Ο ίδιος άρχισε να σκέφτεται το ενδεχόμενο του εξωτερικού, αλλά πριν προλάβει να κάνει δεύτερες σκέψεις εμφανίστηκε ο ΠΑΟΚ. Τον ήθελε, τον ζήτησε, τον πρέσαρε.
Ο Μάρκος Βελλίδης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά για λογαριασμό του «δικεφάλου». Αυτή τη φορά θα γίνει μέλος μιας ομάδας που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και να κατακτήσει τίτλους. 13 χρόνια μετά την φυγή του από την Κορησό, ο Μάρκος Βελλίδης έχει πραγματοποιήσει πολλά από τα όνειρα που είχε σαν παιδί. Έχει αποκτήσει χρήματα και φήμη. Έχει περάσει απ’ όλα τα στάδια ενός επαγγελματία αθλητή. Του μένει η κατάκτηση ενός τίτλου. Τον Απρίλη κλείνει τα 29 του χρόνια. Σαν τερματοφύλακας, έχει μπροστά του μια ολόκληρη… δεύτερη καριέρα για να τα καταφέρει.
