Κατά γενικό κανόνα κάθε τι υβριδικό αποτελεί αποτέλεσμα μιας διασταύρωσης που το θέλει να κληρονομεί τα καλύτερα και δυνατότερα στοιχεία από τα διασταυρούμενα είδη. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον χάλυβα ή αλλιώς ατσάλι, όπως είναι ευρύτερα διαδεδομένο. Είναι το κράμα σιδήρου και άνθρακα που μας δίνει ένα μέταλλο αρκετά πιο ανθεκτικό με πάρα πολλά θετικά στοιχεία στη χρησιμότητά του! Ένα άλλο παράδειγμα είναι τα υβριδικά αυτοκίνητα. Χρησιμοποιώντας παράλληλα, μαζί με την βενζίνη, και τον ηλεκτρισμό επιτυγχάνουν να διανύουν περισσότερα χιλιόμετρα από ένα συμβατικό αυτοκίνητο και μάλιστα πιο οικονομικά!
Ακόμα ένα παράδειγμα είναι η «Σως Σεφ»! Ναι, όσο αστείο κι αν φαίνεται αυτό. Προέρχεται από την μίξη της κέτσαπ με την μαγιονέζα στις κατάλληλες πάντα ποσότητες. Το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από γευστικό χωρίς να σου φαίνεται πολύ γλυκόξινο, όπως η κέτσαπ, ή να σου δημιουργεί μια αίσθηση μπουκώματος όπως συμβαίνει με την μαγιονέζα. Είναι λοιπόν φανερό πως η ανάπτυξη, η πρόοδος και η βελτίωση προκύπτει πολλές φορές από την διασταύρωση διαφορετικών ειδών που όμως εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Θα με ρωτήσετε βέβαια τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με το τρέξιμο και τον εν λόγω αγώνα. Ας πάμε λοιπόν παρακάτω.
Urban Trail. Με τον όρο αυτό αναφερόμαστε στο τρέξιμο που πραγματοποιείται σε αστικό κυρίως περιβάλλον, αλλά συνδυάζει στοιχεία από το βουνό όπως μεγάλη θετική υψομετρική και αρκετές εναλλαγές στο τερέν. Με λίγα λόγια είναι το αποτέλεσμα της διασταύρωσης ορεινού και δρομικού ή ασφάλτινου τρεξίματος. Το νέο αυτό είδος φαίνεται να προσελκύει αρκετούς δρομείς, ιδιαίτερα στο εξωτερικό που είναι και πιο γνωστό! Μάλιστα μεγάλες εταιρίες αθλητικών ειδών έχουν στραφεί στην έρευνα και την παραγωγή παπουτσιών που εξυπηρετούν τον μικτό χαρακτήρα του urban trail.
Υβριδικά παπούτσια! Πολλοί από εμάς μπορεί να σκεφτούν ότι ίσως η νέα αυτή τάση που ονομάζεται urban trail να προέρχεται από τις εταιρίες αθλητικών ειδών που έχουν ως στόχο να πουλήσουν πιο εξειδικευμένα παπούτσια – προϊόντα σε δρομείς, που ως επί το πλείστον τρέχουν στον δρόμο και την άσφαλτο και είναι σημαντικά περισσότεροι από τους ορεινούς δρομείς. Με 40 ευρώ π.χ μπορείς να επιλέξεις μέσα από μια πληθώρα παπουτσιών για δρόμο και άσφαλτο. Από την άλλη όμως τα χρήματα αυτά είναι λίγα αν είσαι δρομέας urban trail. Ελπίζω να καταλαβαίνετε το σκεπτικό μου. Βέβαια για αυτά που γράφω αναφέρομαι πάντα στην Ελλάδα και στον τρόπο που λειτουργούν εδώ τα πράγματα.
Βέβαια από την άλλη πλευρά το urban trail μπορεί να προήλθε από την ανάγκη του κόσμου, που ζει στα μεγάλα αστικά κέντρα να προσθέσει ποικιλία στο καθημερινό του τρέξιμο διότι, όπως μου αρέσει να λέω,“Fun is not a straight line”. Οι εναλλαγές στο τερέν και οι μεγάλες θετικές αλλά και αρνητικές υψομετρικές δημιουργούν μια παιδική χαρά ακριβώς δίπλα στην πόρτα μας! Από αυτό μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε ως δρομείς αφού χτίζουμε δύναμη, γυμνάζουμε διαφορετικές ομάδες μυών και το κυριότερο, δεν κουραζόμαστε ψυχολογικά από την μονοτονία της προπόνησης. Προσωπικά μου αρέσει περισσότερο να τρέχω μέσα σε δάση από πεύκα και έλατα, να χάνομαι σε ψηλά βουνά, αλλά αυτό δεν είναι πάντοτε δυνατό. Για το λόγο αυτό, και επειδή αγαπάω αυτό που κάνω και δεν θέλω να το αφήσω, αναγκάζομαι να βάζω αρκετά στοιχεία urban trail στις προπονήσεις μου.
Σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται το να τρέχεις σε πλακόστρωτα, να διασχίζεις πάρκα και να ανεβοκατεβαίνεις σκαλοπάτια, είναι όμως αφάνταστα αναζωογονητικό και ευχάριστα διαφορετικό. Αυτό φαίνεται πως το κατάλαβαν οι διοργανωτές του urban trail αγώνα που πραγματοποιήθηκε στην Καστοριά και πραγματοποίησαν έναν υπέροχο αγώνα, ο οποίος γινόταν ακόμα πιο περιπετειώδης και μοναδικός αφού ξεκινούσε το σούρουπο και τελείωνε νύχτα.
Η ώρα εκκίνησης ήταν στις 18:45, περίπου μισή ώρα πριν σκοτεινιάσει τελείως. Το μόνο που θυμάμαι από την εκκίνηση είναι εμένα να τρέχω να προλάβω να παραλάβω το νούμερό μου επειδή είχα καθυστερήσει. Οι διοργανωτές στη γραμματεία μου έδωσαν το νούμερο και με πληροφόρησαν πως σε δύο λεπτά ξεκινούσε ο αγώνας και δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένουν κανέναν. Μπράβο λοιπόν αφού μια τέτοια απόφαση δείχνει συνέπεια λόγων και πράξεων! Μόλις που πρόλαβα να φορέσω το νούμερο και ο αγώνας ξεκίνησε! Η εικόνα γνώριμη για ορεινό ημιμαραθώνιο, πολλοί δρομείς να ξεκινούν ταχύτατα από την αρχή, καμιά σχέση δηλαδή με αγώνες ultra.
Χωρίς ζέσταμα λοιπόν πιάνω γρήγορο ρυθμό, ακολουθώντας τους πρωτοπόρους. Στο βάθος και λίγο πιο κάτω η πρώτη τριάδα, Φωτιάδης – Καλαμπούκας – Κουρκουρίκης, ήδη έχει πάρει διαφορά από τους υπόλοιπους. Τα πρώτα 3 χιλιόμετρα είναι ασφάλτινα και περνούν δίπλα από την όμορφη λίμνη της Καστοριάς χαρίζοντάς σε εικόνες ειδυλλιακές! Ακόμα δεν έχει νυχτώσει και έτσι μπορώ και θαυμάζω τις άπειρες ομορφιές της πόλης.
Σύντομα η διαδρομή ανηφορίζει σε χωματόδρομο που αμέσως αλλάζει σε μονοπάτι με φυτεμένη πέτρα. Παρακάτω το μονοπάτι γίνεται πάλι χωματόδρομος ενώ η διαδρομή ολοένα και ανηφορίζει. Από αυτό το σημείο και μέχρι το 19ο χιλιόμετρο ο αγώνας είναι καθαρά ορεινός με δύο πολύ δυνατές αναβάσεις, δύο πολύ γρήγορες και τεχνικές καταβάσεις και τρέξιμο σε στενό μονοπάτι κυρίως. Φτάνοντας την πρώτη κορυφή του αγώνα, και το ψηλότερο σημείο της διαδρομής, επιστρέφουμε πάλι από τον ίδιο δρόμο. Με αυτόν τρόπο είχα την ευκαιρία να εμψυχώσω όσους δρομείς ανέβαιναν ακόμα αλλά και να με συγχαρούν αφού εγώ ήδη είχα ξεκινήσει την κατάβασή μου! Κάτι παρόμοιο είχα συναντήσει όταν έτρεξα τα 80 χιλιόμετρα στο Ζαγόρι (TERA). Εκεί οι διοργανωτές είχαν σχεδιάσει την διαδρομή ώστε να ανηφορίζει για Δρακόλιμνη, να κάνει έναν κύκλο γύρω της και να κατηφορίζει από τον ίδιο δρόμο.
Όπως γράφω και παραπάνω οι καταβάσεις ήταν πολύ τεχνικές διότι το έδαφος ήταν πετρώδες και μπορούσες πολύ εύκολα να χάσεις την ισορροπία σου και να πέσεις, πράγμα που μου συνέβη. Η πτώση μου στοίχισε μια θέση αλλά αυτό είναι κάτι που δεν με ενόχλησε. Η νύχτα έχει ήδη πέσει και αυτό ανεβάζει κατά πολύ το επίπεδο δυσκολίας του αγώνα! Η νυχτερινή σήμανση είναι πάρα πολύ πυκνή και πραγματικά χρειάζεται προσπάθεια για να χαθείς. Από την άλλη πλευρά όμως οι ταχύτητες που κινούμαστε όλοι οι δρομείς είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές των αγώνων ultra και συνεπώς δεν υπάρχει περιθώριο λάθους! Τρέχω με το 100% του μυαλού και των αισθήσεων μου και νιώθω πραγματικά τα πάντα!
Μετά λοιπόν από 19 χιλιόμετρα έρχεται και πάλι η ώρα να επιστρέψουμε στην Καστοριά, αυτήν τη φορά νύχτα. Η πόλη φαντάζει ακόμα πιο μαγευτική με τα χιλιάδες φώτα να καθρεφτίζονται πάνω στην επιφάνεια της λίμνης. Ο κόσμος με χειροκροτεί. Παίρνω απίστευτη δύναμη! Είμαι πέμπτος στην κατάταξη, σχεδόν από την αρχή του αγώνα, με αρκετή διαφορά από τον έκτο που ακολουθεί, και παρόλο που δεν χρειάζεται, ανεβάζω τον ρυθμό μου. Η διαδρομή πλέον χαρακτηρίζεται ως urban trail, περνά μέσα από τα λιθόστρωτα σοκάκια και στενάκια της πόλης. Όμορφες εικόνες! Ενθουσιάζομαι και συνεχίζω με τον ίδιο γρήγορο ρυθμό.
Δυο στροφές παρακάτω όμως τρώω μια γερή σφαλιάρα… Το urban trail δεν είναι εύκολο και αν το υποτιμήσεις θα την πατήσεις! Μια τελευταία γερή ανάβαση με χώριζε από την γραμμή του τερματισμού. Μια ανάβαση που σε έβγαζε στην άλλη πλευρά της πόλης για να σε ρίξει έπειτα, μετά από 1.000 μέτρα περίπου, στο κέντρο της πλατείας Ντολτσό και στον τερματισμό. Η ανάβαση αυτή λοιπόν δεν ήταν μονοπάτι αλλά σκαλάκια! Αμέτρητα, έτσι μου φάνταζαν, σκαλάκια! Ευτυχώς είχε κάγκελα κατά μήκος τους και πιάστηκα πάρα πολλές φορές ώστε να συνεχίσω. Το λάθος μου, λίγα χιλιόμετρα πριν, να διατηρήσω ένα γρήγορο ρυθμό, το πλήρωσα και με το παραπάνω εδώ αφού αναγκάστηκα αρκετές φορές να σταματήσω για να προλάβω την ανάσα μου! Οι Καστοριανοί μου την έφεραν για τα καλά! Πάραυτα η διαδρομή με τα σκαλάκια σκαρφάλωνε έναν τεράστιο βράχο ο οποίος ήταν κατάλληλα φωτισμένος ώστε να δείχνει ακόμα πιο επιβλητικός! Στο τελείωμα της ανηφόρας τα πόδια μου έσφιξαν πάρα πολύ και απλά η κατηφόρα στα πλακόστρωτα σοκάκια ερχόταν να επιδεινώσει το πρόβλημα στη συνέχεια! Ευτυχώς όμως ήδη φαινόταν η γραμμή του τερματισμού.
Ένα μικρό αγοράκι μου πέρασε το μετάλλιο στο λαιμό! Τελείωσε σκέφτηκα…
Λεζπουρίδης Θεοχάρης a.k.aKakotrahallous
photo ©: Kastorass.blogspot, Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος, Kastoria Night Urban Trail Run
advendure.com
